Alle inzendingen over saligia OR zonde OR lust

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Gij die zonder zonde is, pak een zak met keien, dan delen we die, zodat we samen de woede kunnen verspreiden om vervolgens met een schone lei opnieuw te beginnen, want: niemand is zonder zonde!…

Hij, die Zonder zonde Is.…

Een echte zondvloed maar ja je moest er doorheen al was het zonde…

Hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen. Er zijn nogal wat mensen die zonder zonde zijn, geen steen ligt meer op zijn plek. Overal waar je kijkt zie je gaten in het wegdek!…

Hij die zonder zonde is, werpe de eerste steen, maar als de wind verkeerd staat, waar dondert ie dan in vredesnaam heen?…

Het was maar een kleine zonde, die zij begin in haar sponde. Want het gebeurde, Wat ze betreurde, In een fractie van een seconde. Voor een grotere zonde, Moet meer tijd worden gevonden.…

Zinnen en woorden Leiden tot het ongehoorde Zonder de dagelijkse zonde Was ik iemand anders geworden…

Onomwonden, Betreurde zij haar zonden. Die zij had misdaan, Daar kwam het toch op aan, Op haar knietjes, voor het slapen gaan. Oh, onze lieve heer, Misschien, doe ik ze morgen weer.…

raken je hebt genoten, waarom ben je nu van kleur verschoten is mijn huid te grauw, last van jaloezie of zonde, is er nu berouw kom, zeg het me eens gauw…

De zonden in zijn spiegel, Verborgen achter glas De vraag is slechts bekend, Wat het is… is wat het was Zijn stem bespeelt pleinen, Onbereikbaar door wind Gevoel lag in zijn ogen, Liefde… nóóit bemind Tranen in zijn woorden, Beschreven in de spiegel Maar hoe het ooit geweest is, Zal dat nog ooit zo zijn?…

Van een vrome non in Londen Werd de gelofte laatst ontbonden Ze kreeg plots een band Met een man - protestant - Maar eigenlijk vond men het zonde…

op die gebieden betrekking hebbende schuld die op iemand drukt klein binnenschip -in het bezit van een schuine man met grote, plompe voeten en schuimachtig speeksel- bezorgt het vruchtenijs voor een vallend lichaam op een uitgestrekte inzinking onder licht dat van boven invalt komt men tot besef van in hoge mate zoete fouten…

‘Wie zonder zonden is, werpe de eerste steen,’ zei hij, doelend op de in zijn ogen onterechte veroordeling van priesters die zich vergrepen aan afhankelijke kinderen die aan hun zorgen waren toevertrouwd.…

In het schimmenrijk van mijn hart Leven demonen in het duister Fluisteren wanen in mijn hoofd Zetten mij aan tot razernij Op de rokende resten van wat eens was Vernietigd door een van de zeven Ontwaak ik uit mijn woeste roes En heel even huil ik om het verlies Alleen en veroordeeld tot dragen Van leed jou en mijzelf aangericht Slijt ik…

te selecteren En dat met vakmanschap te comprimeren Tot een op Driekse leest geschoeid gedicht Op zondagsarbeid rust vanouds geen zegen De plicht ervaar ik soms wel eens als sleur Welnu, ik stop als vaste sonnetteur Al blijft het dichten zelf mij zeer genegen Ik hef op zondagvrijheid graag een blonde Maar denk intussen stilletjes: toch zonde…

bevroren zijn de verloren niet meer te helen vergeten delen ze ontdooien er smelt ijswater over mijn rug ik stop ze terug de lade wil niet meer sluiten te lang gelegen, einddatum bereikt de houdbaarheid verstrijkt in verscheurde verpakking flikker ik alles met gemak in de vuilnisbak…

tijd natuurlijk hoop ik op de blauwe bessen heuvel ook de schat te vinden die jou jouw vrijheid gaf natuurlijk vaar ik ook mijn bootje verder naar waar de overkant ooit mijn haven legt ik zeg daarom dankbaar en hoopvol tot weerziens in plaats van vaarwel ik aanvaard dus zoals het is moet het zijn maar toch is dat niet zonde…

Zonde.…

het ongeschrevene overtreden in stilte buiten het gesprokene getreden is het niet zonde een leven zonder zonden?…

Te neer, op de sofa van het verlangen, geveld, log in de zwaarte van de droom, omarmt het dwaasheid en zijn zonden en het vlijt zich neer bij het verdriet. Het weet niet meer wat eerst begon: was het honger, dorst, ontbering of de lust? Het wil de hoge treden op en hier vandaan, het wil een ster die twinkelt als ze lacht.…

De dagen vlieden, de vrouwen wiegelen voorbij: jonken op een blinkende zee van begeerte.…

Je lippen, bereid al mijn kussen te grijpen en je haren Wild als je onbevredigende Lust…

ik houd het niet meer uit een lichaam vol verlangen in zijn ogen lees ik lust raak door zijn blik gevangen als hij me innig kust hij wil dat anderen kijken naar hoe hij mij verleidt in de hoop dat ik zal bezwijken voor zijn seksualiteit hij streelt me langdurig hijgt zachtjes in mijn nek zijn kussen meer dan vurig aan passie geen gebrek…

bouwlust is nu in maar wat gezegd van trouwlust…

Teder streelt hij haar geslacht, waarbij ze zachtjes lacht Hij kijkt naar haar gezicht, een warme blik op hem gericht Dan de ultieme daad en, voorafgegaan door haar schel gegil, het lozen van zijn zaad…

Ook mijn schaduw is verdwenen opgegaan in het eeuwige licht het is de lieve lieve lente die alles overwint en ja ja de eeuwige diepe diepe lust waar het waarschijnlijk opnieuw mee begint Het wordt groener en groener in jouw ogen o zo vol met lust gevulde wind dit wilde kind ik zo wild en gek van dat in de wind getinte kind wild van jou…

ogen glimmen huid smaakt lippen handen wrijven kippenvel we dalen en klimmen slokken en nippen ja, we lusten wel…

Passie als drijfveer tongen nat en heet Strelende handen bijna geheel ontkleed Wazige zwoele blikken trillend van genot Stotend en kreunend scheur je mijn string kapot Innig verstrengeld de lucht is vol lust Zwetend en zo geil als jij mijn zinnen blust…

u bent mij een toren van lust en luim verdiepingen van verrassing woedend teder banaal schoon ik zie u gaarne weder…