Alle inzendingen over poeet OR lang

Schrijf mij onmiddellijk een gedicht gebood de dood aan een muze man Nog vòòr voor je mij bent gezwicht schrijf het nu dus, nu je het nog kan De poëet zag, dit zou zijn einde zijn en schreef bijgevolg een dag of tien Dat was niet naar de wens van Hein had hij angst om te gaan, misschien De dichter dichtte heel de lange dag alsof gans zijn…

III De dichter is verdwenen In de diepte van 't dansende meer. Hij zinkt als een steen. En Eindlijk Komt hij in Oud-Stavoren neer. Want, ja, wat die goede Schokkers In hun eenvoud steeds hebben beweerd, Dat is waar: de verdronken koopstad Bestaat nog ongedeerd. Haar muren zijn nog stevig; Haar torens zijn nog hoog; Slechts is er…

IV Hoelang de gezonken poëet wel Bewustloos gelegen heeft, Dat zou ik niet kunnen zeggen. Genoeg, — de man herleeft. Hij heft de gevoelvolle blikken, Maar twijfelt schier aan hun trouw; Vlak toch tegenover zich ziet hij Een wonderschone vrouw.…

V De dichter begrijpt er niets van; Maar eindelijk waagt hij het toch De vreemde schoone te vragen: "Waar ben ik?" en "leef ik nog?" En als kristal klinkt haar antwoord: "Mijn lieve landgenoot, Gij zit hier in Oud-Staavren, En ge zijt volstrekt niet dood. Gelukkig voor u bewoon ik Hier een waterdicht lokaal, Waar ik versche lucht…

Niet teniet te doen Losgeslagen poems in misschien wel recent opgeslagen dromen die inmiddels allang mijlenver van elkaar reeds zijn verwijderd Opnieuw een poëet naar een ander echelon betrekkelijk jong, maar tevens helder even zuiver als de ongeschreven brief…

Bekoorlijk beeldend deelt de poëet zijn vroede visie op het leven zichzelf ontwikkelend tot profeet met een edel eervol streven waardoor de waarheid wordt gekliefd in onverteerbaar wrange woorden hij maakt zich daarmee niet geliefd bij wie zijn boodschappen aanhoorden niet alle poëten is ‘t gegeven na ‘t werpen in de zilte zee om zoals…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

ik leef uit de hand van een poëet hij denkt zwart en ik wit aan zijn verstand ontleen ik mijn geschrijf hij laat mij aanmodderen in mijn bestaan hij weet wie ik ben langzaam maar zeker komt hij tot oordeel van mijn daden…

Ze leest toch nooit en zo mag ik me nu poëet noemen.…

Je hebt soms van die overspannen weken Met dagen ingevuld van a tot z En dan is er ook nog dat snelsonnet Waarvoor de deadline bijna is verstreken Mijn dichtader behoeft een dotterbeurt Voordat ik als poëet wordt afgekeurd…

een woordenstroom binnen de dijken met uiterwaarts verlangen stroomafwaarts wacht een zee aan rijmwoorden waar men stroomopwaarts slechts van mag dromen dichter bij het water wacht de poëet op inspiratie…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Ik wilde graag dichten maar was geen poëet aan mij hing het label gevoelsanalfabeet na jaren van schromen ben ik tot een nieuwe conclusie gekomen wat het husselen van mijn emoties betreft lijd ik aan gemoedsdyslexie lyriek blijft voor mij helaas utopie…

Zo wordt straks die Poëet des Vaderlands Een heuse Laureaat des Wantoestands…

Ik wilde graag dichten maar was geen poëet aan mij hing het label gevoelsanalfabeet na jaren van schromen ben ik tot een nieuwe conclusie gekomen was het husselen van mijn emoties betreft lijd ik aan gemoeds- dyslexie lyriek blijft voor mij helaas utopie…

Ik heb een taak, zeg maar een zware klus: Poëet bij veertig graden Celsius.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Na grafluchten blije schijn krijg zonnepit en zit zonder kleren met een poëet Hervind de roos op je doos de kluts van je muts Sta op, spring op de fiets werk hard - doe niets Alles zoveel mooier met die ster in zicht…

Dit jaarlijks eerbetoon aan Driek van Wissen, Niet één poëet zou zoiets willen missen.…

van donkerte zeelucht of wat er morgen komt en waar ik hem slechts kan bewonderen, de poëet met zijn moegestreden hart 'kantel het raam, mijn dichtvriend en breng de meeuwen naar het open strand'…

De dichter knikt, bepaald niet in mineur Zijn leven is in Genua een feest Behoorlijk lange haren zijn het meest Opvallend aan de Hollandse seigneur Daarnaast is hij een aangenaam causeur Die niet veel op heeft met de hokjesgeest Tussen de werkelijkheid en fantasie Stelt de poëet, is soms de grens fluïde En rookt achter elkaar halfzware…

Welke poëet ook uit de hoed zal komen, Zo’n hobby kost een zee aan vrije tijd. Een AOW’er zal het niet gaan doen, Die heeft het razend druk na zijn pensioen.…

de dichter moet in de onthechting thuisraken de gespletenheid helen de chaos bedwingen de veelheid van ditjes en datjes temmen om niet te worden opgegeten de poëet moet zonder verdrinken over schotsen- en-scheven van kolkende rivieren springen om langgezochte tekens te bereiken te omhelzen misschien…

En in mijn roes ben ik U al lang vergeten.…

en poëet Er was één woordje dat ze liever meed ‘Ik’ kom je in haar dichtwerk zelden tegen Haar taal vertoont geen spoor van godsgeloof Ze zingt van veld, wind, water, korenschoof Taboes worden hardnekkig doodgezwegen…

die ik meed als atheist De zaken die volkomen langs mij gingen Mirakels waar ik niet voor openstond Ben rugzak- berm - en bedevaartoerist Die hoopt op een onthaal door hemelingen Verwanten met wie ik mij ooit verbond…

het zijn slechts enkele gedichten en niet de dichter die overleeft uitverkoren woorden die blijven hangen in het collectieve geheugen de poëet zal spoedig vervagen sommige verzen van zijn hand trillen nog wat na in de ether soms kan je ze horen als gefluister van wind in kruinen van de bomen…