Alle inzendingen over rand

aan de rand van meer en land wacht het wrakhout op vergaan loopt het spoor van slijt en slag langs de richels en de knoesten en door holtes in de binnenwand op de rand van droog en nat ontmoette ik op ronde schors een man met uitgesleten zwart gelaat een vrouw met in ’t gezicht een gat te zaam een zware strijd gehad…

Wij zien in het Afghaanse strijdgewoel De opmars van de noordelijke strijders Tot vreugde van de grote wereldleiders, Al willen die geen doorstoot naar Kabul. Ze weten wel wie of er winnen moet, Maar inmaakpotjes vinden ze niet goed.…

ik ruik de randen van je hemd merk dezelfde geur als vroeger van zweet en goedkope zeep kan het nu ook zien er zit een zwarte rand om je hart zo één van twee halen, drie betalen je voelt je altijd bekocht als er rotte vis in het spel is en rouw de diepte heeft van gangreen…

sst, het klokje tikt aan de rand van de zaden die op springen staan…

De zon gaat onder twee hazen aan de rand van het koren dansen…

hij begint op de rand van de nacht de merel zonder partituur het concert des levens…

mereljongen ontgroeien hun nest kukelen over de rand als te royaal gegoten pudding…

vurige vingers lekken aan de rand van de wereld de nacht doet een stap terug…

duinen – zandig - strand schelpen zwevend aan de rand tussen het wier – zeepaardjes…

Als ware zij verschroeid onder invloed van veel regen koolzwart aan haar randen maar naar binnen innemend rood…

ze dreef me tot de rand de baas, mijn moeder met haar grote dwingende ogen en haar harde stem luid en rustig zei ik 'nee' nog enkele stappen vóór de rand die laatste stappen zet ik niet niet vrijwillig en niet onder dwang ik heb nee gezegd met kracht, niet braaf maar wel terecht en hoeveel stappen kost het nu om mezelf en…

ook aan de randen van mijn naam beginnen rafels te ontstaan…

In de kroeg de stilste klant brandewijn tot aan de rand tegen alles weer bestand blijf ik zittend een passant…

Het is nog onbegonnen tijd als ik ontwaak op de rand van een gedachte. ----------------------------------------------- uit: 'Over de zee sprak het water niet', 1990.…

met een zucht laat ik gaan en stap over de rand van dromenland naar het andere bestaan.…

reizen over de randen van de wereld om niet thuis te komen…

Aan de rand van ons 'feestje', een jaar met z'n twee, is er iets wat ik zou willen zeggen. Ik heb het soms moeilijk, en voel me vaak leeg, ik hoef jou dat niet uit te leggen. Aan de rand van ons 'feestje', besef ik heel goed, dat jij af en toe best moet slikken.…

nu haar handen niet meer strelend langs zijn ongeschoren wangen gaan en de randen van zijn nagels rouwen om een kommervol bestaan leegt hij flessen, vult hij glazen drinkt hij kringen op het hout zoekt hij in het net naar mazen in een zee van vochtig zout drijft hij kansloos met de stroom mee naar de rand van zijn bestaan waar zijn grenzeloze…

Toen het verdriet onder jouw huid kroop, zag ik je wenen langs de rand van je hand. Eenzaam gevangen zuchtte je mee, tot jouw wereld onmachtig in het duister vergleed. Toen de nacht achter je aan sloop, zag ik je huilen langs de rand van jouw angst.…

Staande aan de rand kijk ik langs de punt van mijn schoenen naar de afgrond onder mij In het zwart dat mijn gedachten nadert, een oase van rust wil ik niets liever dan me storten in het onbekende Liefste, vaarwel treur niet treur wel Staande aan de rand schuifel ik dichterbij ik kon het niet want de ware afgrond dat ben…

vurige vingers glijden van de rand van de wereld gloeiend is de zon er bij lichtend op in onmacht en verdwijnt als een dief…

Een vleugje kind Aan de rand Van het bestaan Waar wind en vaandel Het gezicht beitelen In jaartellingen Die nog zijn te gaan…

langs de rand van licht donkeren de nachtvleugels vliegen schaduwen met ijselijke kalmte in evenredige vlucht…

Hollend nader ik de zwaargekartelde rand van het eikenbos, voel me een smulgrage haas bij de moestuin vol kolen.…

Heb meelij met die arme Argentijnen. Hun arme land is nagenoeg failliet En drank of eten hebben ze daar niet, Zodat ze onherroepelijk verkwijnen. Kom, lever dus uw laatste guldens in Voor Máxima haar ouderlijk gezin.…

Op de grijze rots hoog naast de wilde rivier denk ik aan mijn jeugd, de blijde kinderdromen van veertig jaar geleden.…

Hij was een point of no return, toen hij in de ijstijd door gletsjers vervoerd, nu een heuvel in Emmen afrolde, the Broken Circle binnendenderde en tot stilstand kwam, zich toen onomkeerbaar positioneerde in de cirkel van zand, Wat moest die zwerfkei nou in deze kosmische dualiteit waar yin en yang het donkere en het lichte symboliseren?…

de nacht wacht niet kust slechts de randen van het avondrood om blozend aan te vangen langs die randen loop ik de dag nog wat te rekken tot onverbiddelijk het licht tot schemering zal doven kleuren verzoenen zich met elkaar, rode klaprozen verkleden zich in het zwart en nestelen zich in het grijsblauwe decor ik zie de vergrijzing…

aan de rand van de nacht tussen kogels en oorlogstaal wortelt een boom in het bergravijn achter de binnenkant van de buitendeur danst rouw zijn staccato dans in onbuigzaam verdriet boven de huizen sluiert de meedogenloze geur van verbrande schoonheid aan de rand van de nacht slapen de mannen in watten van duisternis begraven…

manen van het witte paard dat hinnikt aan de rand aan de rand van wat ik ben wie ik ben vervreemding stilte eenzaamheid Tegen de bergen omhoog geruisloos - wat een moed! Gesel van zorgen, woedende stem die stamelt, hakkelt, schreeuwt, makker, kameraad! In de donkere spelonken van dit vreemde oord.…