Alle inzendingen over pose

Moe gebeukt door hard metaal en het ritme van de posse schreeuwt uitgeput door menskabaal gesperde bek een beestverhaal. Brother, brother, you are going down! Zo word ik wakker op de kade van een diepe gracht met daarin in trage stroom het bloed van duizend doden.…

Zoals Lucebert schreef poëzie is kinderspel wie de poëet is werpe de eerste steen werpt hij dubbel zes hij gaat meteen verstoten van alle aarden naar de gevangenis intens tot zijn verdriet Gooit hij ze niet of eenmaal in de bak de eerste keer wel ook bevrijding na een poos het heeft geen waarde alle poëzie is weerloos da's eigen aan…

Nee schrik maar niet, word maar niet boos ik stond hier al een hele poos en kwam alleen iets dichterbij om jou in deze waterpartij in al je gratie te fotograferen en beslist niet om je te irriteren Maar naar mijn “sorry” heb jij geen oren, en terecht, want ik had je nooit mogen storen Na een haastige klik met mijn camera toeter je mij dan ook…

De slogan: giro blauw, past bij jou is van een poos geleden, blauw bloed mag ook niet worden vermeden: maar wanneer men spreekt over de blauwe envelop voor onze Koning, zijn meningen verdeeld. Blauw bloed, wat is er dan mis met blauwe enveloppen?…

zij staart mij aan in feite belet zij mij te kijken naar haar ontklede lijf waar de voeten zich ook nog als het ware in helder water verbergen hoor ik van achter haar veelzeggende blik; zie mij niet en probeer mij niet te verklaren in haar pose ontwaart zich enige zwaarte van de ziel voor mij waarneembaar doorheen haar naakte vel daardoor…

Marcheert trots en vastberaden voor de troepen uit, staat hoog in aanzien bij het gilde het lot was hem gunstig gezind, zijn moed meer dan een pose want minder of niks kan hem deren met vermeend ontzag draagt hij zijn vaandel over zijn schouder om een ieder te imponeren alleen een pluim was nog nodig voor zijn faam en op zijn hoed…

Miss Kylie heeft al heel wat gekrakeeld Over hoe haar image is geschonden In Madame Tussaud's in hartje Londen Waar zij nogal bloot is afgebeeld 'Dat rokje dat mijn lichaampje omspant Dat mag je nooit heet wassen voor die stand!'…

Kwistig gooit hij met cadeau's, het duurt meestal een poos, voor hij alles heeft verdeeld. Nog nooit heeft hij zich verveeld. Als in deze donkere dagen, ouders weer over de kinderen klagen springt hij gezwind op het dak met een goedgevulde zak... als Kerstman of als Sinterklaas. Mijn opa is een beste baas!…

Verliefdheid maakt meedogenloos diegenen die er door bevangen met roze vleugels zijn behangen en niet aanspreekbaar zijn, een poos waar alle anderen staan te springen laat Amor liefdes snaren zingen voor slechts die ene nog die telt die daarmee alle anderen velt hij weet het niet, het blijft verborgen tot het niet meer onzegbaar is: zo…

Je sprong huppelde struikelde en viel spuwde blies beukte tegen kademuren en ik ik stond daar aan de rand nat te worden likte zout van je lippen smulde lachte speelde toverbal met je tong en we smolten we versmolten iedere avond ballerina in een pose voor de zon wist ik dat de nacht later nooit meer rond zou zijn als toen geen…

Sommige zaken werden niet verwerkt Dwaallichtjes die je een poos niet merkt. Het overlijden van mijn vader, acht jaar geleden Losjes wandelde ik verder tot op heden. Hij was en bleef mijn afgod; de liefste man ter wereld Mijn verdriet is groot, ik heb het hem verteld.…

als je pas veertien wordt gaat tijd niet vlug genoeg je wil in zeven haasten naar grote mensenland 't is nog een beetje vroeg geniet maar van je jong zijn van spelen en van sport giechel, stotter, bloos je mag nog even kind zijn voor je volwassen wordt blijf nog even meisje spring maar in je touw 't duurt nog maar een poos de tijd…

er is geen wereld om in te sterven een ouder of iemand die jij verkoos je was onzeker en dacht na een poos dat je wist wie wat van je mocht erven niemand begreep jou en wist wie je was en hoe jij daar alleen zat en bromde maar je was anders en verdomde dat iemand begreep wat zij zo net las je tikte op tafel en keek naar die ander en…

tijd is het eeuwig aanwezige water waarin wij een poos mogen zwemmen tot we naar de kant worden geroepen door onze ouders om naar huis te gaan en het water wacht op hen die ons opvolgen zij zullen opnieuw komen en hun dromen dromen het water spettert klettert en zal weer bedaren is weer wie ze is en altijd zijn wij het weer…

ligt in mijn warme bad tevreden zo beschermd mijn lichaam heeft zich over jou mijn schat liefdevol ontfermd ik voel jouw weer hoopvol kloppen aan de randen maar ik wil meer ik wil je in mijn handen in mijn armen en dan mag jij mij gaan verwarmen dat is mijn wens je bent zo welkom mijn lief klein mens en dan besef ik na een poos…

dat woud zo diep in mij wordt illegaal gekapt heb nooit een vergunning afgegeven een kwaad wezen vervuilt haar gezuiverde lucht die mij laat leven niemand die er iets van snapt dat je niets hebt vermoed omtrent het alles vernietigende kappen dat onder mist verscholen vuur dat blijkbaar al een poos in je woud heeft gewoed zo onvoorstelbaar…

Een leven dat ze samen in liefde hebben gedeeld, het zal een poos duren voordat de wonden zijn geheeld. De laatste reis is begonnen het eeuwig afscheid is daar. Bloemen worden neergelegd als laatste liefdevolle gebaar.…

het leven ijlt door hoge koorts onzin over dagen hectiek lijkt de goede diagnose genezing een tijdelijke pose het blijkt een verslaving aan het bestaan op het scherpst van de snede te zijn een ander volgen maar als de messen snijden voel jij alleen de pijnen geen medicatie en uitbehandeld zijn tot de adapter faalt en jij je…

Lieve Bambi, blijf alsjeblief nog een poos in mijn leven.…

Het is alweer een poos geleden maar 't lijkt zo'n korte tijd. De tijd snelt voort; zolang wij zullen leven begroet ik elke dag, met haar als centrum van mijn leven, de toekomst met een lach, omdat wij samen verder kunnen hoelang dat ook zijn mag.…

Krampachtig het gesprek gaande, geen moment te laten blijken, alle dagen ten overstaande voor een obligate pose te wijken. Verloren is het juiste moment. Achteloos, voorbij voor je het weet. Voor iemand wiens naam je nog kent, de herinnering aan dagen die je vergeet.…

ontwaakt telkens weer de roos, bovenop het gebundeld verdriet, of is het de spiegel, gekarteld door vrees, die zich een illusie verbeeldt in een ontoegankelijke ochtend en als het dan toch tederheid zou zijn al was het maar voor een poos, waar ben ik dan gebleven in het hart van een bruidstenen winter die pronkt met bloemen als een desolaat…

het lijf in pose gezicht zonder mimiek alleen in ogen schaduwt het verdriet haar bewegen is gevat door draden tegen zwart onzichtbaar voor publiek dat ademloos geniet de ster speelt slechts de wil van regisseur en producent zij trekken aan de touwtjes want geld keert iedere cent haar vrijheid is beknot de ziel genadeloos gekooid…

Torpsen aan weerskanten van de Tjamme het werd omgewoeld weggespoeld in al die stromen eb en vloed waarmee de Dollard landinwaarts kwam als ik kijk het teruggepolderde land was het bij de Egyptische dijk naast Finsterwolderhamrik moslim krijgsgevangenen van het Spaanse rijk bouwden die dijk in de Tachtigjarige Oorlog, een aardige poos…

De vrouw had veel geheimen Zij deelde deze niet Nee, niemand kon vermoeden Wat alleen de Godin ziet De vrouw had ook veel wensen Zij bewaarde ze in een doos Ver weg verstopt op zolder Die stond daar al een poos De vrouw had vele dromen Die kwamen niet echt uit Maar wezen soms de weg nog Met harpmuziek of luit De vrouw plukte…

Zorg steeds dat je geen uur vermorst bij de dingen die dagelijks moeten, maak snel doch secuur die zaken rond maar neem de tijd om te groeten Zorg steeds dat je geen uur verspilt doe je plichten met spoed maar gedreven, zo win je dikwijls een hele poos dan heb je veel langer dan even En heb je dan vrije tijd vergaard om iemand wat warmte…

zijn wapenloop kuist het wachtwoord klinkt vals en onjuist zodat de wacht zijn hellebaard kruist de rabauw rekent zich bij de gilde waar ook een wetraadslid heen wilde maar wiens machtswellust zich snel stilde zodra men een buskruitvat tilde de snedige sabel ter hand en stoelen en banken aan kant ontstak men de toorts aan de wand in pose…

blij met elke vorm van aandacht 'een aai en een kruimel' zelfs een snauw accepteert het beestje met een deemoed die je maar zelden ziet probeer dan de pose van flinke vent maar eens vast te houden…

Nadenken eindeloos, niet even maar een hele poos. Door tijd leef ik te snel, voelen mis ik wel. Stilstaan bij alle dag, soms zonder een lach. Ook dat moet je voelen, ik snap nu wat ze bedoelen. Kop in het zand werkt niet meer, gevoelens voelen doet zeer.…

de schedelinhoud naar de maan het gabberdom penoze de tekstballonnen uit de mond zijn leger, maar wel lekker rond want méér telt nu de pose verloedering van de moraal wordt door de kekke turbotaal zo goed als niet verborgen helaas,mentale RSI beperkt - de macht van Pi - de horizon van morgen ----------------------------- Epitaaf.…