Alle inzendingen over pantser, OR prikkelbaar, OR omhulsel

Evenals een roos had jij je gewapend met doornen ik ben er heel behoedzaam tussendoor gelopen en vond onder het vlijmscherpe pantser een kelk vol honing waar ik me dronken aan drink…

pantsers borgen de borst waarop ik mijn mensenschedel draag in stille vlucht wanneer ik heil vind in zwarte nachtschade leeft mijn rijk in duisternis vreest zoemvolk voor zijn ratings…

Een man draagt zichzelf door de dag, de handen tot kommen, ze testen de adem, die is er, alsook zijn papieren, die liggen op stapels, dringend en dun. Op steigers die uitzicht schoonwassen, ruit spiegelt ruit ruit, daartussen de pluisjes, de mussen, een lijstje te licht om te landen, waarop wat onthouden moest ooit. Op avonden, luiken gesloten…

haar glimlach uit ervaring moe gaven omfloerste ogen toe Chinees gelukkig vulsel brak zich broos uit het omhulsel…

Die boven het Omhulsel uitstijgt Dat jij niet Meer bent Die boven Jezelf bent Uitgestegen - Klaar met het Lichaam waar je Niet meer in woont…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De winterslaap ziet visioenen van bloesems door lente prikkel.…

En langzaam teert ze weg een omkleed omhulsel, te ruim in haar vel, te ruim in haar kleren, te krap in haar geheugen, langzaam, heel langzaam teert ze weg.…

De prikkels van 't goede te kweken, Dat vordert elk blijvend genot, De prikkels van 't kwade te doden, Dat eist ons bestaan en ons lot. Het goed brengt zijn eigen beloning, Het kwaad is zich zelve ten straf: Wie strijdt voor het goede in het leven, Plant bloemen, die bloeien op 't graf. 1858.…

Prikkelende geur pas gescherpt kleurenpotlood kleu(te)rtijd in beeld...…

in besluiteloosheid er is geen strakke energiegerichte daadschap streep wel een kakofonie van speldenprikjes die ontladen in de geest zij bouwen spanning op waarin ik niet kan blijven ik vlucht wat schielijk weg van al die lijven de druk neemt af voel mij leeggezogen omdat kracht is afgetapt een dagje stad het mentale pantser…

iedereen heeft in zich een klein dorp. dat dorp wordt aangevallen. dus je bouwt een muurtje. het wordt opnieuw aangevallen. je bouwt een muur. het wordt weer aangevallen. je bouwt een muur en maakt een leger. totdat bij een nieuwe aanval je niets meer er van merkt omdat je al heel wat ben gewend. mensen die heel de tijd een mooi…

Van alle pantsers nog het meest te duchten is niets - geen pantser, nergens. Niets te zien. O Djenghiz, om een wereld te veroveren is nodig: honger en gebrek, niet meer. Ik kwam vanmiddag langs een voetbalveld. Ik zag de mannen spelen.…

nacht plaagt haar zinnen prikkelende fluistering wakkert schrijflust aan [Gedichtendag 2011]…

En nog even tot niet meer want de nacht is geen omhulsel het is de kennisgeving van eenzaamheid en het vulsel dat wat toen was van nu scheidt het zijn maar woorden en de plek waar ons naar werd verbannen viel nergens te bekennen de ongeloof over hoe zoiets kan breken is een verhaal te lang voor leken Het onbegrip, de vrijheid en de ironie…

Met gesloten ogen keer ik terug naar een diepe slaap maar de weg is treurig en vuil, een halte tussen de dag en de nachtmerrie, gedichten lezen zou mijn oeverloze gedachten tegenhouden, die labyrinten overstijgen en naast mij een kussen een leeg omhulsel, waarvan de veren in onschuld lichter worden, om deze te vangen kost geduld,…

met onbegrensd verlangen naar ademloos leven dat als droom ontwaakt in eindeloos bewustzijn smelten woorden tot gedachten gedachten tot besef dat het lichaam niet meer is dan een tijdelijk omhulsel van een onstoffelijk wezen…

een plataan schilfert stuk naakte bast blootgelegd kwetsbare groeipijn oud vel valt in stukken af maakt plaats voor nieuw omhulsel…

Uit pantsering van ons ego. Uit angst om te worden herkend. Om te worden gezien. Gezien zoals we werkelijk zijn.…

belofte van ontluikend groen in allerlei schakeringen ik heb trek het wordt tijd voor prikkelende lente-uitjes…

je neemt het woord alsof je het uit de lucht grijpt de rode krasserige strepen met scherpe tong zijn niet van de lucht mijn huid, een pantser staakt enkele deuken later het verzet de verstikkende lucht berooft me van mijn adem laat me zwijgend schrijven…

Prins Claus was aan het einde zijner dagen En heeft dus noodgedwongen zogezegd Zijn stoffelijk omhulsel afgelegd Dat hij helaas niet langer meer kon dragen. Hij toonde door het afdoen van zijn das Onlangs reeds hoe vergankelijk hij was.…

Vreugde doet leven Geprezen als een omhulsel Bloeiend en vermakelijk Kietel mij met blijschap Ik zal lachen en mijn vreugde doen stralen Heel de wereld zal het voelen En met allen tezamen doen gloeien…

Wat jij voelt en denkt Zonder omhulsel Onzichtbaar naakt Wat jij tot jou maakt Wat jou tot jij maakt Ontdaan van stekels Een glanzend mooie Prachtige kastanje…

De jonge man volgde de rivier Zijn aderen Zijn bloed Gehuld in een pantser Hij toonde moed Dat was toen vroeger Nu een oude man net voor zijn dood krijgt hij een visioen Hij begreep die vluchteling wel Luisteren naar zijn verhaal Gaf hem terug zijn vroegere moraal…

stijfjes staat ze daar mejuffrouw de Kaardebol stug en prikkelbaar, maar zie het heertje Putter hem smaakt ze toch zonneklaar…

van de binnenkant naar buiten tikkend op een leeg omhulsel aanschouwt zij wat er buiten afspeelt dat haar niet raken kan, of toch distantieert zij zich onbewust van gevoelens die niet de hare zijn de eenzaamheid is groot zo ook de angst om te spreken het onzichtbare gevecht…

Kleine prikkels vallen als regen Uit een inktzwarte lucht Dwars door kaalgevallen bomen Dwars door de mist van mijn zucht De zucht waarvan ik het bestaan niet weet De prikkels die mijn slaap verstoren De angst die mij in tweeën spleet De wereld draait als nooit tevoren Mijn gevoel heeft nog nooit gelogen Ik probeer trillend om te staan…