Alle inzendingen over peinzen over het lev

Hoe dikwijls lag hij naast mij op de zoden Aan gindse eik, als ik, de stad In 't vreedzaam avontuur ontvloden, Te peinzen en te mijmren zat! 'k Wil aan die eik voor hem een grafterp stichten Hij heeft die eer verdiend. Beschijn hem minzaam, hemellichten! Hij was mijn trouwste vriend.…

Hengel na hengel haalde hij op geen vis wilde bijten geen vis aan de haak Hij at met smaak zijn zelf-besmeerde en belegde boterhammen kaas dat was wel favoriet Rondom hem het zacht-wuivend riet en verscholen eend en meerkoet Het deed hem goed naar de rivier te staren hier te zitten en te peinzen het uur niet van belang Hij hoorde…

timbre knieën knikken stuiterende rugbyballen richting vlakte mijn keel giert van zinderingen vampieren vlerken vleermuizen ik ben een zenuwbeest kloten knijpen zich samen in de bibberende druipruimte van geplooid scrotumvlees darmen krimpen van potverteren diepe schaamte bolt het vet in bitterbuikse spelonken hersenkronkels peinzen…

Mijn peinzen drijft mij naar 't nachtelijk uur ik voel hoe donker en wit te voorschijn komen in een wisselkoor van klanken de wijnstok en de ranken gehurkt in ootmoed Zijn adem is levenskracht och levensgeest, liefde mild en puur witte zon in 't hart van de aarde onder de wolken de wensen van mensen Vurig klinkt het gestamp van paarden…

Ik ben alleen Alles is zwart Ik ga dieper Dieper en dieper Ik ben weg Alleen Verweg Het oog ziet niks Ik voel alleen pijn Alleen pijn Ik hoor niks Ik val dieper Dieper en dieper Alleen ik Àlleen ik Helemaal alleen Tot het einde Ja, dat wil ik Het einde Ja, het komt toch: Het Oog Van De Dood…

Bidden is in stilte weten Weelde en weedom van elkander; Bidden is zichzelf vergeten Om te peinzen aan een ander.…

Met hun smalle voet in 't gras, ingetogener en lomer staan zij later in de zomer na te peinzen hoe het was. Voller wordend met de dagen, vastgegroeid in 't ogenblik, bestemd, mijn zustertjes, - als ik - te wortelen, rijpen en vrucht te dragen. --------------------------------------- uit: 'De vogel Phoenix', 1947.…

Gedragen door zachtroze wolken fladdervlinders in de buik op jacht gretig naar de sterren reikend als verlangen wakkerde in nacht stamelwoorden zoet van klank alsof 'n engel hemels zong wat hadden we de liefde lief en och wat waren we nog jong nu peinzen we de wolken weg is één woord al voldoende voor wat er onuitgesproken bleef en…

klokken luiden de avond in een ekster tettert een lied schemerschimmige klanken cirkelen als een notenslinger bereiken de leeglopende straten een enkeling doolt daar verlaten net als ik… in diepe gedachten leid ik mezelf naar het plein ik wil mijmeren bij de lichtbron gewoon wat zitten peinzen op de koele steencirkel rond de fonkelfontein…

Mijn peinzen kan de vreemde dood niet loven Die me u welhaast voor steeds genomen had: Uw lichaam dat mijn droom ontroerd bezat, Uw bleek gelaat welks lach mijn smart kan doven.…

Pleasure de kleurrijke afbeeldingen zijn 'een wit paard in een gekleurde herfst' en een 'angstaanjagende tijgerkop' niet geschikt voor kinderen onder de 4 niet vanwege de tijger maar de stukjes kunnen verstikkingsgevaar opleveren voor mij geldt dat ook door Corona maar door te puzzelen moet ik ook wel piekeren maar dat is veel meer peinzen…

Daar zit ze, tot opeens een man haar roept kom nou meis, je wordt drijfnat ze schrikt op, peinzen verdwijnt op slag op haar gezicht een brede lach. Ik kom!…

om dampend wit niet zwart te branden gebakken spekjes geuren watertanden gebogen rookt de worst er het zijne van de kanarie zingt met uitgestrekte nek naar de spinnende kat, gekooide nood Cyclamen in pot bloeien uitbundig dood als ik met automatisme de eettafel dek het serviesgoed staat uitnodigend klaar maar wanneer ik uit mijn peinzen…

Mijn peinzen zwijgt, - heb ik dan niets gewonnen Bij 't rustloos zwerven langs des levens kusten Dat niet verbrak, dat niet tot niets verging? En in mijn ziel waar zoveel smarten bronnen Rijst zacht geluid, een stem van stil berusten: - Toch, één ding bleef: de schone erinnering.’…

Mijn peinzen kan de vreemde dood nìet loven Die me u welhaast voor steeds genomen had: Uw lichaam dat mijn droom ontroerd bezat, Uw bleek gelaat welks lach mijn smart kan doven.…

Ze hoort hakken klakken door de gang de melodie lijkt doelloos te verzwerven om hol langs kale muren uit te sterven voor ze verstommen tot een stil behang ze voelt de leegte pijnlijk in zich kerven onzekerheid en onmacht maken bang haar uren schuilen diep in dagenlang voor ze de adem van voorbij verwerven dan klinkt een kinderlach door peinzen…

Toch nimmer vergaat het en altijd bestaat het, wat God door zijn heilige gratie ons geeft, het deugdzame leven dat is ons gebleven, al 't ander, hoe zoet en hoe schoon, het begeeft.…

gezouten tranen en diepe voorhoofdsrimpels als ik in onpeilbare zieltjes delf daarop zult u mij heden niet betrappen laat ieder het verstaan van diepgang raakt men immers niet opgetogen wel van erotiek, Bossche bollen en heerlijke appelflappen of eigenaardige gedichten waar heeft deze man het toch over zie ik u peinzen…

wat men geeft aan een goede klant Op de vraag of hij niet iets meer had te besteden Antwoordde hij het is toch donker daar beneden Maar wat hij dan wilde met zijn gespaarde geld Meenemen was het antwoord en het is allemaal geteld Op het moment dat ik stierf Zag ik er drie janken en tien grijnzen Ik zal er dan ook maar niet te lang over peinzen…

Je houdt op met peinzen, ervaart verblijd: "Zoete geur wenkt lager aan de helling!" Het verjongde hart der hoogte wentelt neer over rotsen vol roepende bloemen en weiden rondom een koel, blinkend meer. Waar aardse bijen rusteloos zoemen beleeft uit Hemel geboren taal steeds eer: men zal haar als vredesdienaar roemen.…

Alle begeerten zijn nu zoet vervloeid Tot één trouw peinzen naar de zachter uren Waarin uw daden zijn als bleke vuren, Uw troost een kroon is die droef-geurend bloeit. Mij wondt de wereld die mijn angst verfoeit, Mij schrijnt haar luidheid die 'k niet kan verduren.…

Jezus wandelen Elk jaar op Goede Vrijdag bekruipt Hem het gevoel dat angstig sluipt Krijg ik vandaag de nagels door mijn handen Of kan ik nog tot volgend jaar hem wandelend imiteren Om dan wellicht sterven en opstaan ook te leren Nu zo vaak zich die vraag gesteld En zich al piekerend gekweld Is hij heel ver van Jezus af beland Hij hield dit peinzen…

En weder teder in uw deinend over-peinzen van ons geschéiden wee, zal ons veréende droom misschien ten einder deinzen der zélfde vrede-zee. Want, kwam nog, wijlend in uw kommrend oog gegleden de schaduw van mijn vróeger lied, - draag ík dan, rústig, 't lévend leed van ons verleden niet, niet?...…

van de hoefsmederij de verdwenen bakker en kleine kruidenier in een straat zonder haast vol kindervertier bij ons ouderlijk huis ontwaar ik door de half gesloten gordijnen de gestalte van een kind dat ikzelf zou kunnen zijn een jongen die nog dromend naar de wolken staart, geen weet van vroeger of later heeft en wie er buiten zo te peinzen…

En weder teder in uw deinend over-peinzen van ons geschéiden wee, zal ons veréende droom misschien ten einder deinzen der zélfde vrede-zee. Want, kwam nog, wijlend in uw kommrend oog gegleden de schaduw van mijn vróeger lied, - draag ík dan, rústig, 't lévend leed van ons verleden niet, niet?... - - Wees niet de schroom'ge...…

En nu, nu weten we niet beter meer, we zien ze om beurten een enkele keer, ze hebben 't druk en leiden hun eigen leven Maar waar zijn die kleintjes toch gebleven?…

Heel in 't begin zijn 't vlinders in je buik. Daarna wordt 't verliefdheid in je hele huid. Het zit in je wezen, beheerst je bestaan, en niks is meer hetzelfde want het is zo spontaan. Als de bliksem de hemel doorkliefd, Ja dan zeg je, ik ben verliefd!…

De wereld is gemoderniseerd van boven naar benee Natuurlijk is dat niet verkeerd maar zijn we wel tevree? met wat we hebben, krijgen en doen? Of zijn we tegenwoordig helemaal niet beter af dan toen?…

Wolk neem me mee, je gaat zo hard waar ga je heen? Wind neem me mee of doe je dat alleen met wensen en gedachten en kan de rest wel wachten, tot de storm in m'n binnenste geluwd is en ik de meest belangrijke dingen niet meer zo erg mis?…

Wat kan 't raar lopen in een mensenleven, het begon ongeveer 20 jaar geleden. Na een huwelijk van precies 10 jaar gingen mijn ex en ik uit elkaar. Ik leerde na verloop van tijd een man kennen die vrijwel dezelfde voorgeschiedenis had, 't eind van 't liedje was dat ik opnieuw in 't huwelijksbootje trad. Met in dit huwelijk het schrille…