Alle inzendingen over rozelaar

Ik maak een gedicht de tuin neem ik als decor rozelaars geknipt winterjasmijn uitgebloeid een zwarte kat zwerft " panter "…

Een hels geknetter een uitbarsting van geweld hagel in april geroffel en gerommel de rozelaars verstillen asgrauw spuwt de hemel de tere scheuten rillen…

Terwijl de rozelaar zijn witte geur verspreidt en een lichte bries door mijn haren strijkt verstilt aan de kim het rijpend graan tot een lichtgouden deinend meer: het doek van de nacht valt neer.…

Een rozelaar staat aan de groene zoom Des meers, en spiegelt zich; de rozen hangen Voorover, turend naar haar frisse wangen... Daar valt er éne, en dobbert op de stroom: Zij drijft, en komt, waar, weelderig en loom, Een water-roos haar houdt in 't blad gevangen. "Wees welkom!" (zegt die) "kunt gij meer verlangen?…

Voor hare venster bloeien rozelaren, en wil zij dat ik heimlijk haar kom kozen dan smijt ze mij twee purperrode rozen. Twee purperrode rozen mij verklaren: twee purperrode lippen zijn zo smachtend, twee purperrode wangen zijn u wachtend.…

Plant fontein scheut die schiet straal die spat tempeest over alle diepten storm over alle vlakten wilde rozelaars waaien stemmen van elzekoningen bloot Diepste verte verste diepte bloemekelk die schokt in de kelk van bei’ mijn palmen en lief als de madelief Als de klaproos rood o wilde papaver mijn…

het veld in onbeslapen lijnen nodigt me uit tot verte tot vergeten wat dichtbij lag en zich niet beschrijven liet wellicht probeerde ik geluk als woord wie hield me immers tegen om op te gaan in lichte zinnen rozelaars en herschreven stillevens - de lucht is schaduwloos en, zoals dat gaat, in bloei - zo anders dan de…

De zoeltjens suizlen door de blaêren, Het maanlicht lacht met luchten straal, En in de hooge rozelaren Weertrilt een schelle nachtegaal. Droomt ge op uw sponde Reeds in vree, Of hoort ge, mijn blonde, Die org'lende bee?…

Ik laat mij wiegend wiegen in de geruisloze stilte van de ochtend en zie de eerste zonnestralen regenbogen maken op het naakte vocht rond de lenteknoppen van de rozelaar.…

Een donk're rozelaar, een vroege verzen-schrijver, Een bronstig peerd, dat draaft, de lucht welft stil en strak, Een vogel rijst en daalt en scheert de koele vijver... Makker, de dag is schóón, die door de windsels brak! Hij schrijdt in jong geweld en spilt zijn vreugd en ijver. En géén keert leeg naar huis, die hèm de hand toestak.…

Uw rozelaar staat bloedend overbloosd. God zal de dauw van zijn gena doen vloeien, Dat de eglantier hem met zijn geur verrukt. Ziel ’t is oktober! haast u dan te bloeien! Berst uit in bloei, ziel, want God komt en plukt.…

passiebloem Dat die bloem niet verwelkte dat was haar roem En als ik haar smeekte om een koele dronk Dan was 't of daar vuur in haar ogen blonk En zij bood mij vol alsem, die nog in mij brandt De albasten kelk van haar holle hand Maar toen ik daar stond bij mijn lievekens graf daar knopte en daar bloeide haar zwarte staf tot hij rozen droeg als een rozelaar…

Der Helden graf versiert men door 't gebloemt Van Rozelaren. Niet minder is haar frisse reuk geacht: Vergeefs beproeft de tijd daar op zijn macht; Haar geur houdt stand, hoewel haar tooi en pracht Zijn weggevaren. Doch melden wij, hoe ze eerst haar oorsprong kreeg!…

Mijn woning was een geeleroze struik, Een marmren vaas met ooren en een buik Verschool met mij de rozelaar, een pad Van goudzand lag daar langs henen naar stad.…