Nergens klinkt geluid zo iel
als waar geen bomen
bergen of muren zijn
in eindeloze ruimte van een ziel
waaraan elke hoop is ontnomen
enkel ontluisterd in pijn.
Nergens klinkt geluid zo iel
als over verre vlakte
waar geen weerstand
of strijd overwinning ten offer viel
het leven tot de horizon vervlakte
elke roep om hulp verzand.…
natuurlijk draagt het leven
stenen aan voor ons bestaan
maar wie zegt dat ik bouwen moet
zij stapelen zich
vanzelf om mij heen
geven steun en goede moed
hun beperkingen
gaan echter snel benauwen
perspectiefloos wordt mijn zelfvertrouwen
ben dus rigoureus gaan ruimen
de ballast heb ik weggedaan
transparant is nu de kern van mijn bestaan…
ik hoor de
vroege vogels weer
schrijf letters neer in
een sprankelend verband
was gestrand
op een tijdloze kust die
de altijd rollende golven
met eeuwigheid sust
diep verankerd
in het zuigend zand van
licht autistische gewoontes
bij een perspectiefloos land
hun gezang
doorbreekt het treurend
afzien op de dagen die
veel lasten…
ik wilde springen
maar jij hield me tegen
om alles nog een keer te overwegen
jij spiegelde ons leven
terwijl ik stil bleef staan
liet jij de caleidoscoop van jaren gaan
de affiniteit was weg
ieder detail was al eerder gezegd
in perspectiefloos constateren
in confronteren konden wij
elkaar niets meer leren
jij bleef de tunnel waar ik…
230
Bezig met laden