Alle inzendingen over postmoderne orde

Orde in de kom: de grootste vissen boven -- kleintjes onderin.…

mijn gedichtenbundel "Wanordelijke Orde" wordt vandaag gepubliceerd en is dus klaar ik zou zeggen <>…

Dat je spullen in de tent op orde zijn. En er nu een bord voor je staat dat smaakt.…

Nu al het wittebrood is opgegeten Zal Pim Fortuyn persoonlijk tot besluit De Argentijnse koninklijke bruid Op vaderlandse bodem welkom heten. "Het spijt me wel", zo zegt hij op Schiphol, "U komt er niet meer in. Dit land is vol!"…

De directeur zei tot de brave klerk Die bij hem op het matje was gekomen Dat hij een tweetal stappen had genomen Ten aanzien van de omvang van diens werk: "a. Je werkt voortaan acht uren per dag En b. Er is geen werk, je krijgt ontslag."…

Ingeschonken orde, proevend als een vleugje chaos. Het kopje als de zekerheid, zo zeker als de smaak.…

woorden die naar stilte neigen stuiten op botsend binnenzwijgen het mag van geen naam weten schielijk, op de drempel van een soort vergeten dagen lijken geteld maken van dood gewag ordeloos gevangen in bedekt zelfbeklag raamloze gevels met plaatsvervangend gat als lamento in leemte enkelvoudig vervat gevlucht naar de nacht nu…

beweging Maar nooit zonder speler die dankzij zijn 'verbeelding' de toonhoogtefiguren met zijn lichaam tot klank wekt in begrijpelijke gebaren Hoe die klinken is van invloed op de wijze waarop wij op onze beurt dat 'proces in tonen' verbeelden In klinkende gebaren ontstaat aldus quasi-interactief een onzichtbare orde…

Terwijl ik probeer Orde in de dagelijkse Chaos te scheppen, en Mijn gedachten tot rust Te manen staat daar Opeens een man van De gevestigde orde, Het openbaar gezag, En spreekt mij de Woorden toe die ik Versta als 'Wie mag u Wel zijn' - en terwijl Ik overduidelijk bezig Ben in het algemeen Maatschappelijk belang Voel…

Door te weinig gezag kon bij rellen de maarschalk geen orde herstellen. Daarom haalde hij er een kletsmajoor bij, want die had nog wel wat te vertellen.…

De hokjesman vertelt: Het is zo lekker overzichtelijk, verstoor de orde niet. Als jij de kleuren mengt, kan ik je niet meer vangen. Ik wil het niet, dat je mij kent.…

Mijn hoofd is verdoofd Mijn gedachtes staan uit Mijn gevoelens gaan voort Er klinkt een akkoord Een gevoel komt naar boven Een chaos komt los Wie gaat dit ordenen Ik ben de klos Ik orden en orden Kijk wat waar past Ik geef ze een plek Maar loop even vast Blijf denken en peinzen Moet even grijnzen Ik ga weer van start Muziek van…

Ze dulden niet de ouderlijke orde de kinderen van nu die zonder schuld toch wisten dat ze ouder zouden worden zoals hun ouders werden door hun engelen geduld…

Een paddenbezweerder uit Haren kon de orde niet meer bewaren, hij zocht naar de mand, floot schel langs zijn tand tot hij fluiterpadden zag varen.…

Wie ben je, wanneer niemand danst, naar jouw pijpen? Wat blijft er van je over, wanneer je verloren hebt, en er niemand overblijft, die naar je luisteren wil? Weinig meer, geloven de verliezers. Gelukkig alles nog, beseffen ware kiezers. Winnaars en verliezers. kiezen samen spelen. Wie altijd moeten winnen, spelen het spel niet meer…

Alles kun je dichtmaken, fiksen, heel houden, redden wat reddeloos, her- stellen wat ontsteld tot op de kern niet meer in orde wil. Niet opgelapt, behoed, genezen. Orde is maar een haar waaraan je hangt, nagel geprikt in je kist, vezeltje over been, houdt niks niet tegen. Wat stuk is, koester het niet langer dan het vraagt.…

Dat wat is openbaart zich Geschapen Of geëvolueerd leven ontstaan Vanuit een kiem Een cel Een bacterie Een organisme Dat wat is de mens Die in de chaos orde schept En In de orde chaos veroorzaakt immer zoekend naar adem In de storm Dat wat is Openbaart zich In alles Vloeit Groeit Sterft Laat los Dat wat is Is in samenhang…

Een perfectionist uit Leiden dacht orde en chaos te scheiden dat wou niet lukken planning in stukken resteert hem slechts een perfect lijden…

Soms tracht, ontwijkend, ik weer één te worden, Vraag zelfs een vrouw of zij mij steunen wil, Hoewel ik altijd innig-zeker wist Dat ik verdoemd ben, al mijn kracht verspil, Chaos behoor en nimmer raak tot Orde.…

De laatste keer dat hij hier levend was, lag hij voor me op de knieën, want groen en paars ergerde hij zich: wie laat gras rondom de tegels z'n onwerk doen. Hij had een oude broek van me aan toen hij daar ingespannen zonder stropdas voor me kroop, langzaamaan. Zijn linkerschoen plat en de rechter loodrecht. Het gekras was niet van de lucht.…

Een stiltegebied was d'r klaslokaal niet: bij de leerlingen had ze geen orde. Hij hoorde d'r 'Stilte!!!' gebieden. De Heer, de Barmhartige, die de docente wou bijstaan liet vader voorbijgaan... 't Werd stil. 't Was z'n wil. Die geschiedde.…

Lekkende gedachten ontmaagden witte regels met vallende woorden naast verdampen als nooit bestaan schaduwen bezwijken bij beweging tussen verlangen en hoop het went emotie en verstand in rivaliteit ritme en klank wissen en laten de pen de hand de schrijver de dichter bevrucht willens en wetens schijnzwanger of buitenbaarmoederlijk een chaos…

Kersen leggen op de kersen in een plastic tafelkleed: een gesorteerde werkelijkheid als lokaas voor jij die alles enkel door elkaar verdraagt: kersenmar- melade, ruggengraat als pitten uitgespuwd toevallig in een rij op de aanrecht, krieken tussen de kersen vertrekken je mond als ongesproken Woorden moeten niet later iets willen worden. Niemand…

orde. ------------------ uit: Tucht (1980)…

Een omgekeerde orde is op handen. Ik zie uw ogen in de regen branden. Om mijn gelaat liggen uw natte handen. Ga niet meer heen. Of laat mij medegaan. ---------------------- uit: Euridyce (1944)…

bomen, zo groot als zij zijn Ik zie de wolken zwevend als wollen dekens Mijn hart klopt door mijn lichaam Maar de rust in mij laat hem weten dat het goed is Om alles te herpakken De lucht is koud maar mijn lichaam warmt op Door het lopen probeer ik weer te genieten En ik kan weer bergen beklimmen De wereld is een chaos Maar ik ben nu in orde…

Maar ik vocht me erdoorheen, doorheen het postmodern gewoel. Met geluk hervond ik mijn oude levenspad: een trefpunt waar veel wegen samenkwamen, oud en nieuw, gebaand en ongebaand. Niemand hoeft mij de weg te wijzen.…

Geen generatiekloof kan dat nog keren, De puberteit gaat postmodern aan hen Voorbij; er heerst het feest, laat ons het vieren En dat zal ook de demonstratie zijn. Die vrijheidskoorts die giert hen door het lijf, Maar ook in hersens houdt het huis; zij wanen Zich massaal ontketend ware ceo's, Industriëlen van events.…

De opdracht van Jezus om anderen te vergeven is juist op ons zelf niet op die ander gericht dat brengt de liefde op orde immers bij Hem weegt zwaarder de vergeving dan wat vergeven moet worden…

zwervend langs de kloostermuren van de buitenwereld met gevouwen handen in afzondering heilig gezang onder kaarslicht met rozenkransen in sober samenzijn met open geloof tot de orde geroepen…