Alle inzendingen over overpeinzing OR teleurstelling

daar sta ik dan met mijn hertenharten gebroken regenlicht tegendraadse avonden en gesprekken zonder welgemoed, hamerstukken in de marge; totdat niemand ingreep draaiend in cirkels voorafgaand aan toekomst het is nooit gewoontjes dat dan weer wel…

Herinnering roept Vele levens op een rij Verleden voorbij Blauw, geel, purperrood Zwart en tinten witter grijs Een hemelpaleis Liefde komt, bloeit, gaat Ze geeft en neemt als de zee Mijn hart beweegt mee Lucht ademt voor mij Totdat de klok niet meer slaat Leven mij verlaat De eeuwige reis Als een rups incognita De…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

Bang om de teleurstelling Die het zal geven.…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Dagdromend kijkend in de verte Overpeinzend al die jaren Boos om wat niet lukte terwijl Dat toch zoveel dingen niet waren Glunderend en voldaan, kan ik Wederom de hele wereld aan!…

De vroege zon zendt, als de dag gaat krieken, haar stralen naar het dal als ochtendgroet. En ’s middags stuurt ze met een roze gloed een teer adé aan de besneeuwde pieken. Ik kijk om 8 uur naar het nieuws, verbaasd naar hoe het in de mensenwereld raast.…

Ik moet hem teleurstellen.…

Mijn baken in zee ben jij, Strohalm die uitgestelde Teleurstelling genoemd wordt - En die toch het verlangen brandend houdt Waarvan het licht nooit doven zal In vriendschap opgedragen aan buurman Gerrit Hingstman, met de beste wensen voor een voorspoedig herstel.…

Een momentje van je tijd Om te zeggen wat ik denk en wat ik voel Ik weet niet of het wel zin heeft, maar zo begrijp je in ieder geval wat ik bedoel. Ik kreeg van jou geen duidelijk antwoord Had ik ook niet echt verwacht Nu zit ik zonder weerwoord En heb ik zelf allerlei scenario's bedacht. Ja ik weet ik denk teveel Onzeker als ik ben,…

Bijzondere momenten ieder mens heeft er wel een paar zo raken bloemen in de Lente telkens weer die gevoelige snaar. Genieten...heerlijk frisse geuren buiten in de voorjaarszon staan ze open alle deuren iets wat 's winters moeilijk kon. Prachtige bloesem aan bomen en struiken waar genot als ik dit aanschouw hyacinten die ontluiken mezen…

En wat nou als... -En wat als niet? Dan toch, misschien? Misschien ook niet.…

wanneer men mij straks op de hielen zit en anderen rijden in mijn spoor dan heb ik altijd nog één troost... ik ging ze net iets voor…

Regen, kou en duisternis. Een enkel licht, een ritseling. Voorzichtig fluiten van een vogel, toch is er stilte. Betonnen warmte, massieve geborgenheid. Gekrioel geleid in goede banen, groet of glimlach, vluchtig doel. Zovelen bij elkaar gepropt, een concentratie van talenten. Zoveel dat je wordt opgeslokt, het hoofd omhoog en boven water…

Letters maken het woord, maar daarmee is nog niets gezegd Het is de visie en niet de kennis waarmee het wordt uitgelegd Het is niet het geld maar de zegen die ik ermee verdien Hoe het leven hier op Aard verloopt, moet ik eerst nog bezien……

Als ik dadelijk tegen jou fluister dat je weg moet gaan zeg jij misschien waarom mijn lief, ik hou van jou Moet ik dan zeggen dat ik niet meer leven kan met jouw liefde voor de pijn en dat mijn eenzaamheid steeds groter wordt Maar als ik dan weer naar je kijk en je smal gezicht omvat ben ik blij dat ik gezwegen heb...…

Hoe kabbelend dit leven als het donkere water steeds weer anders. Wat is liefde eigenlijk dan kijken en gelukkig zijn ondanks de verschillen. Waar zijn goed en kwaad geboren en wat komt te vroeg wat komt te laat? Hoe kunnen kinderen groeien al krijgen ze soms alleen maar klappen? Waar schuilt de lente wanneer de regen valt en de…

Soms denk ik weleens bij mezelf: Waarom draag ik al die lasten met me mee, alsof ik een rugzak draag met dikke keien, stenen...... Ik zou een keuze kunnen maken: zo doorgaan of mezelf ontlasten bijvoorbeeld bij de waterkant, eerst de keien in het water gooien tja, die zinken wel heel snel... daarna misschien de stenen of die éne steen nog…

Het gegeven Dat mijn leven Kostbaar is En kort Doet mij denken Aandacht schenken Voert mijn pad Naar waar het hoort Maakt het blij Brengt het zelfs mij Uiteindelijk naar het licht Met dien verstande Hou ik voorhanden Dat ik mij focus En ook richt Op grote lijnen Negeer het kleine Inzicht krijg als mens Doet het verzengen En verschroeien…

Zo graag laat ik mijn gedachten De vrije loop - niet piekeren, Niet tobben, maar liever De goede kant uitdenken, Overpeinzingen die alleen in gedachten nog tranen met Met zich meebrengen, die ook In mijn denken niet zout zijn, En ook niet zilt; En het oordeel over mijzelf Over alles dat ik gedaan of Nagelaten heb is niet langer…

Hoe kabbelend dit leven als het donkere water steeds weer anders. Wat is liefde eigenlijk: kijken en gelukkig zijn ondanks de verschillen. Waar zijn goed en kwaad geboren en wat komt te vroeg wat komt te laat? Hoe kunnen kinderen groeien al krijgen ze soms alleen maar klappen? Waar schuilt de lente wanneer de regen valt en de zon…

de ene voet voor de andere het ene pad na het andere éen gedachte, meerdere volgen een mens zet zichzelf in beweging volgt zijn geest? naar daar waar nog ie niet eerder was geweest? af en toe stilstaan kijken naar alles om je heen bewustworden je bent niet…

Er zijn in deze wereld vreemde machten niet in de kerk, niet in de politiek niet in de banken, niet in de gedachten maar daar voorbij, daarachter, haast mystiek Het zijn de legers, legioenen, tronen van oude heersers uit een temps passé toen primitieve strijders, als demonen te voorschijn kropen uit de wereldzee Cyclopen en giganten, reuzen…

Vanmorgen was ik nog een spelend kind in een tuin vol beelden, vanmiddag een jongleur met toverballen op een marktplein, in de schemering een hemellichaam aan een trapeze zonder net, maar met de avond viel ik uit mijn luchtig leven in het vlees terug van een schouwer, zijn twee handen om mijn kop gevouwen, overdenkend hoe het kind dat…

wanneer men mij straks op de hielen zit en anderen rijden in mijn spoor dan heb ik altijd nog één troost ik ging ze net iets voor…

de jaren gaan voorbij zoektocht naar iets ongrijpbaars buiten is binnen binnen is buiten in de spiegel zoeken we het zelf dat allesomvattend blijkt te zijn geen ontsnappen aan waarheen je ook gaat je gaat altijd met jezelf mee naar binnen naar buiten naar het zelf dat de ander is naar de ander dat het zelf is naar de verbinding tussen…

(een zelfportret) zoals de ernst van het leven je soms zomaar te pakken kan nemen en het bewijs levert voor later…

Zweef tussen nu en het verleden, toekomst en tijd zijn één. Ik heb mijn hand aan velen gegeven, maar ook velen kregen er geen. Steeds weer is daar het afscheid, echter ook steeds weer een nieuw begin. De kronkelende weg naar de oneindigheid, geeft op deze manier het leven toch zijn zin.…

Het loflied van Liefde wil ik zingen Nadat ik bijna ten Onderging aan Ellenlange overpeinzingen.…