Alle inzendingen over perpetuum mobiel

Antieke broederschap echoot dwars doorheen de aderen van deze hartverbonden muren Geen klank kan klinken zoals deze de regen doet verdrinken in haar gebrek aan Romantische melancholie Uw perpetuum mobile blijft kloppen en straalt ingetogen de eenzaamheid vaarwel Ach buien op de achtergrond sputter pruttel en val nu maar ik heb het…

Maar 't zit op mijn mobiel en ook op de iPad, ik kan er niks aan doen, het heeft wat, maar GEEFT niks!…

Hoog op het hoofd van het monument overziet de meeuw de stad Nevel ligt op de plassen In de trein kijk ik naar schermpje van iemand die op fb naar iemand kijkt die een hond aanhaalt Iemand schrijft haar schoolwerk, geholpen met mobiel Een gezagvoerder met veel streep bekijkt mobiel Ik overdenk hoe hij straks 400 man over zal vliegen ook…

Die vis die over de tafel zwemt tussen de mobiel en een glas water misschien dat het ooit went maar hopelijk verzuipt hij.…

Zie ze bellen mobiele straten ogen met schellen niets in de gaten verkeersgevlinder verkeersgehinder piepende remmen één mobiel minder.…

Beëindig, riep ik, dat gekoeioneer van De toch al veelgeplaagde medemens Uw frenetiek gewauwel is intens Bruuskerend! Ik krijg er het heen-en-weer van! Toch stoorden gsm-junks vrij massaal Mijn Groot Dictee Der Nederlandse Taal…

In rood, grotesk halfduister gevangen, een verdronken metamorfose, vechtend en rollend in patronen van onderaards geluid Deze warme holte, als een slangenhuid om mij gegroeid, een microcosmisch perpetuum mobile, immer krimpend, als was ik in de poten van een logge reus, sterk en onbehouden Wachtend op de dag dat mijn vrees een weg baant…

Toujours la même, la même histoire 't Is weer hetzelfde lied, Wat ik voor morgen maken moet Onthoud ik telkens niet Twaalf maanden in een compact ding Een businesslijst voor taken 'To do' voor je privé beslommering, Voor eìgen zaken Het wereldweb dat mij verbindt Toont als publiek perpetuum Wat ik bedreef, in woord en daad Maar wat…

Nu sluit ik het lichtje van mijn mobiele telefoon. Slaap zoet…

Het kleine handje omklemde haar mobiel Er was geroezemoes Dat was het…

Mobiel abonnement wordt als medicijn uitgevent. Verdrink je in een onmetelijke zee van onpeilbare eenzaamheid, oogt het in ieder geval de panacee om voor te wenden dat je het niet bent.…

tingeling, tingeling, mobiele ijscoman klingelt door de straten met zijn soorten ijs warme dagen doen seizoensgebondene lekkernij verkopen aan een goede prijs…

wel echt te veel aan dat gesprek heb ik toch part nog deel maar de woorden vliegen mijn oren in en ik zit er jammer genoeg tussenin Ik kijk om me heen en tel gewoon zeven van de negen mensen hangen aan de foon gesprekken die ons niets aangaan worden woord voor woord verstaan en af en toe denk ik hoe imbeciel wie zouden we zijn zonder onze mobiel…

Hoe vuil de ramen van de bus, maar toch hoe helder de hemel de gekleurde blaad'ren extra kleurden door het felle licht alleen tuurde ieder met gebogen hoofd naar 't licht van zijn mobiel, ook een man, die zittend met rug naar zon dommelend in slaap viel…

Ik wist niet dat de Samsung Galaxy een 'phablet' heet en niet gewoon 'mobiel' (van phone en tablet samen – zo debiel! ) Benieuwd nu, welke combi ik straks zie: Een kruising van afweergeschut en phone? Een ‘phut’, die appt: “De lucht is nu weer schoon!”…

een mobielman dat is hij met telefoon en laptop in de trein hij tijpt en belt hij werkt in ’t veld hij netwerkt hier hij netwerkt daar en komt, zo lijkt het, never nooit klaar hij rookt en praat ja ja, zaken zijn zaken kerel, je weet wel hoe dat gaat zijn bril staat scheef bedwelmd door d’aftershave kreunt de coupé op de achtergrond…

De dag wacht op de avond licht wacht op de nacht rumoer verlangt naar stilte rust na arbeid wordt verwacht tijd blijft eindeloos draaien kent nooit een weg terug wisselt met licht en duister gaat dan traag, dan vlug dagen slijten door de tijd van ritme in licht en donker wachten in ochtendstond op einde van stergeflonker dan wacht…

je belt me van aan de Oostzee zeg je wat ben je toch mobiel wat ik doe vraag je ik lig in bad tot aan mijn oren in het schuim moeke gaf mij het mobieltje vandaar mijn goede luim…

Geeft ons het gevoel mobiel te zijn uit een eigen belang. Soms wat gek, maar dat doet leven. Verbindt het ons zicht op al die borden die ons richting moeten geven. Wensen wij met minder regels een bord voor de kop te plaatsen voor al die begrenzingen van wie wij zijn en waarvoor wij staan. Niet te meegaand als het mobiel kan wezen.…

merkt ze op zichtbaar gevleid Helaas dan durf ik het met hem niet aan te gaan Onbegrepen en verbaasd verlaat ze het pand Merkwaardig toch ze heeft haar mobiel nu opeens wel uit gedaan Hondenopvang luistert nauw…

Een pleister en een kruisje voor ’t gezwoeg Het feit dat je ‘m uitgelopen had Een heerlijk drankje en verkoelend bad Dat is in deze tijden niet genoeg De lopers en het netwerk zijn mobiel Met Facebookfotofinish en profil…

De Paus was danig afgeleid en viel Hij had het opstapje niet in de gaten Was hij wellicht door hogerhand verlaten Omdat hij bezig was met zijn mobiel? Expert in “virtual reality” Geveld door Pokémon...verwacht je nie!…

Het is ontzettend handig, dat mobiele, in een vertraagde trein of in een file. Maar de gesprekken worden duur betaald. Dus enkel een nietszeggend type mensen zou zich nu nog zo'n apparaatje wensen.…

Naar hun gebruiken schrijf ik op mobiele telefoon en maak vooral geen contact met hen.…

De eens witte kruizen op de graven zijn grauw geworden door de uitstoot van het verkeer op de snelweg dat voortraast van niets naar nergens in een soort perpetuum mobile en staan vergeten in rijen voor een al lang gesloten loket.…

al smeult het as en is vuur als de dood waakt er toch een vlaag van puur purperrood over verspreide paden door onzichtbaarheid opdat geen traan zich daar verbrandt aan sterfelijkheid ook al draagt mijn hand een hemel zonder gewicht en zijn de ogen verdwaald of zichtbaar gedicht waar ook nog kreten zijn gestaald door beproefde gebruiken hoe…

Groen gras over verre velden struiken zo hier en daar een boom die geschiedenis vertelt of een bos vol frisse geuren een tuin vol weelderige bloemen park met borders van kleuren waarin concerten van vogelzang mensen op bankjes langs paden rust van water in rivier, meer of beek geluid van klaterende waterval wind zacht ruisend door de…

hij vroeg zich steeds weer af of en zo ja hoeveel het verleden langer was dan de toekomst maar elke keer weer kreeg hij hetzelfde antwoord…

Niets blijft hetzelfde, alles wijzigt, elk uur. Verandering als constante, geen trend zonder cesuur. Water warmt op, lucht koelt af. Het keerpunt, de wisseling van de wacht. Een hapering, een twijfeling in mij. Verschil van dag en nacht. De stroming gaat op het ritme van het tij. Perfectie is een dood evenwicht. Alleen pijn prikkelt,…

De reden, denk ik, dat M. Nostradamus de toekomst kristalhelder voor zich zag kan zijn vanwege 't vast herhaalgedrag van 't sprekend kuddedier: de Ignoramus De mens die door 't verleden wordt bezeten en steeds weer in dezelfde vallen trapt en dan met val en al weer verder stapt die hangt hij om zijn nek als een ereketen Wellicht is het niet…