Alle inzendingen over roze OR pink

Dutchbat heeft een mooi nobel doel nagestreefd De aanval van Sheehan was een laffe daad Pink Army wil excuses van de Senaat Logisch dat niemand hem nog rugdekking geeft Volgens hen had hij het fout geformuleerd “Dutchbat had hen misschien de rug toegekeerd” ------------------------------------------------------------ …Generaal Sheehan…

En later op het malse vijvergras at ze pink ladies op mijn schoot, niet voor ze zachtjes tegen me bewoog schonk ze mij haar mooiste glimlach.…

"Think pink!" was dat geen leus uit vroeger tijd, toen Britain tèlde in de ict, de hoogtij van de negentiger jaren? Nog even en O2 is zelfs passé en rest Brittannia geen nieuwe wave, likt het z'n wonden, zittend op de blaren...…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Zo zoek je binnen internet Nieuwsgierig en nauwgezet En blijf je bij de pinken. Vermeldingen naar de links Staan vaak rechts en zelden links.…

een traan voor elke dichter Die huilend met de wereld is begaan En niet geniet van zijn eigen dichten Hem zal het al met al minder vergaan Maar rozen zullen puntig bloeien Daar waar zijn wieg heeft gestaan Ze zullen een half jaar bloemen geven Terwijl hij met zijn sterven zit te knoeien Blijft zijn dichtkunst altijd bestaan…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Dit zegt een wetenschappelijke expert: the Beatles zijn niet revolutionair en ook de Stones, Pink Floyd, U2 en Queen zijn muzikaal nou niet bepaald genieën Als je dat hoort dan denk je: laat maar praten 'k heb medelijden met hun apparaten…

Zonder te breken leren weer lief te hebben als een hartendief.…

dotkommers don’t care bij ontslag gaat het feest door ze vieren hun employability op de pink-slip-party zorgers vrezen everywhere moe naar bed moe weer op wegbezuiniging van hun job geen geld toch handen tekort…

vaak fluister ik je naam zie je gaan in je lach een pink en dan een hand voeten stappen dwarsverband een weg die toekomst leidt in tijd die ook gestolen lijkt toch bloeit liefde steeds haar tere bloem groeiend uit ons groen…

Vandaag zijn de rozen voor een bijzondere vrouw, om haar daarmee te zeggen hetgeen niet uit valt te leggen. Vandaag, lieve moeder, zijn de rozen voor jou!…

Rozen verwelken, schepen vergaan, maar onze liefde blijft áltijd bestaan. FLAUWEKUL. Als rozen niét verwelken, dan zou dat úniek zijn. Als schépen niet vergaan, zou er geen "verloop" zijn. Dat liefde niet "voor altijd" is, hoeft niet te worden uitgelegd. Daarmee is álles in dit rijmpje toch écht wel weerlegd?!…

Als bloedkoraal zo rood Druppels Als tranen op de blaadjes Glijden langzaam omlaag Zacht op moeder aarde Zonnestralen Op moeder aarde Zullen deze druppels van tranen Verzachten en verdampen Dan bloeien deze rozen Als bloedkoraal zo rood En wijken de blaadjes En leggen hun hartjes bloot…

Ooit Droomde ik Van een bloem Verlegen in mijn handen geduwd Nu Nog snel voor het vertrek een kus van mijn lief mijn lief En een heel boeket Rode rozen, rode rozen Met een fluister in mijn oor Ik houd van je. Ik houd van je.…

Mijn rozenboog, bijna twee meter hoog, met het dode hout op zijn lijf, snakt naar de nieuwe bloemen, want hij weet met het ongemak geen blijf. Hij tuurt naar de zon, tussen de wolken, zoekt naar warmte, maar het zijn regendruppels, die de lucht bevolken.…

Dat kleine meisje, helemaal vooraan, met die rozen in haar handen, is zij wellicht de dochter? Nu staan ze eindelijk stil, bij het open graf, en prevelen hun gebeden. Het meisje stapt naar voren, dapper, sterk en vastberaden, en ze legt, liefdevol, haar rozen op de kist.…

in de schaduw van je wimpers rust je blik op mij vroege vlinders boven onze hoofden door de pergola heen giet een blauwe hemel de dag in repen een teder spel van zon en schaduw valt uit onze handen op de grond uiteen langs okergele zuilen nippen jonge rozen met gave lippen aan het prille licht…

nu uit de tuin de rozen verdwenen zijn kale stelen en doornen grijnzen boven het bladertapijt alles ruikt naar vergankelijkheid zoals vochtig mos veert onder je voet en moddergrijs glijdt trekt de tijd zich in zichzelf terug schijnt maanlicht warmer dan de naakte winterzon…

En vierentwintig rozen wie mens is weent daarbij dat is Valerius de Saedeleer in de sneeuw met uitzicht op een boerderij…

Vlij hier u neder, zalig dwalensmoe, Dat ik mijn tuin zijn bloemenpraal ontsteel En op uw hoofd mijn rozen reegnen doe.…

aan de hand die rozen schenkt hangt altijd wat rozengeur…

de foto van het roze lint dat vastgestikt nog net de tepel zichtbaar laat schokt diep volmaakte borst nu wel verminkt maar waar, dacht ik, wanneer er niets meer is hecht je in hemelsnaam dan nog het lint…

een koude wind waait langs mijn hart dat onbeschermd, wat hulpeloos zich openstelt een vlaag van venijn splijt de warmte die liefde heet, rukt de onschuld uit haar voegen tussen rozen en zoete geur kleurt als belofte, zacht een woord van waarheid de blauwe lucht belooft warmte verlicht mijn hart en heelt…

Ik krijg unieke rozen zeg ik dit jaar ik knipte ze kort in maart ach dacht ik was het maar waar…

Meer dan een eclat een onomwonden wonder een bed van rozen…

Dit is oktober stokrozelaars die het nog wagen rozen te dragen als waren het trofeeën fris gesculpteerd waar dauw aan kleeft…

Ze plukte de laatste rozen in haar tuin de innerlijke schoonheid van de bladeren raakten haar wezen. Toch... door het plukken van de rozen gebeurde het, dat licht, kleur, liefde en geur van die late rozen haar meer bewust maakte, van leven zoals die ene late roos.…