Alle inzendingen over plannen OR agenda

nieuwjaar een belofte 365 onbeschreven dagen lekker veel plannen maken leven!…

In agenda dag verloren, niet bekoren want de winter heeft de liefste al tot buit gemaakt. Sneeuw onder de wissers van een weg wuivend dronkemansrelaas. Dan een man daar die zijn dwaasheid snel erkent en, met het portier nog open, naar zijn zwaktes wijst als schuldigen van het doolhof waarin roos met doornen prikt.…

Passanten met platte agenda's in een zandloper van tijd zonnestralen tekenen takken op de jeu de boules-baan ijzer rolt over gelijksoortig grind, telkens veranderen mikpunten het mooiste doelpunt van Marco van Basten heb ik in mijn hand.…

Vervreemd is zij van haar oorsprong en begrijpt niet wat zij hier doet doolt maar wat door de straten geen idee hoe het verder moet er was geen agenda of een of ander levensplan die haar kon voorbereiden op wat haar te wachten stond hun daden waren gruwelijk moordend, plunderend en onterend hun geweten weg wraak is wat hen bond…

er is daar alleen ( ik voel het ) altijd die verborgen agenda.…

Zoals mensen die plannen maken en plannen in vonken op zien gaan in het zogenaamde niets. Het niets dat bron van leven is. Het niets dat als de dood is maar waaruit al wat nieuw is steeds opnieuw ontstaat.…

Zoals ieder jaar smeden we met Nieuwjaar weer nieuwe plannen… De kalender toont zijn maagdelijk gelaat Elk blad is hagelwit en onbeschreven We dromen stiekem van een luizenleven En ook dat elke wens in vervulling gaat We hebben weer plannen, dat hoeft geen betoog Ook dit jaar ligt de lat weer torenhoog…

een glad verhaal gulpt uit de mond van een Armanipak twee handen vol meisjes - vrouwen nu - hangen aan zijn volle agenda hij glimt, hij straalt, hij is maar weet hij nog dat hij vroeger hier op school...? hij blikt opzij ziet ons kijken, lachen en krimpt tot welbekende proporties…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Hij neemt me In zijn armen Niet liefdevol Maar stevig Kraakt me Verbijsterd In de lengte Beneemt me Kortstondig de adem Stokt mijn ribben Bonkt mijn hart Zodat ik Als ik buiten Ga Niet gebroken ben Maar rechtop Loop Met mijn hoofd In de wolken De afspraak Voor volgende week In ons beider agenda.…

Tikkend wachten op de bus Ritmisch gevangen in zijn lus Stoplicht vol gapend ongeduld Telefoons leggen beslag Licht blauw vergijzelt de dag Traag wordt koffie gevuld Aandacht wordt gehacked Richt zich op en strekt Dag in agenda gehuld…

Plannen, die daarvoor nog met verve werden verdedigd. We moesten al die tijd eraan geloven, 't Was zuchten onder 't juk der PVV, We moesten met hun dolle plannen mee, Alsof ze je van al je eer beroven. Tijd nu, om zelf de mouwen op te stropen, Alleen, nou zijn de kiezers weggelopen.…

op de bodem van vermoeidheid kom ik winterslaap tegen hij maakt mijn lichaam loom mijn hersenen op lage toer de activiteitenmeter daalt gestaag terwijl mijn agenda roept om handeling zal ik mijzelf een baaldag gunnen aan de zijlijn kijken en spijbelen? ik dompel mij in nietsigheid laat mij stromen in het nulpunt…

Langzaam schuift ze de gordijnen dicht haalt eenzaamheid zuchtend naar binnen schikt afwezig hoge stoelen rondom een houten tafel waarop haar agenda speelt met het onbeschrevene en de schaduw van een pen in de keuken wacht haar de senseo met het schuifje afgestemd op één kopje…

Het is nu zo verrukkelijk wel om makend allerlei plannen voor de zomerse reis te dromen, over weldra maken vele plannen... Misschien wel het aangenaamste vullen der tijd, nu. Beloven nog zo weinig echter, slechts beraam. Waarheen het zal gaan weer. Wat ondernemen weldra weer. Hoe het dan zal zijn weer. Hoe alles zal aflopen nu weer.…

Inkt nam de maagdelijkheid weg van al die geheimen en weetjes over al die dagen van vreugde en verdriet grootse plannen en lekkere wijven. Het schrijven!…

Wat moet ik nu gaan doen met al mijn poen Moet ik gaan sparen of juist investeren ’t Is elke dag wat anders met de heren Weten ze zelf wel wat ze morgen doen Jawel...maar dat gaan ze nog niet verklappen En bovendien...u zou het toch niet snappen…

Toen werd ik een jongen en mijn agenda roodbeklad. Gisteren was dat.…

huil maar als dierbaren dood zijn huiver maar aan stervensgedachten hul je maar in diep weegeklaag houd je maar niet zo sterk hoe dat mag je zelf invullen en wanneer, dat blijft een verassing want de dood kent geen agenda waardoor het zo'n mysterie blijft waarom?, waarheen?, waartoe? wacht levendig je eigen vorm af!…

De letterlijke val van Marianne Was exemplarisch in schlemieligheid: Door andermans gestuntel uit de strijd Het bleek de doodssteek voor haar laatste plannen Nu rest, naast wat geweest is, ons in deze De romantiek van wat had kunnen wezen…

Beter is het, Bij de dag te plannen. Lukken het niet zo Raak je ook niet overspannen.…

Waarom hij een verslaafde agenda heeft?…

Weg van de agenda en de klok, tot ik ineens van mezelf schrok. De tijd, het hoort er gewoon bij, en de wereld..... die draait weer een beetje om mij.…

De een bewaart in kasten zakelijkheid terwijl de ander bij het openmaken radeloos wordt hij zoekt en kan niet vinden verliest zich in een oude brief agenda en vergeten namen in wanhoop bergt hij alles op Gelukkig is degene die naar voren streeft hij heeft een kalmer harteklop dan hij die omkeert slentert langs de kronkelwegen waar het verleden…

Bind mijn rechtervoet maar aan de jouwe Smeed jouw plannen met mijn warmte Gebruik mijn ogen om de wereld te zien en wacht gespannen de volgende stap af…

menselijkheid bij een gecalculeerde rationaliteit op een eiland, tijdens een feestje hielp je mij bij de verwerkelijking van een waarheid, die ons samenbracht en stevig vasthield in de nacht die zich manifesteerde om ons heen met een geroezemoes van stemmen in herhaling van dromerigheid als een oneindige dialoog uit een achteloos achtergelaten agenda…

Niet wetend van welke wegen er een ochtendstond gloort met nieuwe plannen in mijn kop. Plannen die dan een deel van mijn middag beheersen; een vorm krijgen bij een daglicht overdenking; met spijkers en koppen, voor een volgende morgen, of voor de lange termijn worden opgeslagen voor een latere wenking.…

Vervlogen dromen, doorkruiste plannen. Deze universiteit heet "leven" Zo moet ik alles leren overgeven. Loslaten, om met volle handen weer te staan en blijmoedig verder te gaan.…

meer, ze bieden geen ruimte maar drukte boven mijn hoofd, ze scheiden mensen af en sluiten ze op op een eiland zonder energie een leegte die me uitput en die ik niet kan vullen met de contacten die ik leg over al de bruggen waarmee ik me behelp bij gebrek aan tijd om de deur uit te gaan en mijn eiland te verkennen even zonder agenda…