Alle inzendingen over ruzie

Was het een ruzie op berghoogte, gletscherijs, was het eeuwige sneeuw? Wat het ook was, laat eerst de regen komen en dan spreekwoordelijk de wisseling van licht, de bron.…

Een gelukkige vrouw vertelde trots aan een vriendin mijn huwelijk gaat zo en we hebben nog steeds zin met mijn lieve schat nog nooit ruzie gehad en we gaan nu alweer de tweede week in…

die wandelingen op Texel met de hond een mooie herinnering verworden tot gemis om wat was en nooit meer komt gestorven is in ruzie de echo van vroeger klinkt en van later of het ooit weer wordt als toen de wandelingen met de hond op Texel…

Een Week van de Croquet, dat was het plan Maar er is nu al ruzie uitgebroken Want de frituur was nog niet aangestoken Of hup daar vloog de vlam al in de pan Kreeg Mora van Van Dobben dus te horen In eigen vet maar lekker gaar te smoren.…

'Ja, elke keer als ik een ruzie sus vertel ik het verhaal van 50 Plus.'…

De weekendpapa wandelt door het park zijn dochtertje raapt enthousiast kastanjes op en toont ze één voor één kastanjes als haar ogen en gevonden net als papa die vanmorgen nog verloren was in de speeltuin kent ze Robin die met stenen gooit en ruzie krijgt van mama en van papa maar moet een weekendpapa ruzie geven hij ziet zijn dochtertje…

Ik las net dat een ruzie om een geit Tussen een tweetal Afrikaanse stammen Daar de emoties zo hoog op deed vlammen Dat het zelfs tot twee doden heeft geleid. Maar hoe goed ik op Internet ook zoek Toch vind ik geen condoleanceboek.…

ik dacht dat je vertrokken was in de stilte van de nacht we hadden zo'n ruzie gehad ik had het al verwacht na alles wat ik je verweten had was het begrijpelijk dat je was weggegaan maar de tranen sprongen in mijn ogen toen ik je 's morgens voor het bed zag staan…

Dat uit zich meestal in een slecht rapport en druk gedrag en ruzie dus dan wordt het kind van school verwijderd door de ouders. Die mensen zijn patiënten in mijn ogen. Ze vluchten voor het eigen onvermogen.…

Het lijkt alsof de wereld explodeert: Een vliegramp, slaande ruzie met de Russen, En Gaza-demonstraties ondertussen, Waarin men luid verwensingen scandeert. Als tegenwicht voor al die boze tongen, Heb ik dat lied van Lennon meegezongen.…

Even was ik van de wereld weg Even was ik de ellende vergeten Even geluk en geen pech Even lekker met een vriend keten Tot ik thuis weer binnen was En de spanning voelde hangen Ruzie van de eersteklas Door de woorden bevangen Zo gaat het nou iedere keer En ook al wil ik er niets van weten Ze betrekken me erbij, steeds weer Kunnen ze het…

Ik weet niet waarover het ging, dat gesprek tussen man en vrouw al kibbelend over straat. “Als ik niets zeg, wil je het horen, als ik het zeg wil je niet luisteren”, zei ze luid en nogal kwaad. Zijn antwoord ging helaas verloren, ze kozen een andere weg. Maar de opmaat wist me te raken vooral de toon waarop het werd gezegd.…

lief, laten we... nee, luister... toen nou.. hou... ja ik wil... nee dat niet... Ik leg... verdomme zeg! ach kom... hoezo dat... zou ik...? ach stik!…

Ik zag ze ruzie maken die kwebbeltantes uit de straat het ging natuurlijk over niets zoals dat meestal met hen gaat. Ik zou wel eens willen weten waarom zijn zij soms toch zo boos maken van een mug een olifant maar eigenlijk is er niks loos.…

ik schilder jouw naakte lichaam als een voorbij stormende komeet jouw vluchtigheid speelt mij parten ik geraak niet meer bij jij schreeuwt de sterren naar benéé en toch ben je verwonderd wanneer de maan niet meer naar je lacht en het donker van de nacht jou omsluit in razernij ontstoken, treft mijn liefde jou geen blaam, enkel door wat…

zware woorden kronkelen hierboven rond. ze stoppen, draaien zich om en kijken mij vragend aan. hun donkere kantjes gevleid tegen mijn vage glimlach worden ze sterk afgewogen en achteloos opnieuw ingeslikt.…

waar woorden er niet toe doen eerder willen zwijgen kruip ik liever in warme deelbare zinnen in ‘t zacht verstillen van verhitte lijven ademend onder één huid…

hij werpt zijn stoornis in de strijd om rivaliteit zijn meest te duchten wapen haar hart nogmaals te penetreren met zijn onnavolgbare verlangens geprikkeld omschrijft men hem als hij weer eens zonder klank maar met een uitgesproken beeld zijn woorden is verloren en dan maar met zijn vuisten communiceert het bloed van haar geliefde doet…

ik zeg even gedag laat zien dat sinds de vorige keer we waren toen samen in die ijzige sfeer ja, ik maak er maar van gewag, elkanders ziel doopten in stinkende teer onze woorden kleefden aan tongen met pek we waren kemphanen met een opgezette nek en ik tegenover jou stond, mijn lijfde trilde toen jij, ja jij mij naar het…

Hoe is dit toch ooit begonnen? Na al die jaren lief en leed Als zij, als hij, als ik Niet wetend, alles naar elkaar verweet En buigzaam lijdt het hart eronder Kleine stukjes, één voor één Afgezwakt door haat en zonder Liefdeloos zo hard als steen De dagen duren, maanden vormen De afstand groeit de inhoud voorbij Verworven leugens, woorden…

zo stom dat ik dacht dat zij altijd voor me klaar zou staan zo stom dat ik dacht we gaan er SAMEN tegenaan maar nee hoor dat is niet zo ze blijft bij je uit de buurt en loopt dan als een hondje achter iemand anders aan ik bedoel dat als er iemand is die zich een vriendin noemt maar als je ruzie hebt ze er niet meer voor je is…

strijk niet tegen de haren daar de ander gelijk heeft tiert geroddel uit kleine potjes voor wie het horen wil gestaag wijsneuzen ontpoppen zich als zwammen op boomschors luistervinken verbeiden hun zet kijken gulzig toe tot ze de stilte minnen *…

Ik weet dat het aan mij ligt, Maar ik kon er niks aan doen. We kunnen het wel oplossen, Maar het wordt nooit meer zoals toen. Niemand weet wat er gebeurd is en dat gaat ze ook niks aan. Ik heb nog wel een vraag: Waarom zie je me niet meer staan? En ik kan je niet ontwijken Maar wat moet ik dan doen? Het is niet goed gegaan. Het wordt…

een muur van verwijten scheidt luttele centimeters tot een metersdiepe kloof waarlangs de harde ruggen onbeweegbaar liggen want wie draait zich om en doet de eerste stap door simpelweg te zeggen: sorry ik zat fout en nu liggen ze te staren elk naar hun eigen kant de afstand onoverbrugbaar vooralsnog…

De wolken branden in de lucht er is geen wind, slechts een zucht de rivier borrelt alsof hij kookt de natuur lijkt in opstand ik ga naar de rand van een ravijn om te zien hoe vergevingsgezind zij zal zijn.…

Intens verdriet, mijn hart bloedt rood, gestoken door de haat. Veel tranen vloeien, luid gekrijs, en schreeuwen, schelden, slaan. O, bitt're smart en tegenheen; O, diepe val en mens en kind; Vlucht, vlucht toch veilig heen!…

Geen vriendenclub, maar strijdende partijen, niet wat je noemt gezellig overleg, er loopt er af en toe zelfs eentje weg, ze zitten bikkelhard te bakkeleien. Strategische posities zijn bezet: we hebben straks een oorlogskabinet.…

Brokken van haar ziel lagen voor haar over haar bed verspreid wat eens een sponde van vlinderliefde was was het er nu een van spot en nijd tot hij haar hart had ontnomen zij had bloed geroken het was haar eigen hij had haar ziel gebroken.…

slaande ruzie tussen hem met zijn lange tenen en die met zijn kort lontje. mensen zijn veel te vlug op hun pik getrapt. zo begon elke oorlog!…

We denken dat bejaarden strijd verfoeien, dat zij genieten van hun oude dag, omdat nu niets meer moet en alles mag, totdat ze zich met politiek bemoeien. Wat ik als dichter denk van 50Plus? Het rijmt op 'knus', maar meer op 'mordicus'.…