Alle inzendingen over

Mijn gedicht Gezwicht Schrijven over spreuken en duizenden uitdrukkingen op lijven. Afschrijven, beschrijven, omschrijven, opschrijven, overschrijven, toeschrijven, snelschrijven, aanschrijven, neerschrijven, uitschrijven, schoonschrijven, bijschrijven, doorschrijven, verschrijven en weer herschrijven.…

rond een gedicht dat stilaan zichzelf schrijven wil, puur nog onverzonnen .…

Waarom slaat mijn hart sneller als ik aan het dichten denk zo zag ik de rode zee opengaan heb van menig appel genoten in het Paradijs gedichten nemen je mee op reis verre velden heb ik bezocht in menig wilde rivier heb ik mogen zwemmen tijdens mijn tocht als de voorstelling is gestopt schrijf ik achter de coulissen ik heb zoveel opgekropt…

je moet een gedicht lezen of schrijven opstaan en lezen of schrijven weet je dat het gedicht onbarmhartig is juist in het poetische schuilt de vernietigingskracht van de natuur en van de cultuur de krokodil springt ver uit het water om een muisje te vangen om het huis van bewaring scharrelen vluchtelingen ze weten niet wie…

Dit wordt vast weer geen gedicht er staan wat woorden naast elkaar en horen niets eens daar daarentegen horen wij wel bij elkaar dat is een wet van meden en perzen jij leeft in ieder van mijn verzen zie je wel, dan wordt het toch nog een vers alleen omdat jij erin leeft omdat jij mij de kracht van het schrijven geeft.…

dwalend door het bos van mijn gedachten zie ik ogen open door de bomen licht hoor ik oren open in een luisterend wachten woorden komen fluisterend op zicht voel ik aan een tak vol bladeren van ontluikend groen zinnen groeien tot een nieuw gedicht zwijgen is zilver schrijven is goud…

Ik schrijf geen gedicht omdat ik het kan maar omdat ik het moet het is mijn slaapmutsje na het schrijven ervan slaap ik o zo zoet.…

Een priester in het dal van de Po zat te piekeren achter zijn nieuwe bureau hij sprak 'ik heb het gezien er staan er maar tien, maar 't zijn toch de zestien geboden van Mo?'…

Het is een eenzaam balanceren tussen geestelijke arbeid gebrek aan erkenning en het hoofd boven water houden als je niet van economische betekenis bent lijkt het zelfs alsof de huisarts je niet meerekent bij de mensen die nuttig zijn voor de maatschappij “dan kunt u weer vrolijk gedichten schrijven” zegt ze alsof gedichten schrijven…

Ik heb een keur aan gedachten een breed assortiment gedichten dus niemand op de wereld kan mij van eentonigheid betichten. Moest ik steeds over liefde schrijven dan werd dat voor mij zo'n sleur want ik hou van zoveel dingen ik schrijf in zwart/wit en in kleur.…

Een andere reden om te schrijven heb ik niet. Maar wie ik ben gaat niemand wat aan. --------------------------------------------- uit: Nagelaten Gedichten (1975)…

Als ik geen dichteres was, dan zou ik niet naar jou verlangen als ik geen gedichten schrijven zou, zou ik niet verlangen om jou te kennen van een afstand als ik niet van jou houden zou, zouden er helemaal geen gedichten zijn ontsprongen uit de Bron, die ons herwon.…

Schrijven is het schrappen van alle overbodigheden zo dacht ik hier toch een heel gedicht te hebben opgeschreven maar bleek het uiteindelijk een leeg vel te zijn met niets er op maar kom daar maar eens mee op een site vol met gedichten…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

de roman uit het gedicht geschreven en de muziek afgetikt wat er nog rest is de stilte die hoe paradoxaal zich zó goed leent voor het lezen van een roman het schrijven van een gedicht of het luisteren naar een mooi stukje muziek…

Gedichten worden niet gedacht. Het wordt vredig in mijn brein. Niets kan ik horen buiten. Binnen wordt het stil. Alleen mijn vingers schrijven nog. Mijn hart luistert zonder moeite. De slaap wil me nu niet vatten. Het is heilig stil geworden, in mijn bovenkamer. Toeval zie ik er bedoeling worden, in de stilte, die altijd vredig is.…

Avondlicht Zo ’s avonds voor de buis gezeten, zie ik veel wat ‘k liever niet zou willen weten, probeer de gaos uit mijn hoofd te drijven, maar ’t lukt mij alleen het op te schrijven.…

*Multipotente bloedstamcellen Mijn lever, mijn milt Hebben zich volgezogen Met veel teveel bloed Ongeneeslijk po- sitief, waagt hij te betwij- felen of hij sterft Tijd zal mij leren Wie uiteind'lijk de tango Met mij zal dansen...…

Vaak ben ik beginnen schrijven aan een gedicht dat geen einde had.…

Ervan schrijven? Het lukt niet... Toch zaaien bloemen in mijn vragende geest een gedicht _ voor veel later...…

Lieve moeder, De laatste dagen heb ik nagedacht en getracht voor jou een laatste gedicht te schrijven Het zal nooit worden volbracht Ik heb ze allemaal verscheurd Want geen gedicht zal ooit kunnen vertellen wat er in ons verdrietig hart gebeurt…

Mijn gedichten schrijven zelf. Nee, dichten doe ik niet. Er wordt in mij gedicht. Wat doe ik dan wel? Dat is een vraag, die ik niet stel.…

Ik heb het wel gehad met sommige dichters wie zijn zij wel,om mij te ondermijnen Een verhuizing van freaks naar hier Of dit geplaatst wordt het zal me worst zijn als ik niet meer kan schrijven wat ik wil Zonder dat er gedichten over mijn gedichten gaan maar als ik je daar een plezier mee doe Dan mag je het is alleen zielig…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Een ander kan de woorden die te groot en te klein zijn vergeten als ballen die hij kort na elkaar hoog in de lucht gegooid heeft, maar neem hem zijn gedichten af en wat houdt hij over? Hij wil nog meer gedichten schrijven, genoeg om de halve wereld te vullen. ------------------------------ uit: 'Eerst dit dan dat', 2004.…

Im-po-sant!!…

met altijd de twijfel van waarom toch weer opnieuw een gedicht geschreven ging ik letters zetten jongleren met woorden en balanceerde ik op de scheidslijn van mistige zinnen doch het is maar de vraag of gedichten schrijven voor het vergeetboek nog wel zinvol is…

schrijven om te blijven noemde hij zichzelf niet eenzaam tussen de regels in de woorden bij zinnen niet verloren in het gedicht van mijn bestaan…

Wanneer een gedicht áf is heb ik niets meer te schrijven. Als er nooit een morgen is, zal er geen avond meer volgen. Wanneer je me niet mist, heb ik je nooit wat geboden.…