Alle inzendingen over pijn OR dragen

De regen valt Bevochtigd Maakt schoon Stof wordt vloeibaar Druppels worden stromen Zou er ooit een einde komen Aan deze liefde Soms stromend als regen En net als wolken blijft groeien Niet altijd een kans Om neer te vallen, en wordt alles door te wind geleegd Maar als het komt Dan is het mijn kans De stromen op te vangen, Te dragen,…

Voor elke vrouw, die een kind mocht baren Voor de dames die het niet mochten dragen... Cliché of niet, dat dikke buikje heeft zo zijn charmes Dat kloppende hartje, gaf me geborgenheid, iets warms. Techniek, vooruitgang, heus, niet mis Moedertjes, wij weten wat fijner is.…

onder de dichte bladerkroon van de iep vroeg je wat ik dragen kon de leegte zei ik vind ik zwaar en de duisternis ook maar een wonder kan ik wel dragen we tuurden naar het dichte bladerdak je bent niet geworteld zei je toen…

kant waarvan je niet terug zult keren wil ik met je kijken naar het rimpelende water ik wil met jou de zuidwestenwind voelen voor je afdaalt praten we over het ijs dat de lichtstralen breekt en over luchtbellen die als kwik over het ijsplafond glijden en tasten we naar het flinterdunne bloemblad als je naar de overkant gaat draag…

Lieve vriend, voel mijn zachte buik voor de man die niet kwam en draag me lichter ben ik nu dunner zijn mijn dromen je weet het wel de tijd verstrijkt, kus me kneed mijn soepele vel en draag me door de leegte van de nacht geef me vaarwel…

ik droeg je negen maanden (ik, jouw mam) tot de plek waar jij ter wereld kwam en vanaf daar zal ik je dragen al mijn dagen achtereen in alles eromheen…

Iedereen kent het waardeloze gevoel Zoveel pijn met wat voor doel. Ooit sprongen de vonken er vanaf En nu voelt het doods als een graf. Maar deze eerste liefde vergeet je nooit En er komt ooit weer iemand die je hart ontdooit.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

De mensen, zij zullen nooit weten hoe moeilijk het was hoe zwaar het te dragen was, alleen in het klein zichtbaar de pijn die ik in mijn ogen las.…

Ik wil jouw rots zijn in jouw donkere diepten Jouw houvast in zware emotionele tijden Mijn schouders die jouw lasten dragen. Jouw helse pijnen die ik absorbeer. Samen zijn wij elkaars rots in donkere diepten Elkaars houvast in emotionele tijden. Schouders die elkaars lasten dragen Absorberen elkaars helse pijnen.…

Ze zei mijn kinderen wonen niet bij mij In haar ogen de pijn die zij moet dragen ieder uur, alle dagen Zij heeft bewezen hoe liefdevol en wijs een moederhart kan wezen…

Noli me tangere: Bemin mij voor een avond met jouw ogen, ontketen mij, bevrijd mij van die nooit genezen pijn. Dan kan ik jou op vleugels dragen.…

Geef me hoop God op dit moment van pijn kan ik niets dragen of verdragen geef me hoop God om te geloven dat het morgen beter zal zijn meer wil ik niet vragen…

Want als de pijnen toeslaan, ben ik alleen maar lichaam. De geest komt in het nauw. Hij wil wel op de vlucht slaan. Maar heeft geen plaats om heen te gaan. Dan zoek ik naar een middel, voor wat vergetelheid, in mijn verhaal. Dan moet ik eerlijk zeggen, ik hou er niet zo van. Het middel is soms erger dan de kwaal.…

Compliment; (afgunst) Het wennen; Opnieuw leren ervaren; Het aanhoren. Dingen die je was gewend; Elke dag; Niks aan verloren. Gemeend of niet; Het verschil wordt steeds groter; Je doet gewoon je best. Totdat je er te veel kreeg; Je groeide in populariteit; Passeert de rest. In plaats van delen; Word jij ongewenst; Om iets wat…

Niet eeuwig duurt het feest dat ik op aarde zou wensen draag nog de stof van velours en zwart satijn de pijnen zie nog de ellende die er is en hoor het bitter klagen kom leid mij voort tot aan die diepe kloven daar waar die brug nog is waarover ik niet de last kan dragen van het lijden snijd het dan af ik zal niet klagen maar…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Soms doet jouw liefde meer pijn dan ik kan dragen zijn jouw antwoorden korter dan mijn vragen, mijn verlangen groter dan wat werkelijk kan, is mijn liefde voor jou meer dan houden van....…

Doch de macht van de absurde angst en de onverstaanbare twijfels grijpen me vast en vechten doe ik want ik draag mezelf tot last.…

Je wilt me wel troosten in pijn en verdriet maar ik wil alleen zijn dus troost me maar niet. Laat mij maar m'n gang gaan laat me maar even alleen zodat ik kan schreeuwen of stilletjes ween. En als je terugkomt zal ik aan je vragen mijn tranen te drogen en samen te dragen.…

ik zou graag willen huilen zachtjes zonder haasten in de herinnering waar ik jou heb aangeraakt in de liefkozing van je hand toen ik jou droomde tussen vroeger maar nooit later ik zou graag willen liefhebben eeuwig enkel jij in de tranen waar ik jou heb gefluisterd in de regendruppels toen jij mij vlocht tussen uren maar nooit…

Groot klein geheim eng erotisch kwelling pijn streling van zacht zijden handen belanden in donker schemer ochtendlicht draaglast en kracht -delicaat balans- ontlaadt in daglicht als dans van veder.…

eens zal ik jou wenken en vragen kom maar ik zal er zijn door mijzelf te schenken en jou zwijgend op handen dragen ik reik je mijn gebroken vingers ook verbrand aan vurig leed geen wanklank vlucht weg tussen mijn lippen vertel mij dan aan wie het leven soms niet vreet en welke aders geen weet hebben van dichtslibben…

Ik blijf ze dragen : vage beelden van die vlucht met U, de dagen uit en hoog omhoog een windzucht door, de tijd bewoog niet meer,ik scheerde door de lucht en dan zo ver de wolken in, dat ik niet kan beschrijven hoe, verrezen in een boog de witte spitsen van een berg.…

Ik blijf ze dragen: vage beelden van die vlucht met U, de dagen uit en hoog omhoog een windzucht door, de tijd bewoog niet meer,ik scheerde door de lucht en dan zo ver de wolken in, dat ik niet kan beschrijven hoe, verrezen in een boog de witte spitsen van een berg.…

Ieder jaar krijgen we er weer een stukje levensbagage bij de rugzak wordt wat zwaarder voor jou, maar ook voor mij Toch zul je onderweg ook weleens weer een beetje last verliezen want hoe het leven ook loopt dat hebben we niet voor het kiezen We kunnen onze lasten dragen ook al valt het vaak niet mee dan willen we de rugtas legen vooruitziend…

en mijn borst * het kasteel van Wawel kijkt me met oude ogen aan; het laat tranen van toekomst ik draag ze van verleden naar morgen er was veel meer dan een draak die in brand vloog Krakau, 19 feb 2O12 (2) * de Wawel is een heuvel in Krakau.…

vanachter 't venster kijk ik in de nachtelijke straten met 't denken aan grootmama gewijd wiens verhalen van een avondklok hongersnood en sterren dragen in deze tijd als een schaduw naast mij glijdt hemelwijd met al ons denken aan de virusdood gewijd…