Netgedichten

netgedicht (nr. 50.824):

Innerlijke rust.

Rustig is het in huis en op straat.
De zon schijnt vanachter hoge
populieren, terwijl wolken gestaag
voorbij drijven.

Een behaaglijk gevoel nestelt zich
onder mijn huid.
Daar waar het leven steeds opnieuw
ontspruit.

Het bloed vers stromend door mijn
aderen, de wereld lacht mij toe,
vrede en welbehagen bekruipen mij
zomaar zonder reden en hoe...

... ...Zomaar zonder reden... is eigenlijk de kern van innerlijke rust.
...En hoe...Juist doordat je het niet wéét. ...

Schrijver: martin valk, 3 februari 2014