Alle inzendingen over persen is krant maar

Kijkt me verlekkerd aan en zegt: ik ga ze persen oma, dan heb ik geperste aardappelen! Wat nou, de tijd verandert, de taal eveneens, dus maken we van een prak, een geperste maaltijd en zijn geen van allen de weg kwijt.…

z'n kippen gaat Met grote vaart rijden ze het erf op Al voor de Pasen ja zelfs voor maart Komen ze in drommen: van TV en ook de Krant De laatste wil met vetgedrukte kop: 'KIPPEN AAN DE LEG' Wat is er aan de hand? Wij...kippen zijn heel trouw Worden niet graag door Pers belaagd Persen er gewoonweg een Paasei uit.…

op zoek naar brandstof stoppen even de persen wit kopieert wit…

de persvrijheid met de jaren wordt weer probleem de zwaarste loodjes bekend in het vak de erkende kringen neem die kronkel toch zelden nuchter schei uit mens lippen op elkaar het zijn doorbijters van voor de oorlog vaak een beetje wind verlicht zijn ze meest wel nu zit 't vast in die koppen velen komen nog wel echter niet…

Opkomende gesluierde goudgele zon in kris-kras witgestreepte blauwe lucht voor het eerst dit jaar de uilen weer gehoord roep en tegenroep, nestelen in onze tuin uitbundigheid van groei en bloei rondom witpaarse krokus waas in lichtgroen gras de velden met geel stro en prille levenstint aan mijn zij mijn lief verzadigd in haar slaap de natuur…

Al dagen is zij druk aan het werk geweest schoon gemaakt en al doende onbevreesd met vertrouwen de operatie dag ingegaan op thee en beschuit, koffie niet meegedaan op afdeling de tas uitgepakt, vanmorgen haar spullen op stapels in de kast geborgen in bed bij het raam op de gemengde kamer dat ging snel, de rest van de dag langzamer bij…

In vijf minuten lees ik de krant dan heb ik hem echt gelezen een advertentie hier, een advertentie daar... die hoef ik niet te lezen Ik kijk naar foto's 't zegt mij niets Weer iemand is vermoord Een ander kreeg een ongeluk Daar word ik van gestoord...…

Nog steeds zet de man geen voet aan de trede, hij volhardt in de krant die hij vreest. Nog steeds dat litteken tussen de kaken, niets dat geneest. Nog steeds geen krakende trap naar beneden. De vrouw slaapt, de man ontleedt het weerbericht.…

Het water staat de kranten tot de lippen, Ze zitten in de neerwaartse spiraal - Verlies van abonnees op grote schaal. Betweterig wil ik ‘de kranten’ tippen: Doe nooit concessies aan de kwaliteit, Want wie dat doet raakt nóg meer leden kwijt.…

De pen valt met regelmaat uit mijn hand en ik overdenk zo haal ik nooit de krant.…

Op het strand Dwarrelde Een krant langs Mijn tentje. Omhoog en Weer omlaag, Voortgejaagd Door de wind. Het nieuws viel In de zee, Dreef even En verdween…

zomaar, zit je stevig en goed in je stoel wacht even ik zal het voor gaan lezen, of beter ik zal je het bericht wel geven uit de bloemen van deze dag ben jij vertrokken zoals de laatste bij die jij nog op je revers zag nou ja, ik had je al heel lang niet meer gezien maar vergeten doet eens herinneren eens waren we bevriend, maar omstandigheden…

Mijn krant verliest een van zijn trouwste klanten, En dat vanwege hun verdienmodel: Ik krijg hem niet maar ik betaal hem wel, Want de bezorging daar klopt van geen kanten. Het lukt ook niemand om ze te bereiken: “Te druk met niet-bezorgen in de wijken.”…

De kranten hebben als terechte vrees, dat zij misschien achter het net gaan vissen. Zo'n pak papier kan menigeen best missen, en dus verliezen zij hun abonnees. Maar Brinkman wil dat men de bladen redt, zo staat te lezen... op het internet.…

klompen leem grijze brokken klei persen samen tot moddersteen op de bodem van de oceaan als het leed dat jou ineengedrukt tot een versteende bloem onbeweeglijk achterliet…

en eet de krant Lekker veilig thuis in Nederland…

hij wikkelde de krant van zijn verwarmde lijf en las dat zijn bank in het honden-mogen-loslopen-park voor sommigen nog te duur was…

Hoe gekker mensen in elkaar zitten, hoe eerder ze de voorpagina halen, het zal me altijd blijven verbazen, hoe raar de wereld tegenwoordig in elkaar steekt. Hoe luguberder de daad, hoe groter het kwadraat.…

Het gaat om de mens..... het licht zag hij elders maar zijn wortels groeien in Rooise aarde pas echt hier ervaart hij wat een dorp kan zijn men raakt er aan een grote familie gehecht begiftigd met talent bloeit hij hier volledig op gedreven en met een dosis humor bouwt hij aan nieuwe bruggen bijna naar iedereen "het gaat immers…

Maar let daarbij ook eens op zijn gezicht, Dit er zo uit te persen valt niet licht.…

Een oude man zit diep in de ellende En om zijn eigenwaarde te verversen Probeert hij de premier bruut af te persen Zo wil hij flink wat geld van Balkenende Als Bos premier was zou hij zeker balen Hij wil juist zelf geld bij bejaarden halen…

In ijle golven van de zwaartekracht Vergeefs op zoek naar 't buitenaardse leven Zijn Melkwegzoektocht bijkans opgegeven Komt hij in 't netwerk van de Haagse macht Door Kaagse maalstroom moet hij zich gaan persen Een glazen kaasstolp wordt zijn universum...…

Wat houd ik van beschaafde complimenten Zoals -bij goed gedrag- een dikke pluim, Of een terloopse opgestoken duim Strijkages zelfs ervaar ik nog als krenten. Van mij mag in ‘oké’ voorgoed de bijl, Er is niks mis met vleierij met stijl.…

Kijk uit, daar ligt alweer zo'n handgranaat Een nieuwe rage van die criminelen Ze persen af, in plaats van te bestelen Betalen, anders ploft een bom op straat Echt niet normaal, dat zag je vroeger nooit Nu word je met die dingen doodgegooid…

Hij keek naar z'n bord hij ontvouwde zijn servet hij nam een hap hij nam een slok hij keek eens naar buiten hij keek niet naar zijn vrouw Zij evenmin naar hem, haar man Ze pakten bijna tegelijk hun smartphone ze belden, maar NIET MET ELKAAR…

keuvelaars en querulanten gespiesd zijn zij aan scherpe dolken en slagtanden van olifanten in moddergaten van moerassen gegraven door couveusekevers zal ik hun ziel tot pulp verassen en voeren aan volwassen bevers bevrijd van vuige invloedsferen zal ik mijn dichtershart verversen om uit een fontein van ganzenveren de schoonste letteren te persen…

het rad schept zwart door oplichtend water van de beek die na de sluis met veel geruis meandert door het land woordloos is de kracht van het donkere schoepenwiel grote stenen malen graan geheimzinnige verhalen gaan over bewoners van het huis zij persen ook de boeren uit het landelijk tafereel heeft iets mystieks maar de eeuwenoude…

er dwarrelt bloesem in je ogen voorbij het blauw en groen in rood en wit buigen de takken door de rijpe oogst van toen in vlagen wind proef ik de kersen en wil het kind wel uit je persen laat het toch vrij in zonnestralen, ze kan nog steeds haar jeugd inhalen een generatiefeest maakt blij want zie ze eens ravotten jouw kind…

het was een groot probleem drie nachten heftig copuleren voordat de maan op een bevruchting scheen in stilte werd geluid geboren de stemmen zijn geschoren voor de bevalling van het woord persen met een rood gezicht het ingehouden schreeuwen vraagt om verlossing van gewicht hier is dan het gedicht u mag het nu gestalte geven door het…

het was een groot probleem drie nachten heftig copuleren voordat de maan op een bevruchting scheen in stilte werd geluid geboren de stemmen zijn geschoren voor de bevalling van het woord persen met een rood gezicht het ingehouden schreeuwen vraagt om verlossing van gewicht hier is dan het gedicht u mag het nu gestalte geven door het…