Alle inzendingen over rei

Hoe heffen zwarte stammen 't dak omhoog Van baldakijn of luchten glorie-boog, Hoe wijken hier bossaadjen tot beminnen Verlokkend, zoden om de dans te ontginnen Van reien, daar zich licht-gewiekt bewoog De voet, die droeg de schoonste bloem omhoog: Gestalte, onwis zijn 't vrouwen of godinnen?…

Ik heb gelachen, wijl ik niet wou schreien Toen mij de vriend mijns harten had verraden Ik stond alleen aan 't kruispunt onzer paden Hij ging, waar blijden zich ten feestdans reien Vaarwel den weg dien wij te zaam betraden Mijn gids verlaat mij in donkere doodsvalleien Waar zon noch bloem mijn blik met hoop wil vleien En 'k eenzaam…

REI VAN ENGELEN Sluit voor Begeerte uw graag gezicht; Zij loert, zij loert om in te varen.…

Het duizlend kopje in 't kussen, dat haar man, Met teedre streelhand, schoof onder 't hoofd, Blijft stil zij turen, tot de rei vervloot. Verwonderd, wijl zij nog niet raden kan 't Gelaat der vreugd, door liefde haar beloofd: Haar eigen kind, nog sluimrend in haar schoot.…

Niet wen gij waart met weelden overlaên of dronken van een overmoed'ge waan, stond ge in de rei die blijde tijd omkranste. Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg leg op uw hart uw hand, en gij zult horen al de geheimen die, nog ongeboren, zich voeden als aan een aren-zware voren gesneden door uw pijn, o klare ploeg.…

- En de voetjes Zij tripp’len al zoetjes, IJlings zwiert een bonte rei! Al menig scheepjes-helling En zo ‘t pietje doet, Ook goed! Glijdt langs de gladde helling Van mijn versleten hoed:- Oude manneke,- Nog een kanneke,- En, mooi-Klaartje! Nu je vaartje Niet zal kijven, Och! laat me bedrijven, Speelmans knepen zijn ook zoet!…

De gulle blijdschap voert op 't klinken van haar snaren U dag aan dag ten reie; en schreit ge om enig leed, Gij droogt straks de oogjes af, terwijl gij 't ras vergeet. Ach! mochten de ouden u in onschuld evenaren!…

Heilige eindloosheid, Buiten ruimte, buiten tijd, Slingren zich de zaal'ge reien, In een eeuwig zich vermeien Aan U toegewijd. Eenmaal in de droom Strookte mij de zoom Dezer waaiende gewaden, En ik mocht een oogwenk baden In die wervelstroom.…

- En de voetjes Zij tripp'len al zoetjes, IJlings zwiert een bonte rei! Al menig scheepjes-helling En zoo 't pietje doet, Ook goed! Glijdt langs de gladde helling Van mijn' versleten hoed:- Oude manneke,- Nog een kanneke,- En, mooi-Klaertje! Nu je vaertje Niet zal kijven, Och!…

en gij, o rei der Heil’ge Maagden! Die ’t al, èn lijf èn goed, ook voor de Godsdienst waagden, Ai, ziet mij gunstig aan, hebt achting op mijn druk Hebt meelij met mijn lot, en dit mijn ongeluk!…

- Is het een bloemperk, Waar goudgele bijen, De geuren stelen der paarsfluwelen Violen-reien? - Is het de boekweit, Waar hommelhorden, Wit bestoven van 't bloemenroven, Gonzende snorden? - 't Mugje, dat zingend, In de orchis gedoken Vast bleef kleven en moet sneven, De ogen geloken?…

Uw schoonste vloed draagt Hudsons naam, Hij schakelt honderd bergen zaam, Hij ruist door duizenden valleien: Welluidendste trompet der faam, Zoetvloeiend zangrigste aller reien!…

de aêr, En haar blik aanschouwe 't Luchtslot dat ik bouwe In de rei der schaar. Voer haar uit de weelde Van haars vaders huis, Die maar half verheelde, Hoe zich 't hart verveelde In een kleine kluis. Schoon haar lage winde Luttel bloemen bie', Om haar lokken binde 'k Elke die ik vinde, En hoe schat zij die!…

En de golven stijgen in zingende reien Naar de grote lichtdag waar spelemeien De duizend gezwinde en Witvleuglige winden Langs gouden wegen over de zee. Ik ga door de dagen, maar overal Is haar ruimte en vreemd ruisende golvenval, Zij roept me als gebod Van mijn eigen lot Uit de stemmen der liefde, de zee.…

En de golven stijgen in zingende reien Naar de grote lichtdag waar spelemeien De duizend gezwinde en Witvleuglige winden Langs gouden wegen over de zee. Ik ga door de dagen, maar overal Is haar ruimte en vreemd ruisende golvenval, Zij roept me als gebod Van mijn eigen lot Uit de stemmen der liefde, de zee.…

Maar mij maakt het wel als een kind zo blij, (daartoe voel ik de drang bij tijd en wijle) doormiddel van een krans dan wel een rei me rijmend aan mijn tuintje op te geilen.…

Toen stapte een rei van donkre dagen, Vertwijfling, schaamte en armoede in. Maar op een nacht raasde angstgeluid, En dwaas rumoer van volk dat rende; Toen trad, naar 't gruwbare onbekende, Haar jongste kind haar woning uit.…

Mannen met rei- gerpoten haasten zich achter hun aan, we kijken gebiologeerd, we kijken. maar.. 3 om daarna weer in die massa op te gaan, ieder ons eigen weg twee sherlock holmes die alleen nooit vonden wat ze zochten, en nu weer niet. laat ons gelukkiger leven en laat ons rustig sterven.…

Hoor hoe ze leven, hoor de reien zingen; ‘t Oud Vlaamse volk herleeft in hen. Wij zijn de toekomst, laat ze dan maar greten, Of spuigen vier, of kroppen hunne spijt; Wij doen ons beste, willen kerels heten En hebben dorst naar kamp en strijd.…

Om die brede zomen Heeft de tint'ling uit: Heel de rei van dromen Ziet haar vlucht gestuit; Droef de wieken strijkend Schoon zo blij ze rees,- Worst'lend maar bezwijkend, Heerst voor hope vrees!…

Het zomert en wie wil er ook van wolken weten: Katwijk of Griekenland, levenden en doden op een vaas getekend of in licht geschreven dat wij foto noemen, en overal altijd een rei gevormd door jonge meisjes die verlegen verlangen naar hun balspelende antipoden. Mijn moeder ergens in het midden, een van hen.…

zij het oude leven zeulend naar een nieuw seizoen de hoeder en de danser de melkmeid met haar verse lief de schaarse maagd ontwerpt zich een kostuum gewaagder dan in eerder jaren berekent sluw haar kansen in een later carnaval prille meiskes in doorschijnend mauve onschuld vlokjes as koket in strooien haren scharen zich aaneen, een tere rei…

O Stad, waar 't hart van Holland lag, Waar Vondel zong zijn reien! Maison de Dit, Café au Dat Hôtel de... wat?... Hollande! Maar ben 'k hier in zijn land, zijn stad, Zijn Amsterdam? - 't is schande. O! Hollands, Hollands klinkt niet fijn; 't Moet Frans of Duits of Engels zijn.…

Het is de Roos, de malse Roos-alleen, Met welker blaân de drie Bevalligheên, Als 't Minnewicht met haar ten rei' zal treên, Haar hoofd omringen. Zing, Disgenoot! zing vrolijk met mij mee! De Roos, de lust van gulden Cythereê: De schone Roos, 't bemind gewas der ne- gen Zanggodinnen!…

Zo zal mijn zangeres u roemen onder maan en 's werelds duist're nacht, en schaduwen versmaen om 't zalig licht, totdat de geest van 't lijf gescheien, zal waardig zijn erkend te juichen met uw reien.…

Indien Apol, o Dichterdom, uw vader, Zijn hulp mij waardig kenn', En gunstig uit Parnassus bron en ader Mijn geesten lave, en pen; Indien de rei der zoete Zanggodinnen Mij dichten laat met lust, En ene krans van kringklend klimop winnen, In kommerloze rust, Zo zal ik noô mijn zalig lot verwensen.…

En Vondel, je weet het, schreef prachtige reien, Maar niemand bestelt in een lunchroom ooit eien. En kinden is niets, noch ook winderen—wel lammeren, Wel: wortelen, geen eiekelen, noch borstelen of kammeren. Zo kom je van zelf op de lastige paderen: Rad—raden? Stad—staden? Is vad stam van vaderen?…