Alle inzendingen over plankton

Zonnebril op en daar begon het mee Dertig graden op het strand en een fel blauwe zee De grappige garnaal zat vol humor en sommige vonden hem zelfs geniaal Hij vertelde mop na mop Elke vis<, inktvis, kwal en zelfs het plankton En net ....ja het Net…

Welk plankton heeft zich ooit een zeevaarder genoemd? ----------------------------- Verspreide gedichten (Verzamelde gedichten (1988))…

Het kruipend ijs sleet het dal uit alsof een zeeslang in de berg beet een flank die steil onder de spiegel dook oplopend naar een drempel van puin Daarachter ligt een verlaten haven altijd dieper naar de bron toe In de zomer rijst het peil zoete regen aan het oppervlak zout in de donkere diepte Een wemeling van plankton en anemonen Haaien…

kruipend ijs sleet het dal uit alsof een zeeslang in de berg beet een flank die steil onder de spiegel dook oplopend naar een drempel van puin daar ligt de verlaten haven altijd dieper naar de bron toe in de zomer rijst het peil zoete regen aan het oppervlak zout in de donkere diepte een wemeling van plankton en anemonen haaien die…

hij zit in het verstarde zand de grot rond staart leeg het duurt niet lang meer voor het tij alweer bezit zal nemen van haar versteende ingewanden in de korte tijdsspanne daarna het wonder van de vruchtbaarheid kleine kiemen tot gras gezouten kruid tot was plankton op het land het gebulder der golven zwelt stilaan aan tot het geluid…

Kortlevend plankton van de Brahmanzee, Zal 'k eenmaal naar hun vredebloei verzinken; Zolang ik niet de koele dood mag drinken, Golf ik en eb met de oppervlakte mee; Zijn geheimzinn'ge stroom volg ik gedwee, En als 'k uit wolkenschelp, die 'k rood zie blinken, Het ver geruis van de eeuwigheid hoor klinken, Voel ik mij zelf de wind, zelf…

de klimop in mijn tuin vol bijen en vlinders oktober de dagen vliegen voorbij gedachten zit op de top van een duin en kijk naar de beelden die langzaam voorbijgaan groeiende halmen een vreemde stap in het donker je ziet het niet stapt blind over de duinen nachtblind we lachen de zee achter de duinen lichtjes schitteren op de golven plankton…

Zij komen en gaan, zonder vorm zonder inhoud: luchtrimpelingen in de ruimtetijd voor hun bestaan geen aanwijsbare reden - quarks en microben in hybride netwerken tekens van leven als zwevend plankton in de oneindigheid van ruimtetijd.…

In de zitkamer van het ziekenhuis valt hij -- uitgeput in slaap.…

Ik aarzel om hem iets te zeggen, zo intens -- vermoeid glimlacht hij.…

Van iets onverwachts schrik ik nooit, ik reageer -- gewoon te langzaam.…

Beschouw het kantoor als een gekkenhuis, de rest -- dan best normaal.…

De hond rent binnen, glijdt uit over de vloer, en -- snuffelt aan mijn stoel.…

Vaders koffertje: hij opent het, sluit het weer -- uitgeput en triest.…

Ik ken vader goed, hij is blij om mij te zien -- al verbergt hij dat.…

De wind in bolle zeilen Varend over plankton De meute drinkt de passie En bakt de gele zon Het kraaiennest bezwangerd Met de geur van stinkend vlees Kapitein stuurt immer door Met een heldere blik zonder vrees De ijsbergen omzeilend Het schip diep in de vaart De vrouwe van de stuurman Die een kindeke baart De loopplank reeds verrot…

Ze zijn gewichtig, mannen, nee, geen jongens meer -- in te herkennen.…

Stortregen, de deur openzetten, dan kijken -- we er zwijgend naar.…

Kom eens op bezoek, of blijf je liever wachten -- totdat ik ziek ben?…

Na haar verwijten keren de straatgeluiden -- maar langzaam terug.…

Het is slechts kapot, maar niemand heeft iets gezegd -- dat is het erge.…

het gips Niets hielp tot nu toe, zelfs geen rozenkwarts Ik hoop dat u mij kunt genezen, help Ik wil weer verder met mijn parelmoer Nou ja, als ik het zo bekoekeloer Bent u aan rust toe, Oester, in een schelp Die stevig sluiten, nooit meer opendoen Mobiel en tablet achter slot en grendel En op de televisie zit een knop Goed alg en plankton…

nog brandt de wereld niet maar ook het korstmos genereert steeds minder leven oceanen zijn niet meer vergeven van plankton en verrijkend visbestaan aarde rest nog slechts het temporele gaan woede marcheert laarzen naar het front waar zombies vechten om wat grond om daar hun eigen graf te graven het kernwapen gaf in handen van geraffineerd…

zwarte rug, witte buik de schutkleuren van zee en lucht kleine, platte veren als dakpannen over elkaar ingesmeerd met waterafstotend vet uit klieren verwant aan zeeduiker en albatros snelle zwemvogel van het verre zuiden met vleugelvinnen roeit en vliegt hij onder water vliespoten als roer, een gestroomlijnde romp hij jaagt op vis, krill, plankton…