In de ogen van de pauw
waarin mijn dromen zijn
verborgen, als dwaze spiegel
van z’n onbaatzuchtigheid
de nieuwe dag verrijkt.
Waarin ik al de naïeve
schoonheid een echte
wereld zag, al was het
maar heel even van
ongeveinsde piëteit.
Een mondiale kleurendracht,
van een non-raciale zekerheid
wanneer dit dier z’n veren
strijkt…
mijn vlinderlach
is zacht ik fladder
op een zonnezucht
ben geen pauwenoog
maar vleugel op
de teerste kleuren
een warme zomerwind
draagt geuren aan
voor mijn bestaan
dol in frank en vrij
dartel in het gaan maar
het ultieme doel ben jij…
in de vooruitgeworpen
schaduw van het afscheid
zien we de grillige sporen
die het leven trok
het ondoordringbaar wit
op de egale muur
de breuken in de spiegel
tegenover het bed
op de flonkerende
gordijnen van groen
de roerloze pauwenogen
van gestrande paradijsvogels
de verkreukelde lijven die
in tweezaamheid reizen
onder de zachte…
zag de onrust
in je slag
je wiekte traag
op warme winden
fladdert om de
nieuwe stroming te
hervinden die je lift
vleugelt zacht
geloken pauwenogen
op een witte ondergrond
de poten zwart al
uitgestoken voordat
je op de kroon
van bloemen landt
nectart gulzig
lentes eerste vocht
vouwt je vleugels
als de wind weer
aan je sjort en…
geluk
de bomen kleurden
toen nog in groen
je lach tussen
bloesemende ogen
het herfstig tafereel
toont nu teveel geel
het bankje voor rust
met het kapotte plankje
gaf de smaken weer
terug van hartstocht
en haast liefhebben
ging vaak veel te vlug
waar we ooit in een
wolk van vlinders
elkaar eeuwige
trouw beloofden is
de laatste pauwenoog…
jij zingt
onhoorbaar zacht
een lied
tegen de stilte
in de oren
strelend
danst blootsvoets
liefdesvlucht
van pauwenoog
verspilt geen toon
om niet te wekken
hondengeblaf
dat ‘t lachen
van glimwormen
niet duldt
in friswarme nacht
bedwelmt jasmijn
die nooit geplant
verwaait waar fantasie
wandelt met wolken
over de horizon
naar…
283
Bezig met laden