Alle inzendingen over papier OR inkt OR leven

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

sta ik op een afgedankt perron uit de verkeerde richting komt een trein: niet instappen het scherm zegt niet wanneer er weer een komt bij het instappen verspreidt zich warmte en inkt op papier zeer wringt zich naar buiten bij een ooghoek zout, zeewaterzeer…

de hemel is een stempelkussen een blauw papier met witte inkt ik blaas bellen kijk, ze drijven op de wind je spande spinnenwebben om de deurklink liet stenen kralen vallen uit het raam en alle bomen huilden toen ik vandaag verloor…

Tastbaar het boek, Gevoel dat wakker wordt Door het papier Dat ik vasthoud, Geur die uit Bladzijden opstijgt Als het lekkerste Aroma ooit, Tijd die is verstild En voor eeuwig is Vastgelegd - Hoe het ook leest, En hoe het ook klinkt, Emotie en pijn Zijn tastbaar vervat In geurige inkt…

daar blaast de wind over het water creëert een wirwar aan golfjes hier bijten woorden zich vast aan het papier vermengt inkt zich met zilte tranen eens barst de poëzie los als een bevrijdende regen om te verstillen in stille woorden ingetogen, bijna wit…

Geronnen inkt onttrekt het leven aan de vers gevloeide zinnen Woorden fermenteren in de windsels van hun naam Toch heeft schrijvers scherpe snavel ooit zijn spoor in het voorheen vlakke vel gekerfd En daar voeren vergeten voren nog het vers dat weleer wervelend weerklonk…

zag je nagels langer worden voelde vingertoppenpijn tastte naar de toetsen in een laatst moment van bij je zijn je woorden waren luchtig vluchtig op het wit papier ik heb ze uitgeprint bewaar ze met mijn tranen hier ze krullen nu de kanten van mijn enige houvast de inkt vlekt aan mijn handen ik kende je nog pas…

Mijn inkt geeft helder licht, bij troebel zicht. Ik houd van schrijven, inkt kan vele eeuwen blijven... worden herlezen. Kortom: mijn inkt duidt op het wezen van het leven.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Hoe vederlicht vloeit veer en inkt de streling van mijn hand die zich gewillig leiden laat gaat boven mijn verstand heel zelfbewust vertalen impulsen in mijn geest de lijnen op papier en openbaren bovendien wat mijn ogen zien hoe danst de veer vol temperament met krullen, krassen voorbestemd mijn naam te dragen dankbaar ben ik voor…

Op de rug van de geest werd met zwarte inkt geschreven als graffiti op mijn verouderd hart en op ongerept papier, ook wat de prullenbak niet vrat, ontdaan van alle franje en een kortstondig leven had, nimmer bleef het een onbeschreven blad waarmee de wereld wordt volgeklad, onverschillig voor het einde en voor het “zijn”…

Voertuig van het woord Drager van inhoud Maar ook op een verkiezingsdag in Zimbabwe het verschil tussen leven met de inkt van het stemlokaal aan je vinger en dood door een vinger zonder inkt.…

Vroeger kreeg je dan een stuk papier met echte inkt, lijm en speeksel. Een vrouw drukte lippen af, sprenkelde geur nu is zo`n ding in je gleuf een zeldzaamheid met geluk krijg je een zoem of een piep, gekortwiekte woorden op een display en je glimlacht, even…

Ik droomde dat ik schreef met inkt in kleuren die tot dan toe niemand eerder had gezien op een papier zo delicaat geschept dat het al bij de eerste aanblik van een mens kon scheuren zodoende schreef ik in een nieuwe taal zó treffend en verfijnd dat bij de juiste uitspraak woord en stilte niet te onderscheiden zijn.…

ik lees het bos dat landschap opzuigt uit de aarde sprieten reiken nietigheid in hun hoop de hemel te bewegen wortels zoeken in de kale grond naar water om te leven op hun papier schrijf ik mijn afscheid letters hier gedoopt in inkt van zwarte vennen wil mijn pen niet wennen aan de voetangels en klemmen van de vele jagers…

jouw korte leven kan men niet in schrale woorden vangen de droeve schilder vaart over het water naar het galgenveld inkt, riet- en verenpen in zijn loden jas om jouw lot te bewenen bijl en wurgpaal als pover raamwerk hij zoekt slechts je gezicht op kostbaar papier dicht op je huid getekend de verborgen verlatenheid "de…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

ken uzelf, daarmee ben ik aan de slag gegaan, dagboek begonnen minutieus wat gebeurde vandaag bekeken en uitgeschreven op wit papier met zwarte inkt aan het eind van de dag serieus getwijfeld over het nut van het bestaan tot ik één ding zeker wist hier begin ik nooit meer aan…

plots dringen zich woorden ongevraagd op de voorgrond rammen zich ellebogend in het nu verlangen - of ik wil of niet - gehoord, gezien gevoeld, geschreven te worden verdrijven steeds zo lang krijsend alle andere gedachten tot zij naar behoren - als zwarte pixels op witte achtergrond of minimaal inkt op papier - vorm gevonden…

mijn letters bleven hangen in maagdelijk verlangen naar papier wel inkt en kroontjespen altijd een handvol krullen voor de sier zinnen zweven binnen ondanks de tocht die in razendsnel verdwijnen de gordijnen zocht maar tegen het behang projecteerde zon met ochtendlicht mijn strofen in hun intieme samenhang…

’t vreet papier en kraakt de hersenpan ik gebruik het zelf al jaren mijn verslaving is niet meer te stoppen smeer het dagelijks in mijn haren het helpt je leven naar de knoppen twee liter halen, drie betalen (een koopje) en je wilt nooit meer zonder geef je over aan de honger en bestel dit vlekkend wonder…

het wordt weer tijd dat ik nog eens iets schrijf voor ik de woorden vergeet en alle inkt is uitgedroogd en toch, tot mijn spijt weet ik nog steeds niet waar ik blijf met wat ik niet vergeet en waarin ik heb geloofd dat geloof vermindert niet en hoort bij mij, net als mijn naam dat gaat over mij en jou en maakt me beter dan ik ben nog…

ze ademt vluchtig braakt zich de nacht in verbergt zich achter woorden en geeft de pen de schuld ze veegt het spuug van haar lippen duwt inkt in het papier verraadt haar eigen gedachten en geeft de dag de schuld na iedere zin verder ontkleed ze geeft de lezer de schuld…

Nooit meer schrijven Stoffige inkt uit het verleden dwarrelt als rook in mijn neusgaten Het prikkelt Vage excuses vermengen zich met mist van opties Ik zou nooit meer schrijven Verse woorden vormen zich op het papier onwennig De muze slaat me keihard in mijn gezicht alle stof dwarrelt Het prikkelt…

Met zoveel narigheid in de krant op het nieuws, kleurt mijn papier zwart, is mijn inkt rood en mijn gemoed, slaat al mijn ideeën aan gort. Met branden daar, overstromingen overal, moordpartijen en overvallen, kinderen die de boel belazeren opnieuw examens moeten doen, met zoveel narigheid is mijn nieuws rood op zwart…

Een kwaliteitspen gevuld met goedkope inkt geeft ordinair gekrabbel Een splinternieuwe pen schrijft soms erg stroef op blanco papier Een oude versleten pen schrijft niet langer meer venijnige pennenstreken De beste pen weerspiegelt links- en rechtshandig de ziel der dingen…