Alle inzendingen over

Schrijver Jan Siebelink Knielt op violenbed (Zie zijn roman) Dat is nu iets waar het Instrumentarium Van een salonorkest Niet tegen kan…

onder de bladeren woelt een kever de oppervlakte nabij met een bal vol dromen tussen zijn roestige grijpertjes in een herfstig landschap hijgt hij tussen geel blad en afgevallen appel en rolt zijn garen tussen de mestkeverballetjes door een gevoelstroom vol leven om kalm en als mist weer in zijn warm hol te verdwijnen…

hij denkt zichzelf dichter bij deze wereld brengt het ongebrachte vanuit het voorgeborchte onder de ogen van zij die anders niets ook niet van iets zouden geweten hebben de boodschap in franje als bomen in de bloei of bloemen die onverwelkt natuurwetten tarten durven een grijze steen die hardop dromen durft van malse vlagen hij brengt…

Een echte dichter praat niet Hij laat woorden voor zich spreken Echte schrijvers schrijven niet Als hun gedachten breken Hoe schreef u toch uw mooiste zinnen? Welke muze sprak u aan? Wat wilde u beminnen? Wat liet u daarvoor staan? Wat maakt schrijven slecht of goed?…

Je raakte me in woordeloos verlangen doorploegde zo een onontgonnen land Onverzadigbaar bleef ik aan je lippen hangen om het poëtisch spel waarin ik was beland Ik zoog de virtuoze draagkracht van je woorden tot in het diepste van mijn eigen dichtersziel Ervoer je pijn, intensiteit die me zo bekoorde of was het je wondere klankenspel waarvoor…

het is goed een vent te zijn geen grootspraak steeds een duidelijke lijn waarom maak je anderen zo klein door het verschil uitgebreid te illustreren je talenten opzichtig te etaleren jouw uniciteit in vergelijk te extraheren jij bent pas vent als je het respect en bestaansrecht van anderen erkent…

Het was alsof ik in een spiegel keek De allereerste keer dat ik je zag Het was een onvergetelijke dag Qua levenswijsheid was ik nog een leek Ik was verbijsterd en totaal van streek Ik voer nog lang niet onder eigen vlag De dichter die in mij te slapen lag Ontwaakte en waagde de oversteek Het is nu alweer dertig jaar geleden Dat ik verliefd…

soms ga je af op de fluister van de wind die ruist in je hartenklop Keuzes maken je volgt de pen van hem die pretendeert geen "schrijver" te zijn en je gaat van zijn woorden houden omdat je emoties tussen de zinnen leest, ongeschreven maar hoorbaar in de fluister je noemt hem "dichter"…

De kleermaker is Wat lang van Stof De schoenmaker blijft Bij wat hij Leest De chirurg moet Onder het Mes De advocaat loopt Op Eieren De piloot ziet Ze soms Vliegen De postbode is Bezorgd door TNT De schrijver is Dichter bij Huis De prins krijgt Binnenkort Koninginnensoep…

Onbekende schrijvers, gaan roemloos ten onder. Oude boeken worden verpulpt. Worden tot kranten vermaakt. Zonder geestelijk voedsel, worden mensen niet groot. Sterven dichters. Gaat menselijkheid dood.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

*Multipotente bloedstamcellen Mijn lever, mijn milt Hebben zich volgezogen Met veel teveel bloed Ongeneeslijk po- sitief, waagt hij te betwij- felen of hij sterft Tijd zal mij leren Wie uiteind'lijk de tango Met mij zal dansen...…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Im-po-sant!!…

hoe kunde gij me kenne alsde deur me hinne zie ge kunt ut noit witte ik fuul me dan veugel vrie nim munne ope hand zo werm tussen dun oewe worde ge dan nie overmand over wie ik zij bende dan nie angeland zo wezenluk dichbij da bin ik unne mens van flees heur munne siel roepe di ben ik wa ge in mun oge lees…

De zon weerspiegelt in druppels dauw die langzaam verwaaien tot een hemels blauw een nieuw blad ontwaakt een oude tak slaapt in en zie in het woord weerklinkt een woord weer tot een zin.…

Ik zie je, door mijn gekleurde bril. Ik ruik je, zoals ik alleen maar wil. Ik voel je, zoals ik alleen je maar voelen kan. Daarom ben je ook mijn maatje, mijn mopperkont, MIJN MAN!…

jij kijkt naar mij vanuit jezelf enzo twee ogen ik heb er één maar zie jou heel en velenmalen eender iedere avond hebben we daarover gelezen gleden we langs manestralen door de bocht jij man ik vrouw samen naar beneden dan weer omhoog ik vrouw jij man door de bocht langs manestralen samen naar de top langs de bolle zijde dan…

Ik kan niet praten als ik je zie, ik kan niet denken als ik je zie. Ik kan niet bewegen als ik je zie, ik kan niet wegkijken als ik je zie. In mijn hart stopt de tijd als ik je zie.…

ik zie je zwarte ogen, je schouders hangend gebogen, ik zie, terwijl je tot het uitersten bent gedreven, voor even, ben je in jezelf verborgen, verbergend voor je vele zorgen, ik zie, je verloren gezicht, je houding totaal uit balans, ik zie, hoe je stribbelt om evenwicht en mijn verschoten kans ik zie wat ik had moeten voorkomen…

Haat mij niet zoals je ziet is het allemaal geschreven het verhaal het gaat inderdaad over jou kan je alles geven alles wat je maar wil zal voor je knokken nooit tegen je jokken je warmte geven als een kachel lopen samen als een pinquin wachel kachel warm geef je over je arm hand ik geef om je echt waar is dat raar na een lange…

ode aan komrij zij aan zij verlaat mij vanavond sterf ik lid zit en af kijk dit is mijn straf laf? zien bedankt vaarwel ik huil en tel mijn uren…

Bij het vallen van een gedoemde stad verliet een visser het geweld het vuur zal spuwen iedereen gaat voor 't snelle geld De visser zit aan de waterkant zacht ruist het riet een joint in z'n hand en niemand die klaagt of 'm ziet Een of andere dode zangeres zingt op de radio een lied je moet eerst vangen voor je iets vindt en niemand…

Een column die niet lang gelee verscheen; Een foto tegenover zijn bureau Een weiland, en een koe, zo'n soort tableau Als hij het zag dan wou-ie daar wel heen Voor ons een ontoegankelijk terrein Hij is er vast en zal er altijd zijn…

Een koolmees scheert langs schrijvers’ klein’ balkon. Zijn aandacht gaat daarna naar luid gekerm. Tezelfdertijd doorklieft een kauwtjeszwerm, als bliksem, snel een wolk; ineens de zon. Een vrouw, verwonderd, lacht de kijker toe en denkt: wat zegt die dichter nou? Houdoe?…

Angela de Jong doet haar familieachternaam deugd en eer aan: want zij is jong, jeugdig, speels en vrouwelijk, menselijk wat lees ik, Jan Jacob Krediet Van den Bos, haar colums graag wat leer ik veel van haar als mens, als consument, als schrijver en dichter, want ik ben jong, jeugdig, speels en mannelijk, menselijk!…

Oude man, wellicht voelt u zich, tot uw dood, een part van die uit het zicht geraakte SS- mythe Wat blijft, ouwetje, flarden broos film- journaal, waarop u de paradepas afdrukt in de asresten van boeken en bundels Maar kantel eens uw verchroomde ogen, en zie dat 'n eindeloze rij wagons, met de woordenschat van spoorloze schrijvers…

De splintergroepen van de PVV die Bram en Hero wisten te beramen beschikken over trotse, bonte namen zoals “de VNL” en “de OP”. Vertrouw je dat er vindingrijkheid huist in een partij als zelfs de naam niet bruist?…

Op de trein zit een kind Het moet plots op zijn po Jan is pas zindelijk én dus héél fier Pa zwiert zijn plas met een Felicitatiekreet door ’t open raam en (w)int warm fluitjesbier…