171 resultaten.
Onze hooiberg
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 39 Stoppelveld
kafjes in de lucht
droge zomergeuren
populieren langs de wetering
onze hooiberg op het eind
daarbinnen uit het zicht
ons hol
getrokken en geduwd
in het lange gele gras
ik droom er met jou
bloot te liggen
als pasgeboren dieren
dat is alles
er hoeft niets meer
we kunnen doodgaan
dat is ons geheim
mama begrijpt het…
LANDSCHAPSSCHILDERIJ
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 293 Dit is een landschap
om in te lijsten
Als in een museum
maar dan buiten
Zover m'n oog reikt:
groene weiden,ruige heggen
aan de einder:
populieren,torenspitsen
Vingers wijzend
naar een of ander God?…
terug in de tijd
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.616 het huis van mijn oorsprong
is als nieuw bepleisterd
met de rij populieren
de seringen de rabarber
nog steeds zichtbaar achter
ze zijn niet meer
van ons
ik kwam er zondag langs
de leeuwerik zong
kinderen speelden
de pioenrozen op het erf
de dag dat mijn vader stierf
het ongeloof van mijn moeder
de egel die 's nachts hoorbaar
schuifelde…
stop licht
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 420 middenin de sneeuw
liggen wegen weggedrukt - nog wit
maar later vloeipapier, in ombervolle stappen
hoog reikt de populier mijn hemel in
met laag-bij-de-grondse voeten en een ferme
standplaats
weggesleept in kleine emoties
verliest de grotere haar tranen; buitengaats
in dit verdriet
sinds de winterzwarte dag dat jij
mijn levenslicht…
Kalenderwijsheid
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 110 Populieren
kaal als borstelstelen houden hun
fierheid staande. Een seizoen
op rand van verscheiden, alsof
zonder bladeren de vrijdenkerij weer
ruimte krijgt. Met de wiekende lafheid
van een duif stijgt de dodenkou op
uit de diepte van het leven. Bij karmozijnrood
van elegante paddenstoelenhoeden
valt kalenderwijsheid in het niets.…
In papier
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 581 Dit landschap van winterzilver
zou hij teruggekeerd meenemen -
het raam opendraaien en
nieuwe dauw binnenlaten
decemberkoude laten waaien,
frêle lichtstilsel ruimte geven
en het verzameld struikgewas
de bodem van wakend gras
en de gekwetste populieren
zwijgend naar binnen gebaren:
dit bij elkaar, verpakt in papier
zou hij meebrengen voor…
Zomerland
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 616 de holle weg
pijnbomen langszij
leidt het verleden
de kruisweg voorbij
niet meer gebonden
verlaten bladzijden
het uitgelezen boek
om te dichten de tijden
waar koud goud
sporen heeft geprint
ratelen rijen populieren
dwars op de wind
de holle weg
pijnbomen langszij
verschietend aan de horizon
brengt zomerland nabij…
Innerlijke rust.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 195 De zon schijnt vanachter hoge
populieren, terwijl wolken gestaag
voorbij drijven.
Een behaaglijk gevoel nestelt zich
onder mijn huid.
Daar waar het leven steeds opnieuw
ontspruit.
Het bloed vers stromend door mijn
aderen, de wereld lacht mij toe,
vrede en welbehagen bekruipen mij
zomaar zonder reden en hoe...…
Modeltuin
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 156 Een drukte van jewelste
in mijn witte tuin
en ik, ik zoek er woorden bij
de wintercollectie is uit
wat berken en een populier
met wolgemutste kruinen
de treurwilg oud fit
naast een slanke den
oogt witter dan de witste sneeuw
een paar bomen van letters
spreken mij aan
het zijn zes essen op een rij
zij kennen geen alfabet
ik plak…
Adem in
hartenkreet
3.0 met 53 stemmen 5.976 Als zij haar groene jurk uittrekt
valt het dons van populieren
ruist het ritselend blad
Mijn mond valt er van open
Er groeien horens door hoofdhuid
gespleten hoeven trappelen
Een wolk dimt het licht
warmte komt uit de aarde
een wesp cirkelt traag
Zij geurt van kweeperen
kaneel en zweet wit
zoet het strelend gras…
Air III deel 1
gedicht
2.0 met 23 stemmen 8.994 waar zou je willen ademen
tussen de varens tussen de varens
waar zou je willen ademen
onderde wingerd onder de wingerd
waar zou je willen ademen
tussen de populieren als het windstil is
waar zou je willen ademen
onder de linden onder de linden
waar zou je willen ademen
tussen de golven tussen de golven
---------------------------…
BONTE ABELEN*
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.982 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
abeel - populier
minke - iets wat mankeert, vlek…
Vincent
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 523 De jaren kunnen niet verhullen
dat onze oorsprong blijft bestaan,
populieren werpen hun schaduw
ver vooruit.. voorbij de kalverdijk
waar het uitzicht onbegrensd,
de paddock gevuld en de verrekijker
gelukkige jaren in beeld had
vergrootte een dijkvlucht
de afstand naar het begin,
het verschil zit 'm vooral in de jaren..…
Het vergane populieren bos
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 693 Eens deelde ik in hun vreugde
en mocht ik leven om mijn schaduw
te brengen op hen die nu mij verwonden
door met een snede mijn stronk te doorklieven
behartig ik de dood zonder razernij
want ik weet, ik ben slechts boom
die zonder hart doch met aderen
de hemel spreekt bij nacht, die mijn wake
was wanneer ik schreide om de wind
die zonder…
mank
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 763 stormgewassen zuiver ruikt het bos
een populier ligt neerslachtig dwars
over het voetbalveld geveld
moeder eend telt nog een keer
vandaag mist ze er drie
van de vijftien maar de vijver
maakt een draai waar ze zich
verstoppen kunnen boven water
onder de treurwilg buiten beeld
in de verte vindt een trein zijn
rails terug evenwijdig
er…
Zuidschermer
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 251 En populieren schuiven in een rij
gezien vanaf het dravend boerenpaard
dat lenteluchten ruikt in natte klei
en ranke merries van de binnenwaard.…
lijfsbehoud
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 94 het gezicht bleef bij het lichaam
ook toen duisternis intrad
de avond viel ver voor de vroegte neer
zodat geen woord onbesproken bleef
met nauwelijks hoorbare fluistering
kon ik het ruisen van populieren horen
alsof mij werd verteld waar water en
kust tot branding samenvloeien
in het zand stond geschreven aan
wie deze woorden waren…
Dochter
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 2.084 Populieren werpen hun schaduw naar de overkant.
Ik draag mijn dochter naar haar nest.
Zij kriebelt het oor met binnensmonds gegiechel
en de speelse spot: "Ju!"
en ik word het mikpunt,
de muilezel die schuimbekt onder een donzige last.…
Exit
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 239 We
hebben gekeken hoe de
populieren weken voor
een groter feit, een
landschap zonder
geheimen.
Rotte geuren uit de
sloot, eeuwig brandende
bermen, de geur van
verse mest op het land.
Het wijkt, raakt langzaam
op de achtergrond.
Stadjes verblijven weer
verankerd in hun
star verleden.
Jij fluistert hoe
voorbij dit is.…
Met een zwaluwstaart verbonden..
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 211 Schimmig de tonen
door het zacht ruisen van de populieren
vermomd als dichterlijke klanken,
draag ze mee in het holst van de nacht.
Een zwaluw scheert er overheen
en brengt als vroege belofte
de vreugde terug van het begin
toen ik bijna niks overdacht..…
Ver kijken
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 142 Ver
kun je hier kijken
je ogen
wijd open
De lijnen
van voet-en fietspad
tussen Gelderland
en Brabant
Het Maaswater
binnen oever
en wal
waarop de dunne populieren
Bakens
die -zichtbaar-
herfst vieren
een afscheidsfeest
van lang daglicht
Hier, fietsend op de dijk
verliest leven
z'n gewicht
zie ik zon
in 't water schijnen…
Van de dagen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 191 Waar het schrijnt als zomerjeuk,
hoor ik het lome ruisen van de populier.
Laat me mijn ziel schurken,
genadig tegen jouw robuuste rug
en vertel me van de zwaluwen
terwijl ik deze dag bezweer…
Stil orakel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.050 Hij fladdert kort en zweeft
Door zijn grenzeloze huis
Waar een populier zachtjes ruist
En geheime antwoorden geeft
Legt hij een direct verband
De kruimels en de overvloed
De geaarden die hij ontmoet
Voor eens en altijd geland?…
Herfstmorgen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 796 Populieren priemen hun naakte
zwepen in de iele lucht.
Nog enkele blaadjes wisperen
met een diepe zucht
hun laatste fezelverhaal.
Kraaien roeien stil door de mistrivier.
Ze enteren knoken van een ouwe eik.
Krrrrauw! Rrrrauw! AAUW!
Steenharde krassen op het canvaslijk
van een stilleven.…
hoog Vlaanderen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 368 hier kunt ge nog gaan langs
de tarwevelden, luisteren naar
ratelende populieren, dromen
met een luit op uw rug, klaprozen
blazen en de blaadjes drogen
op een hoedje van stro steken
luisteren naar de koekoek die
uit een stiekem hoekske naar
de dorpen roept waar in volle
staminees het volk zich laaft
aan de geuze - lambik, kasseien
blinken…
erfrecht
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 166 Het zou kunnen
dat er iets
van de oudste bomen
in sluipt
als ze naar
elkaar reiken
hoe er naar ringen
gevraagd wordt
en of er hoog in de lucht
nog takken zijn
waar lange planken
van gemaakt worden
hoe ze oeverloos
wortelen
in een tuinfilosofie
alsof
er een rangorde is
in het erfrecht
tussen eik en populier
hoe ze zweven in…
Dodenakkers
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 676 spreeuwen ratelbekken in hoge populieren
die zomer sneeuwen op kriskras gelegde stenen
er groeien braamstruiken
langs de vervallen muur, gestapeld op de schei
van gezegende en ongewijde aarde
hoe schril het contrast tussen klokken die afscheid luiden
en 't stille graven in de nacht
het dodenhuis waar men voor altijd heten zal
of dat kleine…
stormwind
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 132 populieren ratelen al, hun muziek
stuwt vogels voort tot hogere bestemmingen
in de grijsgeslagen regen wacht nog
een moment van rust, de zuiverheid voelt puur
als alles samenvalt
nu nog een enkele bloem, de blaadjes
in voorzichtig rood geopend
later, in de tweespalt van een fletse dag
vind ik plassen die als spiegels blijken
te bestaan…
Komt goed
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 477 Blootvoets over de rijp op het groen
worstel ik me door een gordijn van mist
beseffend hoe ik muren metsel
en struikel over lange tenen van ijs
Door een facade van omhoog gekrulde mondhoeken
doorspekt van cynisme
rennend langs lege populieren
hijg ik wolkjes in cirkels
In 't hoekje van jouw schaduw
zie ik tinten, rose, wit, purper
zeg…
aandenkend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 ik ben omgeven door populieren
en in mij stroomt een rivier
ingetogen, door vleesgeworden
land van papier
er spiegelt een wolk in tegels aan
mijn onderhuidse muur
ook zou er een trein komen
die weer vertrekt om het halve uur
mijn hart lijkt op de brug die ooit
beide oevers verbond;
verblind door de zon
toen die nog aan de hemel…