Alle inzendingen over plezier OR eeuwigheid

Doorgaans houd ik de conventies in ere Hopelijk wordt u vandaag niet te boos Dat ik als metrum de dactylus koos Maar ik had lol in het anti-jamberen Spreekt deze nieuwlichterij u niet aan? Good old Homerus is uiterst voldaan zie ook: www.gelegenheidsdichter.nl…

Ik had en heb nog altijd het grootste plezier tijdens momenten van eenzaam leven. Maar ik voelde al vrij vroeg dat in de kracht der eigen ziel een opdracht klaar lag en samen viel met generaties na en voor mijn leven. Dankzij prachtig uniek geschapen hoofd, geloofde ik zelf meesteres te zijn.…

zon brandde zacht een warme lach in het landschap van plezier hier vond ik woorden in het spinrag tussen struiken bepareld met de ochtenddauw jouw ogen vierden feest in de voorpret van verwachten de gasten namen zomer mee cadeaus met linten en ballonnen in de zee van tijd is weer een nieuwe draad aan jouw levensweb gesponnen…

kale koppen bikkelden in spel van harde lach en bier alleen wat verder uit de kring verliep het opgefokt plezier daar werd gewacht op stilte voor een snedig woord voor acceptatie door de maten deden ze een moord nooit ergens bij gehoord het was alsof de warmte van de kring de moederschoot verving…

Zonovergoten in de haven Ligt het vaartuig van plezier Het is klaar om te vertrekken Maar wacht nog op een passagier De kapitein wordt onrustig Donkere wolken aan de kim Dan verschijnt daar plots de duivel Van een hellereis slechts het begin Uit de luwte van de haven Prooi van de wispelturige zee Geeft hij zeeziek over de reling Gierend…

Triestig plezier geeft vreugde gelijk pijn bitter en zoet troost ook vervelend genoeg lachen en huilen maar vergeet de herinneringen die altijd me vergezellen bij het zo heel doodalleen zijn Verborgen zijn tenzij je ze toch ziet diep in mijn hart schaduw van mijn somber oog: Triestig plezier ...…

fonkelend gezicht, erotisch geschminkt, doelbewust die aantrekkingskracht, zoals sterren schitteren hoog aan de hemel je nodigt uit zonder berouw, weinig prooi kan weerstaan aan die ogen... van jou!…

Het gaat toch om het plezier. Een behulpzaamheid dat zoekt naar zijn eigen zegeningen. De afwegingen van het door een samenspel gevoeld vertier; maakt de vriendschap tussen mens en dier één van de betere maatschappelijke verenigingen.…

had het heet zag beesten springen van een andere planeet ze zongen ook het vreemde aan die sprongen was het hebben van een poot ook het omhoog dat springen eigen is heb ik gemist ze zullen dronken zijn geweest had te maken met een feest ik ben er zeker niet geweest ik had het heet bluste dat met bier smeulde na in hun plezier…

in het lopen liet je me alleen een handvol vergezichten in lucht waaruit de zon verdween als ik mijn blikken richtte je stapte op omdat je mij niet langer koos je schaduw was een vage troost ik gaf je ziel je werd opnieuw geboren als blauwe bloem boven het koren ik lichtte op gaf jou mijn sluiers van plezier je boosheid vond…

Je hobby tot je werk te kunnen maken, dat voelt bevredigend en glorieus. Mijn tijdverdrijf? Ik peuter in mijn neus, daarvan kan ik in hoger sferen raken. Waardoor het met mijzelf nu opperbest gaat: ik pulk met wattenstaafjes in een teststraat.…

je lacht en het oppervlak golft mee in een deining van plezier in het groenblauw van je ogen weerspiegelt zicht een zee van mededogen maar je woorden zijn een koude mist we gaan van strand en niemand neemt je bij de hand je klaarde op in verder lopen ik weet niet wat je heeft bewogen de zon was terug je sprong weer op…

ook van geluk en plezier van alles dus wat wij samendeden zo koester bewaar en bewaak ik in mijn hoofd en mijn hart de bibliotheek van herinnering die wij samen vullen mochten…

Toen de vlinders al fladderend in de late zomer waren verdwenen, werd het stil, oneindig stil. Stil werd het in mijn huis en stil werd het in mijn hoofd. Het dagelijkse rumoer kon daar niets aan veranderen. Het werd stil, oneindig stil om beter te kunnen luisteren. Overal op zoek naar die dierbare stem.…

bouwde men steden met kerken vol pracht als natuurlijk centrum van macht nog voelt men de pleinen daar vibreren want ook aarde wil zijn diepste plezier etaleren…

In een oorschelp ruist de echo van het eeuwig leven wat zij ontdekte in een beweging met haar hand, fluistert de zee wind haar naam in ieders oren, ze bereed een eigenwijs dolfijntje over de golven van plezier, maar kon daarmee het tij niet keren.…

Goddelijke wil, kosmische wet die ons laat plezieren. Geen diepe sprong in het onbekende! Maar meer de thuiskomst met armen die me verwenden. Veilig bij elkaar alles kunnen uiten. Diep van binnen vertrouwd te raken om eeuwig in het hart te sluiten.…

't Was voor hém geen plezier en om niet te vergallen zocht hij op de Wallen in 'n kom-aan-m'n-lijfhuis vertier.…

we zouden naar de super en de kringloop gaan men heeft ons er niet gezien we hebben nog nooit zo'n plezier gehad morgen doen we weer hetzelfde…

Als herinnering ben je veel aardiger dan in werkelijkheid mijn selectief geheugen stripte je nare trekken…

gelukkig was hij niet gehaast en stond de deur niet op een kier eens eraf weer op het gemak knipogend naar meer plezier. rustig deinend rijdt hij verder op zoek naar…… speelse passagiers! Metske,2016…

Ze staan op het bruggetje, puur voor plezier En hopen een plaatje te schieten van hem Dat vogeltje, hippend van bomen naar brem De vogelaars, turvend op krantenpapier. De kijkers en lenzen gericht op het dier Dat vroeger gezien werd als bode des doods Maar nu is hij hot en de foto’s zijn groots En zeker het shotje van nummertje vier.…

zoals seizoenen gaan en komen beleven wij plezier en pijn de zomer wordt ons wreed ontnomen de winter zingt een nieuw refrein de kunst is onverstoord te blijven in ons genot en in ons lijden de onrust uit ons hart te drijven in alle vier de jaargetijden zoals een kaarsvlam rustig brandt indien geen wind haar kan beroeren zo houden wij…

Naast de boot duiken de meeuwen tot ons plezier – af op stukjes brood.…

Twee zeehonden bij elkaar, fantastisch! een blij moment tijdens mijn wandeling langs de zee en op de pier. Het was vooral genieten met de zeehonden. Vanmorgen dacht ik nog voor mijn wandeling: kon ik maar een zeehond zien. Het werd nog mooier dan het al was: twee zeehonden bijeen. De natuur bracht een wonderlijk moment op deze…

Een supermooie zonsondergang werd het. Een avontuur op het strand is echt zo gek nog niet. Woordeloos de zon onder zien gaan is zo prachtig. Het licht dat in de duisternis verdwijnt, is waanzinnig mooi. Koud was het wel, maar als je het zonlicht ziet, is het de moeite waard om er te zijn.…

Maar ik schreef je naam ook in mijn hart en die zal er eeuwig blijven.…

Maar ik schreef je naam ook in mijn hart en daar zal hij eeuwig blijven.…

Hopend op dat eeuwige moment.…

Maar ik gleed tussen de stilte van eeuwige, koude nachten en wist dat mijn laatste glimlach niet op de breekbare lente zou wachten.…