Alle inzendingen over rolverdeling is zeer

Kan het je ook niet schelen, Welke rol jij nu moet spelen. Of ben je enkel blij Met een actieve partij, of met een passieve in je leven. Je kunt ook eens leren te rolleren.…

wanneer ginds het licht achter de verste einder onder dreigt te gaan de waanzin halt gehouden op arm afstand: het briesend paard galopperend op de plaats trekt het decor in haast voorbij de rolverdeling berust als vanouds op louter misverstand en mag geen naam hebben het beest in mij dat vrijheid ruikt rukt onrustig aan de ketting…

Een dag in mei: gras knippen onder een bloeiende kerselaar. Maarten, naast mij, verdeelt de rollen. 'Wij zijn twee honden.' Ik zeg, want onderscheid moet er zijn: 'Jij bent een hondje.' Waarop Maarten: 'Nee, ik ben de hond. Jij bent de hond met de grasschaar.' Daarmee gaan we beiden akkoord.…

Ik streek mijn hemden zij haalde de kreukels uit mijn ziel zij hield van strategie, ik van overdrijven zo werkten we samen aan mens en maatschappij het beste span van de tsaar Wat hield ik van haar wanneer ze 's avonds het trappenhuis van mijn vermoeide hoofd besteeg, lichtvoetig en feeëriek, heerlijk kleurend bij de eerste zweem van…

welk woord schrijft stilte met een vaste hand klemt dromen vast boven het lome ledikant spelt dan het klinken in zachte zinnen neer en laat het leven zwijgend zweven als het goed gekleurde zeer…

aan de Gracht der Prinsen in de Taveerne van Van Puffelen sprak ik eens per week de broze Boze Buurman aan de tap altijd over hetzelfde van dattum wie het met wie hadden gedaan aan de rol op gooise matrassen voor een baan op het celluloid van hem leerde ik dat acteurs zijn als ping-pong-balletjes er zijn er veel van snel wisselende…

Gebroken is het woord dat tranen laat verdwijnen met gedachten die wegglijden als onze stilte niets meer deelt, het verdriet in elke herinnering dankbaar meekijkt en ik zwijg zolang zwijgen niets verandert.…

Ik kijk toe hoe golven breken Op de uitgesleten stenen Mijn gedachten blijven steken Bij alles dat is verdwenen Hier aan de haven vind ik rust En herleef vervlogen dagen Ik zie hoe zee de kade kust Golven diepe groeven zagen Hun liefde gaat gepaard met pijn Zoals ook die van ons mijn schat Maar het is en zal altijd zijn Zo zeer heb ik…

Jouw zomerfluister is een zwachtel op mijn zere huid, jouw tere stem be- zingt de taal van het zo grijze evenwicht in ons verwante en weke duister. - - - met dank aan J.S. Bach voor zijn fuga in f/ Wohltemperiertes Klavier II…

Troosteloos of ben ik boos Emoties die stromen Alleen gelaten in eenzaamheid Het einde van mijn dromen Het is zoals het is niet minder en niet meer De werkelijkheid is realiteit En doet me meer dan zeer......…

God heeft geschapen alle mensen gelijk, Maar d’een zeer arm, en d’ander zeer rijk, D’een zeer scherpzinnig, en d’ander zeer bot, D’een zeer klein, en d’ander zeer groot, D’een zeer stout, en d’ander zeer blood, D’een zeer wijs, en d’ander zeer zot; Van al dit heb ik een onbeklagelijk lot; Dan, omdat ik zonder zeer niet zou wezen alleen, Zo gaf…

Het lijkt alsof, nee, het is echt zo alles in mij doet zeer als ik denk aan afstand als ik denk aan afscheid van jou zie ik telkens, nog steeds jouw ogen weer.…

gevouwen handen kalm om het papier waarmee je de pijn zacht omwikkelde…

Ik moet het toch vertellen. ’t Is ook niet uit te stellen, dit ongewone zeer, dit kan ik niet weer. Maar het moet, voor de zoveelste keer.…

ik mis ogen en een warme lach je hand die ik altijd lezen mag er is nu stilte maar te weinig vaart weerwoorden zijn snibbig en schaars in de rolverdeling kennen we de paden en gewoontes tot ze ons weer gaan vervelen wereld zit op slot de nieuwe spelers lopen nog met oude borden voor de kop de regisseur trekt zich de haren uit…

Verkreukel me maar gooi me maar weg, als oud papier onbelangrijk, niets om het lijf zonder bedankje of graag gedaan zonder een enkele vraag. Misschien raapt iemand me wel op vindt me opnieuw misschien val ik toch weer op wie zal het weten, die dag is misschien wel vandaag.…

, verdomde zeer.…

Samen verzwachteld om Het zere been Zijn zij minder bang.…

Zeer, het doet erg zeer sommige dingen gebeuren nu eenmaal je hebt het te accepteren alles heeft een verhaal Pijn, het doet veel pijn dierbare mensen verliezen is ontzettend moeilijk je krijgt het voor je kiezen Zeer veel pijn en te moeten voelen wat je voelt het is eigenlijk te veel waar is dat allemaal voor bedoeld Gaat het over…

Steeds dichterbij de dood schuif ik aan; hij is mijn vriend, hij is mijn vijand maar ik ga nog niet naar zijn land ik ga naast hem staan niet tegenover hem en zo houd ik mezelf in deze morbide waan.…

systeem door de mens verziekt is lijkt de oplossing voor de ongelijkheid van mensen gevonden te zijn door alle variaties in het menselijk voorkomen en de verschillen in diepgang niet in de vele kwalificaties onder te brengen maar alles gender neutraal te maken mens zonder onderscheid in essentie hebben we alles geprobeerd om die rolverdeling…

Ik ben in een script geboren regie heb ik niet nodig, ik speel een soevereine held in elk verhaal, rolverdeling lijkt overbodig, isolement van de verbeelding deel ik met elk primitief hart.…

Ruik maar heel licht In de zolderkamer. Tussenwanden weggebroken - Aardige aannemer wel - Hij ving wat muizen En vond een verdroogde kikker. - Die giet ik in goud De vorm bleef behouden - Alle ruimte voor Pingpongtafels en een Modelspoorlijn - geen kasten meer. Je kent het niet Meer terug - de trap draait linksom En de deuren zijn van…

Ik ben in dit script geboren meer stukken heb ik niet nodig, ze stappen uit elk beeldverhaal de rolverdeling lijkt overbodig, hieruit spreekt de verbeelding minder dan het hart, te vaak de pragmatische kant gekozen.…

Ik ben in dit script geboren meer stukken heb ik niet nodig, ze stappen uit elk beeldverhaal de rolverdeling lijkt overbodig, hieruit spreekt de verbeelding minder dan het hart, te vaak meerdere scenario’s gekozen balancerend op de vlakken van het zwart en wit, vrees de kracht van elk stuk in iedere set op het schaakbord van…

Ja, morgen is het Vrouwendag, 8 maart Emanciperen? Ach, dat ’s overbodig Voor mij persoonlijk is dat ook onnodig Gedweeheid zit beslist niet in mijn aard Ik lonk slechts naar mijn vent, zeg “mijn lief knarretje” Zo span ik hem al jaren voor mijn karretje…

Is het afgelopen? Is het hoofdstuk definitief afgesloten? Je zou het denken en er geen aandacht meer aan schenken. Ik zou willen dat het waar is, of heb ik het weer mis? Het is een oever zonder rand. Er is geen einde en ook geen begin. Het is vuur zonder brand. Het is een gezicht zonder kind. De houvasten zijn weg, net als een fiets die…

De meeste middenstanders lijden pijn omdat er bij hen steeds meer wordt gejat. Men is die criminelen meer dan zat want ook de pakkans is bijzonder klein. Maar hoort…, de winkeldief spreekt onbevreesd: “Míjn pakkans is nog nooit zo groot geweest!”…

Je had een echt hondenleven. Rennend achter de schapen en zwemmend in de Maas En als je wat had gedaan, kon je zo onschuldig kijken Je hebt alles gegeven, alles gedaan wat niet mocht we hebben mekaar tot op het laatst liefde gegeven Totdat je niet meer wist waar je naar zocht. Nu kun je rennen achter de schapen, hoog in de lucht. Het licht…

Tegenspraak wordt niet gehinderd door een rolverdeling op papier, de dialoog uit onderzochte lucht vertoont trekjes van een dolgedraaide haan, ego’s op de wieken van de trollen-molen maalt de realiteit meer dan in en meer-spraak kan verdragen in de onderbuik van echtheid daaruit woekeren meerdere antwoorden in datgene waarin de wereld zich…