Alle inzendingen over plaats in de wereld

Maak plaats voor de msn-ers, want die zijn nuttig bezig en hebben het druk! Ze praten met vrienden, de rest van de wereld interesseerd ze geen ****! Wie heeft er nou geen msn? de hele wereld draait daar toch om! Wat is er nou aan, aan msn? Nou, als je het mij vraagt, ik vind het maar stom.…

Zal ze ooit nog lachen, liefhebben, beminnen, lijden aan een gebroken hart in plaats van aan de wereld? Ik hoop het maar, ik gun het haar.…

Al jaren “loop”ik bij, een fysiotherapeut niet voor de lol, niet voor de leut ik mag de man echt wel, want anders was ik zo weg, echt wel! Wat me verwondert en ook stoort is dat, omdat het zo hoort ik andere mensen ook doorstuur naar hem gewoon omdat ik ‘m erg goed ken! ‘t bedrijf waarvan ik oedeemspul betrek is dit jaar echt een beetje…

(Berlijn, Beijing en Westoever-Barrière*) Evenwijdig toen aan die Muur reed ik in een taxi allang was die reeds gevallen in mijn gedachten niet Grote blokken bekleed beton zowel gekliederd als oprecht poëtisch beschreven met de mooiste woorden Nieuwe opgetrokken muren scheiden de verhalen kotsen op pure poëzie die zich niet opnieuw…

Kon ze maar even haar hoofd in de handen van jouw schoot leggen. Jouw kom als drager van haar beleven voelen gedachten. Opgerold in foetus houding omringd door helende energieën... vloeibaar baarmoedervocht waarvan elke trilling als een golf haar celgeheugen zuivert van aardse pijnen. Luchtclusters lichten op ontrafelen de knopen…

verscholen in een kelder voor de leugens van de mensheid vrijheid gelijkheid broederschap en zoiets als naastenliefde leugens waarvan de scherven door ramen en in deuren slaan en zelfs soms bevolkte gebouwen niet weten te laten staan en door een kiertje ziet hij de blauwe lucht waaraan de witte wolkjes gelijkelijk en gebroederlijk…

Nu is de vuurwerkramp in Enschede Op deze dag precies drie jaar geleden En wenste men op tal van plechtigheden Een 15-klapper voor André de V. Maar die is, net toen men hem aan wou steken Geen cel- maar meer een blindganger gebleken…

Een hoempapa-orkest gaf een concertje, Er dansten bloemenmeisjes in het gras En alle mensen hieven blij het glas Op de gezondheid van het lieve hertje. "Het is groot feest", zo sprak men goedgeluimd, "Omdat dit beest als laatste wordt geruimd."…

Langs de betonnen besmeurde wegen Kom ik talloze plat gereden kadavers tegen Die eens zo bontgekleurd in boomtoppen zaten Hoelang gaan wij door deze wereld uit te baten Waarschijnlijk tot we als mensheid zelf ten ondergaan Verwoesten wij hem en vervuilen met gassen Overtuigen wij ons zelf altijd maar weer Niet in deze schitterende wereld te…

Haar wereld heeft voorrang op mijn pijnlijk hart.…

Blikkend door de donkere nacht vallen sneeuwvlokken langzaam in alle rust als gedachten op hun plaats. Ik voel de koelte op mijn huid als strelende vingers die mij raken betoveren zij de wereld in en om mij heen.…

het land van vrijheid en geluk bekend als Verenigde Staten zet heel de wereld onder druk en houdt ook alles in de gaten zij noemen ons hun bondgenoten maar in plaats van echte vrienden zijn wij van deze aartsdespoten hun knechten en bedienden…

Het denken geeft reden om te kiezen voor een wereldse vrede. Met kerst leeft de gedachte om de pijn van het voorbije te verzachten. Het tekort in het leven maakt plaats voor de hoop die alleen het kerstkind kan geven. Het denken geeft reden om te kiezen voor een wereldse vrede.…

Mijn voetbalclub staat lelijk in z’n hemd, Want de play-offs gingen alsnog verloren, Maar wel heb ik toen woedend wraak gezworen En donderdag heb ik dus niet gestemd. Want mag mijn elftal niet Europa in Dan hoeft voor mij Europa evenmin.…

De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Een wooncomplex, een klachtenregen Verschuiving naar miniatuur Problemen met een nieuw bestuur Met samenwerking, nieuwe wegen De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Waar is die ooit zo goede buur? Het is hem naar het hoofd gestegen Veranderingen staan…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

in tijden van depressie wordt zijn dak dun en hijzelf valt in een diepe slaap wilt het niet zien breken dat heeft hij al gezien in plaats daarvan maakt hij een reis naar onbekende werelden en komt ooit terug met de zon…

het was de kinderschreeuw vol angst en dood die galmde langs de tunnelwanden de wereld met een ijselijk bericht ontsloot en rondzong in bedroefde ouderhanden nog net voor eeuwig op de plaat gezet in wintersport en kinderpret zij zijn niet meer in een ontroostbaar zeer…

als ik boven de boomgrens ben en het landschap overzie weet ik het ineens zeker: ik ben hier maar ik hoor daar ik voel me thuis op een andere plek hoe vind ik ruimte in de wereld van ver weg en die van dichtbij hoe bied ik plaats aan wat zich niet in woorden vangen laat…

Het kan hier op aarde niet bestaan, dat mensen de maat der dingen zijn, terwijl u in een andere wereld leeft. Daar, waar bekend is, hetgeen wij hier niet kunnen weten. Daar, waar geen plaats is, voor sterven, onbegrip en pijn. Leid ons, na ons leven hier, binnen, in die voor ons onbekende wereld. Neem de schellen van onze ogen.…

De meeste boomers zullen het nog weten Een flink pak voor je broek was heel normaal En protesteren heette toen brutaal Wat op je bord lag, moest schóón opgegeten Men stuurde meisjes naar de huishoudschool De vrouw was enkel echtgenote van Werd huisvrouw, huishoudster van eigen man Met gele stofdoek als haar aureool Soms noemt men…

Weer is het herfst en weer kleuren de straten Door de gevallen blaadjes bruin en geel En soms ook rood dankzij een crimineel Die daar verbloedt uit tal van kogelgaten, Zodat men nu opeens weer heel goed weet Waarom de maand november slachtmaand heet.…

de dagen gelukkig zijn wanneer een kind schaterlacht rennend met die kleine beentjes ondeugend en plagend jagende op de kater, die er razendsnel vandoor gaat veranderd wanneer dit lieflijk wezen gevangen zit in een verloren wereld van haat en geweld, in die dagen is het donker ook al is de morgen aangebroken dit zijn de dagen waarin…

het einde van een fase de gedachten ontleden diepgang en oppervlakkigheid vaak met wijsheid soms omstreden het inzien van gevoelens leren omgaan met innerlijke rijkdom geen plaats meer voor het negatieve terug op de rails in een wereld vol perspectieven…

De presentatie van een nieuwe plaat Waarvoor veel trouwe fans in katzwijm lagen Maar niemand die zich af durfde te vragen Waar al die flauwekul toch over gaat We zagen, en de wereld wordt nooit wijzer De allernieuwste kleren van de keizer.…

Lijkt hij op een aap of op een mens, De oude Sahelanthropus Tchadensis? Hoe weten we zo zeker dat hij mens is, De vader van de Homo Sapiens? Maar hij had toen al niet veel verstand, Anders had hij zich niet voortgeplant.…

Wel zestien dagen zijn ze op tv, getrainde bikkels bij de winterspelen. Ik zie ze graag. Toch wil ik niet verhelen wat ik soms denk vanaf mijn canapé: wanneer doe jij, Inge, eens wat aan sport? Gelukkig duurt zulk denken steevast kort.…

soms struikel ik omarm de wereld wat hardhandig als ik verschrikt weer sta lijkt alles wel veranderd weet meteen mijn plaats en toch een tikkeltje opstandig de lijnen strakker het bestaan compacter de flierefluiter eindelijk goed wakker…

je tijd is bijna om de lente is in zicht dieren slaken blij gegrom voelen het warme zonnelicht. temperaturen stijgen het gras begint te groeien de winter moet nu zwijgen zelfs bloemen gaan al bloeien. bomen gaan wijd open hun takken krijgen knoppen stil, verlangend hopen op bladeren die ontpoppen de mensen komen buiten…

stilte wordt voelbaar als de verre geluiden van een wereld die was zijn verdwenen ineens fluistert gras spreken struiken hun dialoog met de wind hoor blaadjes zacht wuiven in deze enclave van rust is nog plaats voor het kreunen van oude kastanjes behangen met donkergroen loof kom we gaan weg uit de kakafonie van de wereld terug naar…