839 resultaten.
Grafschrift
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.465 IJZEREN RITA
ROEST IN VREDE…
Wilde Nachten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 218 Wilde nachten, leeuw op prooi,
Met dromen vol nachtgezang en vliegend vuur,
Luna speelt op dit late uur,
Slapers, geliefden en vrijers, huizen vol mooi.
Zachte wolken, geen geween,
Niemand alleen in deze wilde nachten,
Vele vormen van wilde machten,
Slechts een gedachte.
Hopend dat Aurora nooit zal komen,
In wilde nachten wil je blijven…
Leeg
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 548 leeg
ik voel me leeg
mijn lichaam een huls van vlees
mijn binnenste verslonden door een beest
waarover ik niks weet
geen gevoelens
alleen leegte
ik ben alleen
leeg
ik voel me verlaten
verlaten door hetgeen dat mij vulde
verlaten door hetgeen dat mij mij maakte
niet wetende waarom
alleen gelaten
alleen
en verlaten
leeg
ik voel…
De boot.
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 175 Ik ben als de boot
die moe van al dat roesten
in de dokken vaart.…
Diamanten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 35 Onze band vervaagd tot wat
woorden geladen met gevoel
om een hartvol roest
Schitterende herinneringen
De kleur van jouw ogen
Die eerste keer, verdwaald
in elkaar, samen
de weg aan het vinden
Alles waar jij goed in bent
dat je toch los moet laten
Cadeaus zonder pretentie
hand in hand gegeven
voor het hotel, in vallend blad…
Ford Sierra
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.163 piepende remmen
krassende ruitenwissers
gevaar op de weg
grote draaicirkel
deuken in de motorkap
onhandig vervoer
scheve koplampen
een loshangende bumper
lekkende uitlaat
een oude roestbak
mompelend monteur strippend
de trots van mijn pa
verplicht de brug op
onderdelen vervangen
afkeurenswaardig
loodvrije brandstof
zilveren…
Laatste Journaal
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 536 rust roest als aanslag
op het kijkcijferkanon
het nieuws verslagen…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Oude liefde
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 226 Oude liefde
roest niet
maar wanneer
zij niet wordt
onderhouden,
wordt ze
op zijn minst
stroef.…
Vergankelijk
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 1.169 Hoe vergankelijk is alles,
het leven, de éne dag nog
volop genieten, van alle
genoegens gegeven, het
volgend moment zónder
afscheid of aanwijsbaar
moment is het voorbij.....
Hoe vergankelijk is het leven?…
proces
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 881 het druppen van de kraan
heeft de klok doen roesten
minuten duurden langer
vielen uiteindelijk stil
water kan de tijd niet stoppen
slechts de maat valt weg
de duur van het verloop
telkens dezelfde druppel
die op dezelfde plaats valt
holt de hardste steensoort uit
zo voed je op, zei vader
even zag ik weer zijn handen
verweerd, vol sproeten…
Oude Liefde
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 713 Oude liefde
Teruggevonden,
Oude liefde
In jouw hand
Oude liefde
Zonder zoeken
Oude liefde,
Oude liefde, want
Oude liefde
Kan niet roesten,
Oude liefde blijft en gloeit
Oude liefde
Zonder moeten
Zoals alleen een
Oude liefde groeit.…
Vergankelijkheid
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 914 Als de schoonheid van een witte lelie
bloeiend in haar pracht en praal
Zacht verspreidend een aangename geur
is zij de schoonste van allemaal
Maar als haar schoonheid begint te tanen
zij langzaamaan verdort
Is zij niet meer
de schoonste van haar soort
Zo is het ook met ons leven
het gaat zo snel aan ons voorbij
We hebben tijd gekregen…
Vergankelijk
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 690 Op sommige momenten
In mijn leven
Voel ik mij een pluisje
Een stukje paardebloem
Varend in hogere stromen
Hulpeloos hangend in de wind
Niet meer dan een seconde
Een tel, heel even
Voel ik het geluk
Dat ik ooit had als kind
Het is niet aan te geven
Dit bijzondere gevoel
Het komt ook nooit gepland
Altijd maar heel even
Onverwacht, gewoon…
vergankelijk
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 532 de bode schreef vooringenomen in
de bede kerkte ons huwelijk
de aubade schrok van onze leeftijd
onwijs oud geworden
en daarna dood,
gewoon, uit elkaar gevallen…
Vergankelijk
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 437 Je ogen smelten in hun duister licht.
Je koude haar is een doorwaadbaar weefsel.
En op je nauwelijkse lippen ligt
De oude dauwglans van je lauwe speeksel.
Je siddert en uit trillingen bestaat
Je naakte slaap. Bijna alsof je luistert
Of aan mijn niemands mond een kus ontstaat
En ik mijn adem in jou adem fluister.
Of huiver met mijn lippen…
Vergankelijkheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 362 Wit op aarde van boven onttrokken
gekoelde witte vlokken
dwarrelend in spagaat
van morgens vroeg tot avonds laat
Een dek gespreid in vele dagen
geluidloos in vele lagen
dan treedt er in de dood
de dooi geeft zich bloot
Transformatie als melder
het wordt glashelder
het aardse wordt weer zichtbaar
wit verschijnsel is verdwenen
water neemt…
de vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 542 het verval ten voeten uit
als bij de oude romeinen
de opkomst, bloei en teloorgang
zo kwamen, zagen en gingen
ook de Spanjaards
zij lieten een afdruk na in de tijd
het lief, doch vooral leed
uit overlevering waarbij lijfsbehoud
en hongerklap
schering en inslag waren
een stukje historie in de volharding
van een gemeenschap
zomaar ergens…
vergankelijkheid
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.732 schijnend voor verval en dood
zie ik een glans, die ons na lichtjaren bereikt
wellicht gebroken in het tijdsgewricht
eeuwigdurend, zoals het hier op aarde lijkt
een vast punt van duurzaam schijnend licht
licht, dat misschien al lang niet meer bestaat
want wat wij zien, ligt buiten ons bereik
geen kans dat dáár een mens ooit sporen laat
ik zie vergankelijkheid…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 356 Mijn leven is vergankelijk
Elke dag een beetje sterven
Maar morgen leef ik nog
Om de stand bij te houden
Hoog jubelend beklim ik de zonnebloem
Licht geworden door de barometer
Bezin ik helemaal te loor
Zak ik af naar de goudsbloem
Passeer de metafoor
Ik schat mijn kansen in
Haal ik deze lente
Of bak ik zo bruin
Dat men mij begraaft
Onder…
Vergankelijkheid
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.017 De roos is uitgebloeid
En haar geur verloren
Flonkerend rood nu bruin
Verradend haar eerzame leeftijd
Een tijdsmoment in kleur
Toont ons schoonheid van weleer
En weerspiegelt het onherroepelijke…
VERGANKELIJKHEID
poëzie
3.0 met 9 stemmen 3.689 De maan staat op de Yo Mei-berg, een boordevolle schaal;
Zijn glans vloeit in de oeverdamp en wordt daar droef en vaal.
Lang leefde ik met je in deze stad, vannacht moet ik weer varen.
Soms heeft een mens volmaakt geluk, maar kan het nooit bewaren.…
Vergankelijkheid
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 794 Een ongebreideld verlangen
naar dat wat komen gaat
niet stilstaand bij het hier en nu
ga ik fantaseren over de werkelijkheid
en realiseren dat het een droom behelst
die in ons allen vergaat
ons verenigt en pas de aarde verlaat
vergezeld van het wezen waarin ze bestaat…
vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 831 vandaag verliest
het kind in mij
vandaag verliest
het kind in mij
opnieuw de hoop
die blijkt,
al kon hij het weten,
verborgen
in een
onlosmakelijke knoop
van liefde en
zorgen
alhoewel gedragen
door een prille ochtend
ligt het duister op de loer
waar allengs
onder de onbereikbare zon,
de verwachting sterft
wat dan het…
de vergankelijkheid
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 375 maar helaas wanneer de bloemblaadjes
gaan verwelken en neer zullen
dalen op de koude grond
weet je het maar al te goed:
de vergankelijkheid zit je
'je korte leven lang'
op de hielen…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 332 ik heb dit jaar van
het versgemaaide gras
de geur nog maar
één keer opgesnoven
zeker,
de zon heeft het groen
wel degelijk verwend
en spattend nat
heb ik ook wel herkend
toen regenbuien
zonnestralen
van licht en warmte
wilden beroven
*
thans kleurt de hemel
anders blauw
en sloten lijken geulen
zelfs de wilg weigert zijn…
vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 389 Het is in de grond, het raakt er
het wortelt er aan de beginselen
de kus van de dood, de Maan
die geboorte gaf aan een levenloze woestenij
de Aarde, kringloop van pril geweld en liefde
op een stormen en een blussen
tot het over gaat, in een versleten seizoen
iets houdt er de adem in
op de zijlijn van een woestijn
het wervelt er in een navelstaren…
Vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 126 zelden breekt sereniteit
pas als eeuwigheid
weer lange vingers krijgt
wordt onrust geboren
geen inbreuk
op de tijd
het aardse is begrensd
door haar vergankelijkheid
pijlsnel kiest een ziel
zijn mogelijkheid
om in aards stof
vorm te nemen
een nieuwe mens
betreedt het heden
net nog zonder verleden
nu al potentiële werkelijkheid…