Alle inzendingen over poezie OR helpen OR miniatuur

Ik wil praten met de maan Ik wil stalen met de sterren Ik wil staan met volle handen Helpen dat kind dat in de scherven staat!…

Als het kon zou ik de zorgen voor altijd laten verdwijnen kan ze alleen met je delen het verdriet helpen dragen. Als het kon zou ik de regenboog gaan zoeken en bij je brengen met zijn warme kleuren zal hij je liefdevol gaan omarmen.…

Keer je dus niet van me af, laat mij je nu maar helpen zal de last met je dragen samen is het niet zo zwaar.…

Dus wil je me helpen, als ik ’t eventjes niet meer weet Wil je naast me staan, als ik niet meer kan Wil je naast me lopen, als ik wankel, Wil je mijn hand vasthouden, want ik ben bang alleen!…

Ik wil hulp, ik ben alleen ik krijs, ik trap, ik schop ik roep Help, waar moet ik heen ik huil ik simp ik weet niet waarheen daar waar men altijd en immer terecht kan bij mij met wat dan ook ben ik alleen en intens verlaten daarom zeg ik ik hoop dat iemand me hoort!…

Als ik het even niet meer weet of vergeet denk jij dan met mij mee als mijn lichaam niet meer doet wat ik wil help jij me dan ermee Als ik kijk met een lege blik kijk jij dan mee met mij als alles mij teveel wordt zorg jij dan voor rust bij mij Als ik traag en stijf ben help je me dan om vooruit te komen zodat ik weer op pad kan…

Als ik niet meer kan lopen help me als je kan Als ik niet meer zelf kan eten voer mij dan Als ik niet meer kan praten praat dan honderduit tegen mij Als ik in mijzelf gevangen zit maak mij vrolijk en vrij Als ik niet meer wil laat mij niet verloren staan Als ik dodelijk vermoeid stilval laat mij dan maar gaan.…

de wind waait anders in zijn aanval op het vallend blad de herfst kleurt bleker rode gloed verdween al in de zomer van dit miniatuur ik tol in dit kleine landschap als een stuurloze kastanje waarmee kale takken diabolo spelen misschien mis ik het dansen nog het meest…

Al surfend, googelend mij amuserend Een dwaalspoor volgend in de grote vijver Van kleine dinkytoys in disneyland Zag ik een miniatuur van baanmuskieten Een paarschip als een speelgoedparadijs Vol lieveheersbeestjes met mooie tieten Maar 't was geen kinderspel, zo bleek al snel Het was een freeway naar een…

wachten is het eerste begin een uitloper van iets dat groeit reikend naar een ander leven desideratum miniatuur plant van rijpend verlangen het andere te ontmoeten een reuzenplant die huid en ogen verwond en tastend afwacht wat komen gaat wachten is de kiem van diepe wanhoop omsingeld door gevoeld gemis…

Wat heb je me al vaak Te vriend proberen te houden Met weer een belofte die Op zich al niet toereikend Was voor wat we samen hadden Afgesproken - en iedere keer Weer lukte het je om me te lijmen Daar waar ik diep in mezelf Wel beter wist - 't is beter om Er nu maar mee op te houden, Ook al was het wel ' t proberen waard, Uit…

De waterwachter weet wat water wist en wijst zichzelf terecht tendens condens miniatuur parels dalen ver halen dompelen zich onder in het mompelende water.…

Geef mij iets om voor te leven Verstrek me houvast, zekerheid Meer mag ik beslist niet wensen In deze nare, rotte tijd Geef het minst dat je kan missen Doe een medemens plezier Die doelloos hier staat rond te zwalken Heel ver weg maar nog steeds hier Toon wat van je mededogen Met een geste, een gebaar Ik weet niet waar ik het moet zoeken…

Als ik je kon helpen dan zou ik dat doen met mijn luisterend oor en een troostende zoen als ik je kon helpen en je liet me toe dan hielp ik je zoeken naar het "waarom" en "hoe" als ik je kon helpen want ik ben echt bereid met je te praten en te zwijgen tot in de eeuwigheid als ik je kon helpen met je pijn en verdriet ik zou er…

Voorgoed nooit meer niets te hopen niets te verwachten alleen de duisternis die wacht op mij totdat ik zeg ik kom nadat ik heb geschreeuwd om hulp maar niemand die me hoort.…

Het moest er ooit natuurlijk eens van komen: Bezoekers en bewakers staan te geeuwen, Terwijl dat mens om aandacht staat te schreeuwen, Geen wonder dat ze dus wordt meegenomen. Getuige is de halve Noorse natie: Dat is nog eens een Oslo-confrontatie.…

Ik wil Ik wil lachen, ik wil huilen Ik wil voelen Ik wil leven voordat ik doodga Ik wil gewoon een beetje gelukkig zijn Is dat teveel gevraagd? Waarschijnlijk wel Vraag ik het de verkeerde, God? Moet ik het aan mezelf vragen? Dat doe ik ook Maar waarom geef ik dan geen antwoord Ben ik niet thuis? Staat mijn antwoordapparaat aan met steeds…

HELP bel 112, red me, 't is hier niet pluis, daar loopt er weer een,'t is een M U I S…

Het lijkt alsof alles me tegen zit, een soort drijfzand. De onzekerheid en pijn, ik zak steeds verder weg, tot er een tijd komt dat ik geen lucht meer krijg. Het begon twee jaar geleden, jij zei: ga je mee even een stukje wandelen. Maar wat bleek? jij bedoelde wat anders, en ik zei nee! Maar jouw ogen zeiden genoeg, ik had niks te willen…

iedere dag een gevecht iedere dag weer die strijd iedere dag weer zo moe iedere dag weer geen zin wanneer houdt dit op wanneer zie ik de zon weer wanneer stoppen die tranen wanneer mag ik weer lachen hoelang nog die nacht hoelang nog dit niets hoelang nog dit onbegrip hoelang nog deze ellende moet ik er dan maar mee stoppen moet…

Want die ene dat ben jij Mijn gevoelens voor jou zijn eindeloos Help me Red me van deze eenzaamheid Help mij het licht weer te zien Want jij kunt dat licht terugbrengen Je bent verborgen in mijn hart Maar ook mijn hart is donker en zwart En jij bent de enige die het licht kan terugbrengen in mijn hart Asjeblieft help me……

Nu weet ik, je kon het niet helpen, en dat je 't zelf ook heus betreurde. Het heeft mij uiteindelijk gevormd tot de persoon die dit schrijft. Een persoon die soms met moeite in dit leven overeind blijft. Alcoholisme was de ziekte waar jij jaren onder leed. En de oorzaak van veel ellende die ik m'n leven niet vergeet.…

Deel nimmer In mijn lijden Bevestig geenszins Mijn verdriet Sla een arm slechts Om mijn schouder - Steun en hulp - Meer vraag ik niet…

ik veeg, klop en zuig ik stof af, dweil en zeem ik zie de mens pleinvrees incontinent zuurstofslangen broze botten ontkracht ik veeg, klop, zuig, stof af, dweil, zeem en steeds weer zie ik een mooi mens van wie ik node afscheid neem de glimlach is daverend tevreden fiets ik op huis aan…

Hoe kan ik jou helpen met een moeilijk moment? Hoe kan ik je laten weten dat je niet alleen bent?…

Ik vraag om een schouder, die is niet dichtbij, ik vraag om wat aandacht, alleen maar voor mij, ik vraag om een hand, die aait over mijn haar, ik vraag om begrip, een klein beetje maar, ik vraag om wat steun, die ik zo nodig heb, ik vraag het alleen, omdat ik ’t alleen niet redt. Ik vraag om een schouder maar doe ’t zonder…

Bidden helpt helpen ook!…

Ze horen en ze zien mij als ik winkel Ze registreren alles van mijn smartphone Vanzelf zijn ze bekend met al mijn zwartloon Ik word bespied door elke boerenkinkel We hoeven nog maar eventjes te wachten Of googlebrillen lezen mijn gedachten…

Al dat bloed help me dan. De trauma helikopter komt met spoed. Het mocht niet meer baten. Jij hebt te veel gebloed. Het bloed en het gillen jou daar zien liggen. Dat blijft in mijn geheugen ook al zal ik anders willen. Elke dag komt het voorbij de angst de pijn. Nooit zal het meer rustig zijn.…

Ik schrijf het nu maar op, want strakjes ben ik het vergeten. Is alles donker en leeg. Zal ik het niet meer weten. Ik vind alleen maar lege ruimtes, op plaatsen waar ik vroeger antwoord vond, volledig in het duister, loop ik nu tastend rond. Soms daagt het mij ineens, kom ik mijn antwoord tegen. Maar op een hele andere plaats. Had het…