Alle inzendingen over planten OR geluid

met luisterogen kijk ik naar schreeuwende monden en hoor klanken die mij niet bereiken…

ontbijt op kaal eiken, de randen zijn verweerd, het blad stamt van lang voor ons leven een raam vergeten te sluiten de takken grissen naar binnen het krassen langs de ruiten overstemd dat van de sleutel die na al dat vele draaien bruin werd in haar handen en het zal me diep en dieper spijten, dat zij nooit meer zal wrikken en het geluid…

Het geluid van geluk is voor mij de stilte waarin de zon haar eerste stralen over de aardbol schijnt, en de merel weet dat waarna mijn angst voor de dag met de donkerte verdwijnt.…

Nu lig ik in het donker, Het donker vol geluid, Geluid dat mij benauwt... Ik lig met open ogen... Wacht op de slaap, Die eindelijk zal komen, Als straks de morgen grauwt.…

je schoenen staan er nog hoe ben je weggekomen hier in de namiddag van het besef tussen zijn en niet zijn daar glipte jij tussen de kieren van m'n vasthoudendheid barvoets zonder geluid…

In het geluid van de stilte wandel ik met -- mijn oordopjes in.…

fijngevoelige minimale aanraking doet u vibreren…

Niet onbewogen, stil zitten, staan, het lukt niet zo lang in dezelfde houding, maar het lukt me eindelijk, zonder bemoeienis gaat alles buiten me om door, het licht, de wolken geuren, planten en dieren ik weet ongeveer wat er zal Afwachten volstaat, wachten op wat terugkomt, als herinneringen die zich herhalen, de geluiden elke…

Bedekte er de de vaste planten mee Legde het loof van tomaten op de hoop Stalde de tuinstoelen in de houten schuur Deed de deur van de serre dicht. Hing het slot eromheen Het metaal schuurde Een oud bekend geluid, dit piepen en dit kraken Het deed me denken aan al die vorige winters en aan het knarsen van ijs.…

Het blikveld mag breed zijn, de geur zwaar van warm gehouden planten en het geluid dat ons omringt knerpend en schril, nog zullen we verlangen naar een schuilplaats een scheefgezakt monument, een landgoed waar onze klamme handen drogen kunnen.…

hurkend aan de waterkant, verstomt het geluid tot het stilste stil en geen orkestlid dat zich tonen wil Hoezeer ik ook speur in het water en groen, was het kikkerorkest dan een visioen?…

Men knutselt in Amerika genetisch En zo kwam daar een rare aap tot stand Waarin een kwallen-gen is ingeplant, Al is dit niet verbazend of onethisch, Want het bezit van genen van een kwal Is bij veel mensen lang reeds het geval.…

die plant daar die groeit ik zíe het niet maar ik wéét het die plant daar die groeit hier sta ik en en ik zie je jij wist het al lang kanker broeit ...…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Wij vluchten voor het regenweer massaal Naar Kos, Madeira, Kreta, Alicante In ruil waarvoor wij netjes bomen planten, Dan vliegen wij dit keer klimaatneutraal. Dus als straks ieder naar de zon vertrekt Wordt heel ons land met één groot bos bedekt.…

het zit onder het stof en wat planten. was je maar hier, dan vertelde ik je over mijn dromen. maar nu lig je hier tussen de vele stenen. kraaien vliegen op en hun geluid doet me beseffen hoe eenzaam het hier is. dan loop ik weg en in gedachten zeg ik "dag vriend"…

Het plan was eerst de Euromast te tooien Maar nu die munteenheid misschien straks wijkt Vroeg men de Fransen of het ze wat lijkt Wat planten langs hun torentje te strooien Ze vullen daar de kannen en de kruiken En gaan er knappe klimop voor gebruiken…

't Avondt. Aan de westertrans Zinkt, in goud gehuld en glans, Statig 't zonnelicht ter neer In de schoot van 't wieglend meer, Dat, als bloosde 't van verlangen, Om het in zijn bed te ontvangen, Inkarnaat* voelt gloeien op zijn wangen. 't Avondt. Door het heidekruid Suist als aeoolsharpgeluid* 't Windeke en kust zo zacht Al de bloempjes…

Het zet licht om in zijn voedsel en scheidt af mijn lucht Mijn afscheiding is voor hem mest lucht Het groeit voor mij mijn voedsel en herbergt leven Het bevrucht zonder sexueel genot zonder gevoel Geen haat geen liefde Geen minachting geen verlangen Zijn enige doel groeien bloeien Geen wraak geen stress geen hoop…

Het sprietje groeit uit tot een prachtige plant. Ik let er voortdurend op en geef het steeds wat het nodig heeft. Maar deze plant is sterk van zichzelf en groeit uit tot een wonderschone krachtige boom waar ik tegenaan leun, moe van het tuinieren....... Hij geeft mij steun en schaduw. Wie is het sprietje, jij of ik?…

Een staande plant waarvan de bloem verdort? Ik blijf wel leven, dat is geen probleem: nieuwgierigheid drijft mij al jaren voort. Maar zonder jou word ik niet meer gehoord en raak ik van mijn eigen ik vervreemd. Het lijkt wat egoistisch dat ik wil dat jij als laatste van ons achterblijft, met stilte om je heen van jou alleen.…

Als de stormwind kruid en halm Knakt en toch maar de arme plant Telkens nieuwe knopjes kweekt Blijft de steen, die storm niet breekt, Even kalm. Even kalm.…

Een staande plant waar van de bloem verdort? Ik blijf wel leven, dat is geen probleem: nieuwsgierigheid drijft mij al jaren voort. Maar zonder jou word ik niet meer gehoord en raak ik van mijn eigen ik vervreemd. Het lijkt wat egoïstisch dat ik wil dat jij als laatste van ons achterblijft, met stilte om je heen van jou alleen.…

Voor cocaïne heb je stoere namen Als crystal, brick en bump of weasel dust Maar als je nu enorm graag knoflook lust Dan moet je je heel creatief bekwamen Verkoop je dan je smokkelwaar nog wel Met ‘m’n truck zit mudjevol met China smell’?…

Je had je weg moeten scheren, maar dit te zeggen nu het door u niet na is te streven, of te weerleggen, zelfs niet als tot slot de plant plots kotsmisselijk van u wordt, ligt u in de plakkende kots, is het rotten tenslotte en ben je de klos.…

Moeder gaf haar Een bommetje, eerlijk waar Ze vond het een beetje raar Zo stond dat plantje daar Tot ineens grote schrik De plant ging bloeien Wat een schik Het bommetje wat moeder gaf Staat te pronken heel frivool Een bom in bloei, Niet vaak gezien Een teken van boven Van MOEDER misschien?…

in de planten hingen parels van zilver, goud en blauw ik liep naar buiten en bekeek de diamanten maar toen ik ernaar greep voelde ik de nattigheid van druppels dauw…

tergend langzaam stervend opnieuw geplant in een ander land draai om dag en nacht tot je weer lacht…

Ik heb nog niet ontbeten en de boel is niet aan kant ik heb geen zin in skaten en ik wil niet naar het strand wat moet ik met atleten en dat ze zijn geland ik hoef dat niet te weten ik lees vandaag geen krant nu even niks diëten of iets in dat verband Ik loop vandaag te zweten en rauwe hartstocht brandt waar is toch mijn geweten en waar…