Alle inzendingen over pijn OR verdriet OR herinneringen

Het zinkende schip zonder roer of kaptein was ooit een brigade gevreesd in Brazil, het liep tegen Turken te hoop zonder wil - Guus was de koers kwijt, de afgang deed pijn... Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis...…

Dat was het dan geen tastbare herinnering blijft er over niets om te koesteren gewoon niets Enkel de doordringende pijn van gebroken dromen en het verdriet van nooit nog “wij” te zijn…

Te moe om verder te gaan Deuken worden gaten van pijn Ziek van verdriet Men zegt dat het leven verdergaat Hoe kan ik leven als ik jou niet meer zie Gaten worden gevuld met mooie herinneringen Maar dat verzacht de pijn niet…

Pijn kende ik niet tot die dag dat je verdween Leegte in m'n leven velden van verdriet waar nu bloemen groeien bloemen van herinneringen…

Maar niemand ziet de band en het verdriet nog daaromheen. Niemand die het ziet.. Hoe erg de pijn kan zijn, hoe scherp het intense verdriet, hoe erg die eindeloze pijn. M'n hart krimpt steeds ineen Bij al die herinneringen die zo pijnlijk zijn. Het leven in soms zo gemeen en het doet soms zo'n vreselijke pijn.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Ga je een paar pasjes vooruit dan kom je weer op het punt dat je in het levensspel niet meer verder kunt en keihard wordt teruggezet Mijn eerste reactie niet weer die pijn dat verdriet totdat ik besef die pijn dat is een stukje van mezelf dat er ook mag zijn Dus omarm ik mijn verdriet en geef ik mezelf troost ik koester mijn pijn…

Vier jaar vol van pijn en verdriet en van mooie herinneringen, die vergeten we niet. We hebben het gehaald ondanks de hevige pijn, we hebben alleen nooit geweten dat het zo verschrikkelijk zou zijn. We zullen je missen de rest van ons leven, want verdriet blijft voor altijd en niet voor maar even.…

Zij schreeuwen van verdriet, pijn en ellende... Ze zijn enorm bang, om gek te worden van hun pijn. Woedend van verdriet. Wat te denken, van de tranen, te delen? Daarvan word je stil en liefdevol.…

ook al is het lang geleden ongeloof, pijn en verdriet staan gegrift in mijn geheugen 'n tastbare herinnering heb ik niet nooit zal ik jou kunnen vergeten ook al was je nog zo klein je was nog niet levensvatbaar maar 't heeft gewoon zo moeten zijn…

De maan verschijnt en jij komt op bezoek, In mijn herinnering Zwijg je en lach je, Ik zie je weer voor even, Je verzacht mijn pijn, Tot ik weer wakker word, Met niks dan alleen Verdriet.…

( Dit schreef ik voor een vriend) Herinnering Als ik bij de zee ben, moet ik vaak terug denken aan het verleden. De zee heeft altijd iets moois, de herinnering heeft te maken met verdriet. Een speciale plek bij de zee heb ik, daar waar de paaltjes staan. Als ik daar ben, ben ik in gedachten.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Hoe kun je me verlaten Weg te gaan zonder spoor Terwijl ik hier achterblijf Ademloos van verdriet We deelde lachen en verdriet En nu laat je me zo alleen Nu is er niets meer dan herinnering Een herinnering aan je gezicht Kijk achterom en zie de lege plek De leegte die zo voelbaar is Sta machteloos, tegen je besluit Wat mij alleen…

Herinneringen kiest men niet toch niet bewust maar liever dan de pijn en het schrijnende verdriet herinner ik me haar tanden die, na een te brede lach, onder de kast belandden.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

En weer die kille duisternis Zwaar drukkend op mijn ziel Nog even en dan Knalt hij in duizend stukken uit elkaar In elk stukje een reflectie Van verloren dromen Gemiste kansen Of simpelweg verdriet Dit was mijn laatste keer Geen liefde meer voor mij Nu heb ik Genoeg verloren…

Het was het waard Voor wat het waard was Geen berouw of spijt Geen jankverhaal Vol medelijden Nooit heimwee Naar die rotte tijd Geen weemoed Of wat als? Geen bijna Of welhaast Ik knokte En vocht door Bleef toch alleen Op het laatst Het is het waard Nu te waarderen Die slechte tijd En hoe het zat Het moest er zijn Om van te leren…

Telkens overnieuw beginnen, achterlaten wat je lief was, de herinnering blijft, de pijn het gevoel de angst ook. Denken iets te hebben, iets moois, breekbaars, maar ach..., deuren sluiten, er gaan nieuwe open, maar het gevoel blijft. Pijn bij de herinnering, verdriet bij het gevoel en angst dat het je weer overkomt! maar...…

Neen, je leeft nu En toen is toen Kan ik mijn herinneringen vergeten? Neen, je mag ze verwerken Of juist welkom heten Kan ik gelukkig zijn? Niet zonder onheil Niet zonder pijn Eeuwige blijdschap bestaat nu eenmaal niet Leven is leven mét en zonder verdriet…

Wat ik voel Is de pijn Van wat niet is Maar had kunnen zijn Afstand als schuld Liefde voorbij Pijn in ruil Voor de liefde in mij…

zacht zijn gedachten strelend fluweel langs pijn van je dagen verloren hoeveel zout in je tranen het stille verdriet geef jij als vertrouwen in handen verbergen willen we niet herinnering van gisteren is pijn van vandaag liefde is morgen we kussen de toekomst geluk met een glimlach nietwaar…

Dichtbij is nog het beeld van gisteren maar straks zal het herinnering worden. Het verdriet vervagen pijn minder voelbaar samen met aanvaarden het in je hart bewaren. Als morgen de zon weer zal gaan schijnen komt een lach terug in de schaduw van tranen.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Verdriet gaat verder dan pijn, Verdriet is voelbaar, verdriet doet pijn. Ik heb verdriet.…

Rivieren stromen Zoute rivieren waaruit tranen komen En al het verdriet en de pijn voeren zachtjes met ze mee naar het diepst van de zee De stille smart -als een vloek, een last, een kater, de smaak van puur azijn- die langzaam in de zee verging Maar soms, in het stille zoute water proef ik de pijn van een bittere herinnering…