Alle inzendingen over pijn en vreugde

onze aarde tranendal van pijn en vreugde…

Van ver ben ik gekomen Met angst en pijn gevoed Vervormd door verdriet Tot Jij mij zag en zei Wat ben jij prachtig Mijn angst kwijnde En de pijn verschrompelde Vreugde verving ongemerkt het verdriet Langzaamaan werd mijn tred Vast en recht En ik als nieuw…

Voor het haasje in mijn hart, dat me net zoveel pijn als vreugde kan bezorgen. Voor het beekje in mijn bos, dat me elke nacht weer doet verlangen naar morgen. Voor het zonnetje van mijn dag, dat al een tijdje mijn gedachten niet kan ontsnappen. Voor het druppeltje van mijn nacht, dat hopelijk ooit wat van mijn liefdesdrank wil tappen.…

De zon, de schaduw, heel dit stil aanwezige, het zoeken, de frustraties en de pijn, de vreugde en de zorgen alle dagen, hoe kan dit alles heel het leven zijn? Waarom blijft reiken naar en altijd wachten op iets beters? Wanneer is volheid van geluk voor lang? Ik weet het niet, wil soms niet al die vragen...…

De zon, de schaduw, heel dit stil aanwezige, het zoeken, de frustraties en de pijn, de vreugde en de zorgen alle dagen, hoe kan dit alles heel het leven zijn? Waarom blijft reiken naar en altijd wachten op iets beters? Wanneer is volheid van geluk voor lang? Ik weet het niet. Ik wil soms niet meer al die vragen...…

op het hoogtepunt kan de koorts gevaarlijk zijn men loopt dan oranje aan en voelt een beangstigende pijn pijn die in stilte verstomt die nootjes tussen kiezen laat kraken als ogen zien wat men niet gelooft en schoten spetterend palen raken of pijn die bijzonder uitzinnig is 'waanzinnig' kan men beter zeggen pijn die vreugde en kreten…

Het zij geen klanken van woorden die het zingen baren maar liefde tussen de pijn en vreugde die het levenslied zingt. Waar ga je heen, mijn lief? door welke branding in wat voor stilte met welk levenslied dat ik jou niet volgen mag?…

Er was weer even liefde zonder pijn, vol vreugde danste jij tot aan de ochtend er waren weer rozen sinaasappelsap en broodkruimels op bed er was opnieuw vrede thee werd vers gezet en alles had weer een reden vanuit jouw emotionele wortels kwam je bij mij bespraken wij het nut van dagen met nieuwe levensvragen begon het ons met spoed…

IK DRAAG JE ACHTERNAAM Ik draag je achternaam maar kennen doe je me niet ik draag je achternaam maar het is nu eenmaal zo, dat je me nu nooit meer ziet Ik draag je achternaam maar van mij, heb jij geen weet Ik draag je achternaam maar je kent niet mijn pijn, mijn vreugde en wat jouw handelen met me deed Ik draag je achternaam maar…

Verdriet, pijn, zorgen, vreugde, angst.. Je ogen verbergen niks.. Al probeer je het uit alle macht.. Vaak zijn je ogen helder.. Helder als een sterrenhemel.. Vol leven..en kracht.. Je ogen vol geluk, vreugde.. Je ziet het meteen.. Schitteren als een diamant.. Soms zijn je ogen troebel.. En doorlopen met tranen..…

echoot van nietszeggendheid maar wel de tijd ver voorbij de echte diepten van de angst leidt tot hij weer de passie mist van contrasterende uitersten in de pijn en vreugde van het rauwe levenslied als solo, in duet of in koor hij schraapt zijn keel en leegt zijn strot en weet dan weer: pijn ligt dicht bij genot…

en vreugde niet alleen met woorden kan ik vragen of jij mijn liefde ook geniet…

en vreugde niet alleen met woorden kan ik vragen of jij mijn liefde ook geniet…

en vreugde niet alleen met woorden kan ik vragen of jij, mijn liefde ook geniet…

Maar Gij komt mij nabij in kracht van pijn En vreugd, en dus wil 'k U mijn doodsblad geven: Mijn grootste glorie zal dees bladzij zijn.…

In witregels van het leven Staan dikwijls zo vele woorden Met onzichtbare inkt geschreven Over pijn of vreugde in veel akkoorden Slechts in onze ogen staan de lijnen Waarop geluidloos geschreven staat En die de waarheid steeds beschijnen Die aan ’t licht komt vroeg of laat In die onzichtbare levenswoorden Die steeds vragen om liefde en begrip…

de vreugde van geboorte van een zoon verloren zijn ave maria, goddelijke moeder moeder van mijn spirituele zijn help mij door deze tijd help mij te geloven in het goede van deze strijd…

in het beginne ligt voor mij het hopen dat er iemand is die voor mij zingen zal een gebroken hart voor een te diep dal rest voor mij het laatste restje te slopen lees ik vandaag over gisteren in alle kranten de pijn en vreugde waarin men zich kleedde mijn stilte zal mijn diepste zin nu verbreden en verdiep me vandaag in mijn stervende tante…

O vreugd van pijnen vol, pijne vol vreugd gerezen, O droefheid vol jolijt! O blijdschappe verfelt! Levende dood, hoe moogt gij tegen mijne dank Dus vele over mij? Maar ben ik willens krank, Mij klagende t'onrecht, de liefde ik t'onrecht blame.…

op de nog zo veel komende dagen en nachten Is ze zelfs vergeten waarop ze zit te wachten, vraagt ze zich af waarom ze toentertijd om zo vele dingen pijn of vreugde voelde en ze het zalig vond als ze lachte. Op deze dag ...…

Ik ben zo vrolijk en vreugdevol als ik tol Ik ben zo vrolijk en vreugdevol als ik draai en rol In de lucht met de wind die zucht Ik waai mee naar de zee Puffend op een berg Blozend op de zon…

Wat ik voel Is de pijn Van wat niet is Maar had kunnen zijn Afstand als schuld Liefde voorbij Pijn in ruil Voor de liefde in mij…

Alles wat licht is Is toonbaar De zee herbergt vis En door de geul Vaar Klopt het weer eens niet Tussen bladeren Door het riet Zullen wij vergaderen Wat een pret Vreugde vol vuur Weer vroeg naar bed Het telt ieder uur…

Een traan die verdampt en een lach die zich laat zien. Die zijn levensecht.…

tollend de gedachten herhalen van uur tot uur zich de herinneringen naast de zorgen ook in moeilijke tijden als je vast wilt houden wat jou innig lief is is het lastig slapen hopeloos is het denken als het weten onontkoombaar stil onzegbaar dat fluistert wat jij niet horen wilt geïnspireerd door de liefde waarin jij je wortels…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Wil altijd dicht bij ons blijven, lieve Heer In vreugde, maar ook bij verdriet en pijn Dat wij altijd geborgen bij U mogen zijn Zie in Uw oneindige liefde op ons terneer.…

“Ik zal bij je zijn,” zegt God de Heer “Niet alleen nu, maar telkens weer Ik beloof je er voor jou te zijn In alle vreugde, verdriet en pijn. Je kunt rekenen op mijn trouw En mag weten dat ik van je hou Daarom laat ik je nooit alleen En ga met je mee, overal heen.”…

zo treft hij de vrouw , met slechts een pijl middenin de roos vanwaar zij opstijgt en paden beklimt van crunchie chocoladerotsen gevuld met granberries - amandelen en pistache zij werkt zich door uiterst pikante gerechten aphrodisiaca ten top over heuvels en bergen stijgt zij dwars door zachte wolken lobbig geklopte zoete witte…

Van heel ver komt al iets van vreugde, bijna nog of het eigenlijk niet mag, want ach, mijn lieve jongste broer ging henen en liet ons zoveel droefheid na,zo’n pijn. We treuren om dit scheiden, veel meer nog dan we ooit maar dachten dat dit kon bestaan.…