Alle inzendingen over polder OR koeien

Donker dat Mij vasthoudt Tot ik deze Tunnel verlaten Heb - na minuten Die eeuwen zijn Zie ik in het Groene land Dat mij omgeeft De eeuwig grazende Koe, die het leven Beter verbeeldt Dan ik het ooit Verbeelden zal…

Een boer uit de polder met koeien brengt stalmest die flink ligt te broeien. Hij lacht en hij zegt net tegen zijn knecht: 'Wat zullen die kachels straks loeien...’…

Ik denk aan de zomer, de lente, de winter, de herfst, en zie dan die polder, mijn polder, mijn Eilandspolder.…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

In het snelsonnet van vandaag hebben enkele doorgewinterde noorderlingen zich op zeer voortvarende wijze onledig gehouden met de toekomst van de honderden miljoenen kippen, varkens en koeien...…

die op hen wachten als een bed op twee geliefden, als een kus die tussen twee monden ontstaat, een zoete zon aan een oude, koude hemel, een zachte zon boven een verkouden, tochtige polder met een slootje met daarop een huwelijksbootje, waarin twee geliefden die elkaar zoenen als twee goeie koeien in de weide in een liefdesgedicht…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Ineens is het teruggekomen die geur uit een voorbije tijd een zondagmiddag in de zomer terwijl ik door de polder rijd de geur van hooi, herinneringen veel ouder dan het verse gras die warme prikkelende dingen die ik al haast vergeten was dan in een vlaag ruik ik de koeien de lucht van mest en van het kuil ik hoor het rammelen en loeien…

't Is stil in de polder. De avond is gevallen. Een eerste ster aan de lucht. De dieren zijn gaan slapen. 't Is stil in de polder. Een nachtegaal zingt. Zacht ruist de wind en rimpelt het water. 't Is stil in de polder. Zwart staan de molens stil tegen de lucht te wachten tot morgen. 't Is stil in de polder.…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

Het laat de polder zien uit een ver verleden. De koeien liggen in de wei, het water stroomt kalmpjes voort. Voor me is een raam. De auto's razen voorbij, de tram komt langs, mensen haasten zich om op tijd te komen. Achter me is de deur. de deur om binnen te komen, de deur om weg te gaan, de deur om je te ontrekken aan dit beeld.…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Daar lig je dan Stad van mijn Dromen die ik Liefhad en gehaat Heb, torenhoge Kerken met op De achtergrond Het cruiseschip Helemaal van deze Tijd - 'k rij Achter je langs Op nog geen kilometer Of twee en zie dat In de ruige wind van Deze morgen de Toppen van jonge berken Jouw contouren doen Vervagen - de paarden Hier…

dag mooie weilanden met je mooie boompjes en je mooie molens dag leuke boer op je tractor en je klompen dag leuke koe tot morgen op mijn bord…

Graan, polder, hemel Rechte lijnen, gele vlakken Meanderend doorkruist Door achtergebleven kreken Land dromend van zee Warmte spiralend Boven verlaten akkers Klimmende leeuwerik Hoor, het zacht ruisende water Tijdelijk gescheiden Van haar bedding Ooit weer verenigd Tot die tijd Gouden vergezichten Korenblauwe lucht Stilte…

er wandeld een man door de polder met aan zijn voeten eindeloze vlakte het weidse uitzicht kan hem niet vangen in zijn mond beweegt tevreden de oude pijp van Edgar Alan Poe kon hij intens genieten maar ook de kraaien die naar hun verblijf vlogen de polder nam hem in zich op wikte en woog en wist hij wordt een vaste klant het oneindige…

eend die voor mij waggelt houdt me met moeite op afstand beetje dom als je kan vliegen traag komen koeien op mij af vormen herkauwend ‘n erehaag Een zeldzaam dichtmoment indien niet gelijk benut een verloren moment, en ik schrijf daarom dit gedicht ter plaatse…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Een koei is iemand met twee oren, En aan weerskanten een horen, Volgens de Hollandse Naturalist Verboom Is zij de uitvindster van de aardbeien met room. Ook waren rundermest en rollenden Vóór de koei heur tijd nog onbekenden.…

In de dwarse blik van toevallige koeien je ogen gezien. Waarom kijken ze me aan? Weet toch wel dat ik nu zonder je ben en zo verder moet? Koud is deze stilte. En kil is de dag die verder moet.…

Zonder bustehouders grazen zij als verlichte goeroes in de wei...…

(elfje) koeien blijven mij boeien of zijn zij meer geboeid door mij…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

(1) winterwarme stal snuiven, gezoem van vliegen de volmaakte rust (2) eruit! staart omhoog schonkige lijven rennen lente in de bol (3) kauwen herkauwen loom in het zomerse gras ogen op dromen (4) striemende herfstbui dicht bijeen, kont naar de wind en de kop omlaag…

bij te veel gasvorming drijft de lebmaag naar boven diarree is vaak het gevolg humeurigheid en droevig geloei gebrek aan eetlust, geen melk zorgvuldig dus, na eerst ontsmet een snee gemaakt, de lebmaag beetgepakt en op haar plaats geduwd vastgemaakt met oplosbaar draad vier magen weer in evenwicht het gas zachtjes de darmen in gemasseerd…

als je het hek over kon streelde je de warme vacht van koeien onderweg als je kon blies je vaart in de molenwieken in de rimpelloze sloten liep je met het vee mee de stal in, rillend, huid aan huid liet je tijd zijn liet je de zon liet je d’r niet los…

Andere tijden met Akkerland en weidekoeien, Kippen die alle tijd Van de wereld hadden, Die meer scharrelden Met elkaar dan met Een voortijdige dood - Eenvoud en geborgenheid Het vertrekpunt, Ontwikkeling die eindeloos Doorging en nooit stil mocht Staan - tot de tijd mij inhaalde, En het moment aanbrak Om mijn ontwikkeling…

zij grazen vredig deze zondagmorgen hun huid licht op glanst in de voorjaarszon een suizelwindje voert uit de verte klanken aan van de oude dorpskerk als oproep tot gebed het groene lover omlijst koeien in hun wei…

Aan de rechterkant water er links de weilanden, grazende koeien sieren het plaatje. Ineens valt m'n oog op een wit geval in de sloot, ik schrik, zeg tegen eega:wel sapperloot,er staat of hangt daar: een koe in de sloot! Hij rijdt naar beneden en ik pak meteen, mijn mobiel want dat moet je wel vanzelf.…