14065 resultaten.
Uit eten? Nee dank je wel
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 178 Je zou er toch temet wat van krijgen,
oplopen misschien wel,
programma van Gordons Ramsey
is te bar voor woorden.
Bij het zien van de hygiëne
die er heerst in keukens
van dure ketens supersnel,
wil 'k daar niet meer bij horen!
Kakkerlakken vieren feest ratten,
muizen dansen de samba,
schimmel op voedsel, koelkasten goor
en ga…
Vertraagd afscheid
snelsonnet
2.0 met 8 stemmen 326 De kermis is nu weg en ook weer niet:
Niet alles is in één dag afgebroken
Dus staan er nog ruïnes na te spoken
Wat elk jaar weer een trieste aanblik biedt
Het zicht op zo'n half afgebouwd gevaar
Schudt mij nog wel het meeste door elkaar…
twee zomers
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 443 twee zomers heb ik het uitgehouden
de zon scheen er niet als thuis
de maan bood geen troost
ik besloot terug te gaan
tranen rollen over mijn wangen
ik kan ons huis niet vinden
dit is toch echt de goede straat
ruïnes en rook is al wat ik tref
nergens bloeien nog rozen…
Op een pauw-oog vlinder
poëzie
5.0 met 4 stemmen 3.105 Door 't licht kom ik aangedwerreld
In dovende nazomer-wereld,
Luchtig gelijk een veer,
En daal als een sprookje neer,
En wenk als een fabel op
Met mijn gespriete kop.
Als 't woord in een arme dichter,
Kom ik al voller en lichter:
'n Spraakloos, een roerend nietsje,
Een vlammetje, beeldje, een ietsje,
Dat monkelt en oogelt groot,
Ruimtelings…
De Engelse Sonnetten, 6. De klim
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 414 Ik aarzel,
alvorens de trappen
naar de grimmige
ruïnes te betreden.
De stenen onder mijn voeten
lijken zwart,
ik sleep me hoestend omhoog,
de smaak van bloed
doet het hart
in mijn borstkast stoppen.…
Twee
gedicht
2.0 met 12 stemmen 4.621 Destijds in kinderspelletjes kon je,
bv. als je veter was losgeraakt,
gewoon 'twee' zeggen, en dan stond je
even buitenspel, niemand mocht je dan nog aantikken.
Voor jou had dat moeten blijven gelden.
Dat je 'twee' zei, 'ik ben even
mijn man kwijt', en dat die laatste tien jaar
dan niet hoefden mee te tellen.…
Avond aan een bergmeer
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 478 Een koele bries
breekt de reflecties
van ruïnes op het water.
Lelies dansen,
statig en bedachtzaam,
als droegen ze as in hun kelken.
In een onzichtbare verte
bedekken zware wolken
als oogleden de bloeddoorlopen zon.
Sterrenloze duisternis
verbrandt het licht
en alle vogels zwijgen.…
Onzichtbaar geluk.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 353 De ruïnes, de puinhopen die
ik zie...
Eerst alles stuk voor het geluk
van morgen.
En wie ben ik, oh wie?…
Villa Hadriana
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 853 Door openingen hoog
in de halfverzonken gang
valt licht op ruwe steen
en omgevallen beelden.
Resten stucwerk hier en daar
vertellen met gebarsten stem:
"dit was een keizershuis,
met alle bouwvallen rondom
in 't weidse heuvelland".
'k Meen Caesar te ontwaren
met zijn nobel en schoon gelaat,
getooid als legeroverste,
die zal vragen…
Bestaan
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 844 ik besta uit anderen
wat zij van mij hebben gemaakt
stilletjes komt de pijn
en ik laat ze maar begaan
ik word gewurgd door mijn bestaan
en wanneer ik morgen heen zou gaan
laat dan niemand om me treuren
want ik leef in grauwe kleuren
de wereld draait gewoon wel verder
ik ga op zoek naar een bevrijdende herder
bij hem vind ik een begrijpende…
Bestaan
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 606 Vrijheid
heb het nooit gehad,
Zit vast tussen muren
Alleen door het raam
Naar buiten gluren,
Praat hardop in mezelf
Onzichtbare mensen
Om me heen
Lijken één voor één
In eenzaamheid gestorven
Voel me totaal alleen
De hoop een stap in vrijheid
Te zetten
Nooit meer alleen…
Bestaan
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 632 dagen zo donker, nachten zo lang
maken soms een beetje bang
`n eenzaam gevoel, een droevige gedachte
geen enkele troost die men kan verwachten
geen naaste vriend of goede maat
`n innerlijk gevoel van alleen maar haat
keer om die haat in liefde en begrip
maak van je bestaan een heerlijk bezit…
Wat heeft bestaan
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 682 in eenzaamheid
verdwijnen kleuren
als tranen gaan rillen
in mijn gespreide hand
in donkerheid
doven mijn ogen
als strelingen huiveren
in de laatste samenzang
door uitgeputte woorden
verdwijnt het leven
als mijn hart stuk gaat springen
in wat mij lief is
door verwrongen schaduwen
zwijgt de tijd
als mijn adem gaat rusten
in wat voor…
Ons bestaan!!
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 657 Zijn
een illusie
of echt
Tastbaar
Herkenbaar
Met veel pijn
geboren zijn
Tijd
vervlogen
ontastbaar
Leven of
strijden
Sterven
De wereld onze nalatenschap
laten erven…
Het Bestaan
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 496 Het bestaan
is voortaan
een woord alleen
Een vervolg
is er geen
Van inhoud
is leegte een
En gedenk
dan alleen nog
een koude steen…
Het bestaan
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.322 Ik heb een vlieger voor je gebouwd,
een vlieger van goud.
Met een staart van diamanten;
voor elk verloren jaar een diamant.
De perkamenten van mijn ziel
kerfde ik in het goud
zoals onze namen ooit zo kort vereeuwigd
in een stuk vernield schroot.
Ik wou hem doen vliegen,
die vlieger,
op de dag van onze dood,
maar hij woog gewoon te zwaar…
Bestaan
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.462 Als na de winter de kachel uit kan,
besef je dat de winter, een winter is geweest.
Als na een jaar de kalender weg kan,
besef je dat een jaar, een jaar is geweest.
Als na je pensioen het werk is gedaan,
besef je dat werk, je werk is geweest.
Als na het leven, het leven voorbij is,
dan ben je dood
Besef voor je dood dat de dood je dood is…
bestaan
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 671 met onbegrensd verlangen
naar ademloos leven
dat als droom ontwaakt
in eindeloos bewustzijn
smelten woorden tot gedachten
gedachten tot besef
dat het lichaam niet meer is
dan een tijdelijk omhulsel
van een onstoffelijk wezen…
Bestaan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 153 Besef ik dit is leven het is
een deel van mijn bestaan.…
Ons bestaan
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 221 Een zin wordt zinnig en reizen niet minder opdat wij leven of bestaan.…
Bestaan
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 274 Al ben ik thuis of verre oorden
in een gedicht weet ik mij te verwoorden,
kan ik het leven aan
en bevestig mijn bestaan.…
Mijn bestaan
gedicht
3.0 met 10 stemmen 7.517 Soms word ik wakker, bang
dat ik echt besta.
Angstig tast ik de muren af,
het bed, mijn nek
en zoek mijn gezicht,
maar ik kan het niet vinden.
Trillend sta ik op.
Ik doe het licht aan,
trek mijn onrust aan
en loop alleen
op de sneeuw die mijn hart bedekt.
Alles buiten
is nog steeds zoals het ooit gestapeld is.
Maar de wereld die mij…
bestaan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 115 zijn ogen lopen
lichtvoetig uit haar beeld
onnavolgbaar
hij blijft niet hangen
stapt over
drempels andere
werelden in
valt samen
met zichzelf
hij blijft iemand
voor het oog
van de camera
onvervangbaar
hij ontloopt
het verlangen
naar de val
niet de pijn
van het bestaan…
Over het bestaan.
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 204 Denkt u daar ook wel eens aan,
Over het bestaan van het bestaan.
Wat als het niet bestond,
Wat is dan de grond
Van ons bestaan ?
Ik kan het bestaan
nog best aan.…
bestaan
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 126 op de avond dat de wind
alles wegveegt wat
op haar pad komt
los ik op in de grijze straten
trek ik zigzaggend
de lijnen door
naar de modder
van een gebrekkig bestaan
kauw ik trager
en trager op gedachten
hoeveel vergezichten nog
van de wereld verwijderd?…
Bestaan
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 140 Als hij komt
onaangekondigd
ongelegen
onvermijdelijk
neemt hij je mee
als je gaat
onvoorbereid
onverwacht
onomkeerbaar
ga je mee van
onzijn naar onzijn
in een flits
van viraal bestaan…
Het bestaan
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 144 Het bestaan draagt,
het bestaan doorstaat alles.
Elke voetstap, elke handeling,
elke keuze elke wandeling.
Het pad dat jij gaat.
Het bestaan draagt alles.
De wanorde en het verdriet,
alsook de tijden met zonlicht.
De verwelkoming en het afscheid,
de distantie en de nabijheid.
Kleur geven aan het bestaan
verzinken in grijsheid.…
Bestaan
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 171 Bestaan heeft geen betekenis meer.…
Mijn bestaan
gedicht
3.0 met 15 stemmen 3.719 Soms word ik wakker, bang
dat ik echt besta.
Angstig tast ik de muren af,
het bed, mijn nek
en zoek mijn gezicht,
maar ik kan het niet vinden.
Trillend sta ik op.
Ik doe het licht aan,
trek mijn onrust aan
en loop alleen
op de sneeuw die mijn hart bedekt.
Alles buiten
is nog steeds zoals het ooit gestapeld is.
Maar de wereld die mij…
Bestaan
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 192 laat wachten
de zon zich niet laat kennen, soevereine hemelplaneet
en je wandelt in het park met die gedachten
op een bankje sluit je de mijmeringen af
met een groet aan de werkelijke dingen
van het dagelijkse leven, zoals ze worden besproken
in het dagboek van de zomer, met een oogst te geven
tevreden met dit leven, ondanks een zorgelijk bestaan…