Alle inzendingen over overspannen

Drukte... drukte in mijn hoofd zee ruist met een donderend lawaai ...geweld oorverkrachtend nietsontziend, oorverdoofd, ik zit thuis op de bank, trachtend gek wordend te vermijden.... boeklezend letters via golvende regels misselijkmakend geen nut, geen aandacht het is koffietijd, rustmoment met koekje even geen Zandvoort aan zee..... geen…

Het is schemerig stil en koud op de heide waar een eenzame berk buigt in de straffe noordenwind bladeren dalen neer op de grond richt mijn hoofd op en zie in de verte een vrouw lopen met een kind flitsen voor mijn ogen licht en donker spookt weer in mijn hoofd dat nu wat zwaar weegt gedachten slierten en vreemde beelden…

Moe van het denken leunt de overspannen geest tegen de stilte…

In de schaduwen van de overspannen geest wacht angst zijn beurt af   …

Zin hebben in het leven Is de zin van het leven; Voor de overspannen geest Betekent het dat hij geen Zin in dingen heeft - Voor de depressieve mens Heeft geen enkel ding nog zin…

Lukken het niet zo Raak je ook niet overspannen.…

Hoe kalm en wijs en rustig evenwichtig was de mens nu is hij overspannen de bovenboog houdt vast hij mijmert spant en barst in woede angst en twijfel de onderbouw is uit het lood…

Je hebt soms van die overspannen weken Met dagen ingevuld van a tot z En dan is er ook nog dat snelsonnet Waarvoor de deadline bijna is verstreken Mijn dichtader behoeft een dotterbeurt Voordat ik als poëet wordt afgekeurd…

Wees niet bevreesd voor snelsonnettenmannen In wezen hebben zij een tere ziel Zo fijn besnaard, zelfs af en toe subtiel Ook zijn ze regelmatig overspannen: Ze wenen vaak in een of and’re hoek en zijn wanhopig naar hun Truus op zoek…

Bruggen verbuigen contouren van gewicht, zij overspannen ijle massa’s lucht. De spanning tussen hier en overkant is een bries die zachtjes zucht over zwelgende diepte voorbij de rand.…

Je raakt als klant gewoonweg overspannen En Appie is allang onder de pannen.…

Geen extremisten maar wel etterbakken: In Ede zette jeugdrandgroep Spuit Elf met heel veel herrie niet alleen zichzelf maar ook de overspannen pers te kakken. Want dwazer nog dan het gejoel van dwazen is dat een krant de zaak zó op kan blazen.…

hongerige ogen, graaiende handen, krijsend grut, overspannen moeders, coole pubers, chagrijnige koppen, bizarre smoelen, vrolijke types, tetterende kassa-meiden, even boodschappen doen, daar knap ik van op.…

die de Maas overspannen in -licht gebogen- lijn de rivier de baas Ik ben aldoor opgetogen over deze brug die verbindt.... het warmbloedig rood van Brabant met het zomers groen van Gelderland.…

Ooit een zelfbevrijd mens, overspannen aan het werk zien gaan?…

mijn kaktus denkt aan verhuizen voelt een onbekend jeuken van transpirerende bladluizen en ook mijn magnetron kijkt jaloers uit de ramen en je hoort het ding denken de zon zou zich moeten schamen zelfs mijn tuinslang lijkt overspannen te zijn welkom in Hawaï aan de Rijn…

en toch juist de rafels hechten strak gesneden zomen rechten slechts wat afstand schept als onzekere tijd gaten in de eenheid bijt overspannen zich de scheuren waar juist een sleetse draad afwijkend naar een ander reikt aanpassing is geen glad gebeuren…

koortsig dwaal ik rond op deze hete dagen het lange lome komt met overspannen dromen wiek om koelte voor de schaduw die ik was ontheemd sluit ik me af met een been in het graf delirium krijgt realiteit in wartaal en wat spoken de lijn is niet gebroken rafels zijn er nog als waarschuwing van boven…

De wereld draait daar aan zee in het vierkante huisje onder donker wolkenbehang streept zij haar zinnen weg van het verleden uitroepend naar het heden zo dikwijls overspannen legt zij het laken over de ronde tafel schikt daarop de bloemen steekt ze in een bonte vaas en fluistert zachtjes met haar hese stem slaap je al…

In overspannen denken. In angstbestaan. Dat alles zou ik willen weten, maar weet dat niet. Ik meen te weten wie wij zijn, maar dat zijn we niet. Dat weet ik zeker.…

Het heden waarover ik struikel, een dunne waslijn aan de horizon, die al eerder overspannen was,schrikdraad waaraan de alom aanwezige schaduwen hangen, ik spartel tegen, verlangend naar een integere engel die bestaat, ons het onzichtbare verklaart, terugkeert op haar schreden wordt ik door tijd en ruimte en onder een mantel van…

Leg nu je hoofd tegen mij aan laat je tranen even los stel je open voor je pijn wees even wie je graag wilt zijn en laat je echt volledig gaan Leg je hand in die van mij en ontspan je helemaal even heel dicht bij elkaar laat mij spelen met je haar voel je even heerlijk vrij Ik ben toch zo met jou begaan door de pijn die je steeds lijdt…

ik heb je gevechten gezien waarin een donkere rand de overhand kreeg in je gezicht en het licht kwetsbare langzaam werd gewist de strijd tegen tijd is een natuurlijk proces en kent de ups en downs in de charme van de seizoenen als partners om mee te leven maar daar waar niet stralen in somberte verblijft en de lach geen enkel slot…

wilde pluisjes blazen naar de toekomst vragen maar ze bleven haken waren nog niet rijp genoeg om uit de bol te gaan laat nu mijn gedachten vrij ze moeten vliegen maar ik heb ze niet meer op een rij alles uitgeplozen gestopt in oude dozen maar kan ze niet meer kwijt laat het mij niet overkomen dat onvolgroeid gedachtengoed ik…

Vandaag zijn alle kleuren fletser, klinken tonen iets minder mooi. Smaakt je eten minder lekker, voelt je lichaam als een "kooi". Vandaag zijn geuren minder zalig, en je ogen missen glans. Kijk je door een natte waas heen, is er geen reden tot vreugdedans. Vandaag gaat ook weer -gisteren- heten dagen komen, dagen gaan…

Ooit was de school de ware biotoop Voor iedere oprecht gedreven leerkracht Maar menige docent verliest aan veerkracht En gaat voor school steeds vaker op de loop Men voelt zich in diens biotoop juist thuisloos En zo verdwijnt men roemloos en geruisloos…

Het is alsof ze zweven in de mist, hunkerend naar een vertrouwd gesprek met het verblindende licht van een overspannen zon; een glimp van verstandhouding voor het geheel, gesloopt, verwordt tot groot boeket. Goed gekapt liggen de bomen tussen het kreukelhout, geschokt, te wachten op een nieuwe bestemming.…

Droomde dat ik in een diepe put gegleden was als ezel met een frame vergeeld overspannen canvas ergens ver van thuis op een heel breed akkerland omringd door irissen en zonnebloemen aardappeleters ingesmeerd met kolengruis blèrend omheen de rand: wij zullen jou verdoemen betweters applaudisseerden: jij schildert je onkundig regelrecht…

Gecreëerde kansen Vanuit doorploeging Van opgebouwde kennis Bevlogen en gepassioneerd Maar ook Bescheiden en gereserveerd Lange adem Overvloedig zitvlees Doch niet op lauweren gerust Een silhouet Op het netvlies van de beweging Materialen tot elkaar gebracht Als overspanningen Mooie verhalen bij mooie beelden Een weinig goed was niet goed…

Zeg maar niets meer Laat geen woorden de ruimte tussen ons nog als trapeze overspannen Woorden die slechts het reiken vorm geven Ons samenzijn doet balanceren op een koord van zinnen Zeg maar niets meer en laat de stilte hoorbaar zijn Laat de golven breken op de oevers van mijn geest Laat lijf en leden nu rusten in het zand…