Alle inzendingen over pijn OR dragen

Ik droeg alles zolang ik het dragen kon zolang mogelijk. Totdat het ook voor mij, niet meer te dragen viel en ik het helaas, wel loslaten moest. Met pijn in mijn hart. De ziel vroeg dit van me. Voor nieuw leven te geven en te gaan beleven. Een zielsmatig streven: stérker dan het lichaam, krachtiger dan de mens...…

Heel langzaam glimlacht weer dit hart dat leed en pijn moest dragen, dat enkel nog kon klagen, vergat de warme zon, de bloemen en de vogels, maar nu weer alles won.…

je spreekt met mijn ziel en wijst naar de hemel je bloedt uit mijn hart in het rood van de pijn je verdriet is nog warm van mijn tranen draag maar mijn naam vandaag zonder schaamte weg met je angsten je hoort nu bij mij…

je spreekt met mijn ziel en wijst naar de hemel je bloedt uit mijn hart in het rood van de pijn je verdriet is nog warm van mijn tranen draag maar mijn naam vandaag zonder schaamte weg met je angsten je hoort nu bij mij…

Je hebt ooit een bres geslagen tussen angst en liefdesleven afgrond om alleen te dragen in een diepte zonder streven zo bloedeloos alleen te zijn in vervorming van verlangen met bergen onverwerkte pijn om je ziel mee te behangen als slachtoffer van ongeloof draag ik jou getergd op handen vlieg naar jezelf over de kloof als bestaansgrond…

Als leven lijden wordt de pijn niet meer te dragen de nacht steeds zwarter wordt en dagen vol met vragen Waarom dit leven mij niet geeft waaraan een ander wel plezier beleeft Als leven lijden wordt en je verdriet niet meer te dragen de eenzaamheid steeds erger wordt geen zin meer om te dragen waarom ik eigenlijk verder leef en een ander…

Ik kan je pijn niet voelen Ik kan je pijn niet dragen Als dat kon dan zou ik het van je pakken Om je een moment van rust te geven Zodat je je weer op kunt laden Ik kan je alleen maar blijven steunen Je een luisterend oor geven Een moment van stilte om samen aan hem te denken Een anekdote over hem daar we samen om moeten lachen want hij…

je spreekt met mijn ziel en wijst naar de hemel je bloedt uit mijn hart in het rood van de pijn je verdriet is nog warm in het drogen van tranen draag maar mijn naam na vandaag zonder schaamte en bevrijd je van angsten nu hoor je bij mij…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Leven trekt sleurt en kleurt maar uiteindelijk kleurt het mijn leven…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Gedenk hen in kringen van verlies die pijn en littekens dragen hun noodlot in oranjedagen.…

Het blijft voor iedereen verborgen al de pijn en leed. Ieder huis heeft zo zijn kruis te dragen in het leven. Proberen niet te klagen. Maar bidden dat God de kracht mag geven.…

Laat mij het zonlicht zijn dat verwarmt, mag ik naast je staan verdriet helpen dragen. Laat mij de weg verlichten nu jij hopeloos strijdt wanhoop in je ogen lees. Laat mij de stille kracht zijn die met je mee vecht pijn verzachten als ik mijn arm om je heen leg.…

Zijn of niet zijn wel of niet wàt is de hamvraag aller vragen is het kommer pijn of kwel knaagt de honger in uw magen is de schaamte voor het leed als boetekleed te dragen niet zijn is als schone schijn wellicht nog wel te dragen en is het weer geen weer dit keer stroop op de mouw niet klagen maar is het…

Herfsttijd bleef zijn hart belagen dat heimelijke pijnen had te dragen, hem onderdompelde in droefenis. Ikzelf ben nu één jaar melancholiek maar dát komt door Trumps creepthroatpolitiek.…

In eigen stilte en eenzaamheid nam ik me voor hield ik het bord goed voor me uit, waarop dan wel stond: "de diepgang der dingen". Ik moest hier enig graafwerk voor verrichten. Het zou me van mijn strijd verlichten. Voor velen nam dit proces het zonlicht tijdelijk weg. Aan mij presenteerde het, het krachtig sterkste en zéér schoonste bevrijdingslicht…

Ik vertel het steeds weer Tegen de tranen van het verleden Die door mijn hart snijden Als ijs druppels op een zonnige dag De pijn is er nog echt De pijn van het verlaten De pijn van alleen, alleen te moeten zijn Waarom draag ik je al jaren mee Zelfs al weet ik dat we niet samen horen Zelf als je tegen me roept Houdt mijn hart je nog…

zonder pijn…

kun je een gebroken woord spalken een splint aanbrengen voor het verzachten van de pijn het gebrokene tijdelijk verbinden fixeren in onbeweeglijke nietsdoenerij voel je na de heling de plek van de breuk van een gebroken woord de stekende pijn waar je nog altijd koud van wordt?…

Als onze dierbaren verscheiden na een lang gedragen lijden is ’t nimmer te vermijden dat zij die achterblijven zitten blijven met de vragen hoe ’t leed te moeten dragen. De pijn is onverdraaglijk het gemis onoverkomelijk de dood op zich ondoorgrondelijk……

Al noem je mij Ezel, Ik zou er trots op zijn, want AL JULLIE wil ik dragen, laat MIJ nu maar de pijn."…

Als ik je dragen kon over de greppels en ook over je angsten droeg ik je er over heen. Als ik je antwoord kon geven op al je vragen over je twijfel en pijn dan zou ik ze je geven. Als ik jou liefde kon laten voelen en je hart er door kan bereiken dan zou ik je verwarmen.…

soms doet luisteren meer pijn dan ik wil dragen zijn mijn antwoorden korter dan jouw vragen mijn wensen groter dan wat werkelijk kan is liefde meer dan houden van soms doet praten minder pijn dan ik had verwacht zijn jouw antwoorden positiever dan ik dacht jouw wens niet dat wat je mist is liefde groter dan je wist…

Een nieuw begin, een nieuwe start, het had gekund, met heel mijn hart Alles vertellen, totaal open zijn, eerlijk alles op tafel, al doet het pijn Dan ben je vrij, in houden van, dan is er fundering, die het dragen kan Alles kunnen zeggen, erop vertrouwen dat dat kan, dat is totale openheid, DAT... is houden van.......…

Jouw wanhoop snijdt dwars door mijn ziel angst voor het onbekende en verdriet om wat is geweest de rollen gekeerd tijd om jou te dragen met vleugels op de wind pijn te verzachten en de angst laten vervagen naar nieuwe kleuren en ander licht…

Draag mij, of begraaf mij maar laat mijn pijn niet zinloos zijn...…

ik verdraag de dagen door de lichtbundels die mij brengen naar de dagen met jou ze stralen en dragen de pijn van jouw heengaan in het ochtendrood van toen ze zweven en komen samen in kernen waar ze mijn balans zullen eisen mij zullen wijzen op die laatste kus…

Laat uw Geest ons hart beroeren, laat er licht en vreugde zijn, vriendschap, vrede, mededogen en ook balsem voor de pijn die we allen toch ook dragen: pijn van onmacht, druk en kwaad, wrevel, boosheid, leed en rouwen.…