Alle inzendingen over rozen OR liefde

Meer dan een eclat een onomwonden wonder een bed van rozen…

Dit is oktober stokrozelaars die het nog wagen rozen te dragen als waren het trofeeën fris gesculpteerd waar dauw aan kleeft…

Raak elkaars hart Schilder het in de mooiste kleuren Niet in wit en niet in zwart Blijf groeien en bloeien Als rozen Die geuren Leef, geniet en Laat elkaar Altijd blozen…

Lekker opschieten met elkaar, best mogelijk, dromen en hopen Me in blauwe blazer hullend en rode rozen dansend aankopen. Is het voor jou dan zo moeilijk of te pijnlijk .... jouw verontschuldigingen aan te bieden.....…

Ze zijn echt nog, onder ons ik weet het zeker ze zijn lijfelijk weg, maar daar houdt het dan op, ik kocht een bosje rozen, want tja daar was het mensje en ik, gewoon dol op. En zo staan de rozen, prachtig te zijn komen mooi uit, een beetje zonneschijn dan ineens: een schrik, wat gebeurd er nou?…

voor W.Wilmink de liefde de liefde zal er steeds zijn met veel rode rozen en tierelantijn..…

Gemarkeerd, de standaardvorm in het rozenperk, bijzonder ter nagedachtenis een plek met veel liefde rozen en rozen bedekt afscheid... ooit ontmoeten mensen teksten getypte of gespelde woorden elkaars liefde bloemen lezend in vergeefse pogingen, rozen..…

je speelde in mineur de witte vleugel treurde donkerrode rozen beschaduwden jouw klankbereik je zong voor mij over stilte en wat eeuwigheid de tijd waren we kwijt heb je de hand gereikt nog voor het slotakkoord onze liefde had vermoord met donkerrode rozen zijn we stiltedansend weggegaan de vleugel dichtte zonder vingers…

Het roze jurkje, in de kleerkast van mijn leven, toont je blanke armen strelende vingers die het hart verwarmen slanke handen zo toonvast ik luister naar je lachende ogen schittering zo zorgeloze jeugd, we fietsten de weg in vreugd doorheen de jaren: ze vlogen Titanengevecht van liefde wereldse hindernissen weggezongen mijn liefde, eeuwige…

Lavend de liefde aan het roze verheven hof. Ik betong u beider mijn mooiste lied. Zoete verleiders, knipogend bloot. Gewillig gespreid het wellustig rood.…

Schimmig is het heden duister het kort verleden mijn liefde beukt de gladde helling dromend likkend aan de top van het eens gewenste heden De verdorde rozen met gekromde doornen rollen in zilte tranen ongevraagd door de kille vallei van wat eens was liefde Het kan niet zo zijn…

zoete geur van wilde rozen bedwelmt je trekt je aan tot je alleen nog wilt omhelzen de geur die goddelijke geur de doornen dringen onderhuids maar de geur de geur laat niet meer los druppels bloed ontspringen is er liefde is er liefde zonder pijn?…

ik stuur je honderd rode rozen op een kaart de afstand tussen ons zouden ze niet overleven daar onze verliefdheid wellicht wat bedaart nimmer heb je me meer liefde kunnen geven jij stuurt mij een ontzettend lange brief waarin je schrijft me te missen maar helaas vraagt om net als jij te zoeken naar een lief als herinnering staan de rode rozen…

Harten vol van liefde Rozen vers geplukt Gedichten mooi geschreven Maar Valentijn is toch anders bedoeld In stilte iemand beminnen Vertellen wat je voor 'm voelt Zonder dat hij je zal herkennen Afin...de dag van de Liefde Al dan niet gevierd Mijn hart is vol van Liefde Chrysanten vers geplukt En mijn gedicht voor jou geschreven…

Ik symboliseer, spiegel onze liefde aan een tuin vol wilde rozen, rode, witte en gele rozen, met op elke hoek een fontein en in het midden een bassin. In de vroege ochtendzon tot het laatste avondrood zullen in jouw aanblik, mijn wangen hevig blozen en alles zal volledig zijn, vervuld en verzadigd.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

liefde is als zonneschijn Het kan je laten stralen in het leven Het kan je heel veel warmte geven Liefde is als de wolken Je voelt je lichtjes zweven Je bent door een roze wolk omgeven Liefde is als regen Het kan je heel veel tranen geven Tranen lopen uit je ogen, die over je wangen stromen, als het einde van de liefde is aangekomen…

ooit zal ik jou begrijpen en wat ik verkeerd heb gedaan dan vind ik rozen gevouwen in dromen en dat het alleen zo immers moest gaan om van liefde naar lente te komen o, ik heb heimwee naar later…

Een zegenkrans van de liefde, waarin ik altijd heb geloofd. Een muzikaal verpozen met een kringloop van rozen; als een balsem voor het hart.…

Wat van der zonne doortinteld de rozen de paarlende dauw is, Wat op het zodentapijt glinstrende sterrekens zijn, Wat diamant en karbonkel, vereend in der krone des vorsten, Dat is liefde, gespreid over een maagdlijk gelaat.…

de zwarte rozen overgaan in wit…

Zij laat haar liefde bruisend stromen zuivere parels uit haar hart en Hij gaat haar belonen met een liefdeskroon voor haar bedacht. ‘k Hou zo van een roze ‘k hou zo van haar hart ‘k hou zo van een roze die bloeit in stille pracht.…

de eerste nacht nadat jij voor even niet naast mij zou slapen gaan maakte in mij wat onrust los terwijl ik je na zwaaide toen je weg ging naar je werk wilde ik in mijn bed kruipen zodat het missen sneller voorbij zou gaan bij het openslaan van het dekbed bleek jij dat haarfijn te hebben begrepen er lagen overal…

Maar het viel op de grond en een grote bulldozer plette de rozen. Niets onderscheidde de bos nog van het asfalt: alles was met de grond gelijk gemaakt. - En hoog uit de lucht viel een nieuwe bos. ------------------------------------------------ * Motto: 'De hemel geeft, wie vangt die heeft' Fedor den Hertog…

Ik zie hem lopen door een veld rode rozen. Hij ziet er uit als een engel.. neergedwarreld om mij nog één keer goede dag te zeggen en om dan terug te gaan naar zijn paradijs... Maar plotseling is zijn blik verstard, hij kijkt me met zijn helblauwe ogen aan... Hij is in mijn ogen verzonken...…

Roosjes geef je water Vampiertjes geef je bloed En mij geef je een kusje ALs ik zachtjes huilen moet..…

was het zand dat op lippen stoof en stilte schuurde of de zilverreiger die zuidwaarts trok om te ontsnappen aan de sneeuw de bevatting van winter mijn lief ligt verscholen in de vagende geur van witte duinrozen en gestorven licht op het laatste strand…

Na vierentwintig jaar stond jij ineens weer daar En evenveel rode rozen had jij voor mij gekozen Ze bloeiden vanaf de start steeds roder in mijn hart Ik liet ze stuk voor stuk drogen de tranen in mijn ogen Nu spreken ze op een schaal nog steeds dezelfde taal…

Ik bracht jou geurende rode rozen vandaag. "Waarom krijg ik deze?" was jouw vraag. Mijn antwoord was simpel; een paar woordjes maar. "Omdat ik álle dagen jouw Liefde ervaar." "Je bent m'n alles, mijn steun en toeverlaat en ik zie zó graag hoe je blozend voor me staat!"…