Alle inzendingen over scharlakenrood OR sneeuwwit

Krokussen ik heb ze al ontdekt in het gras waarin ze zich ontvouwen als een schilderachtig geheel in sneeuwwit, paars en zonnig geel zien ze er uit als was zo ook de narcis hun aanblik zo puur en fris ze kondigen de lente weer aan want de winter (nou ja, winter!) die mag nu wel gaan…

Een mooie rijke prins op een sneeuwwit paard kan ik niet voor je zijn (als je dat al zou willen) wat ik wel voor je heb is een geurige rode roos en een smachtende kus die je hopelijk doen smelten (als je dat al zou willen) o ja en je mag best meerijden naar een plek naar keuze op mijn ongeveerde stalen ros (als je dat al zou willen)…

Jouw hart is zoals de Alpen mij tonen het sneeuwwitte is jouw onbevangenheid die mij laat landen in de schoot van mijn verlangen Maar ik wil geen vlag planten op je top je niet beklimmen met scherpe ijzers onder mijn schoenen je niet bezitten in mijn trots maar ‘k wil je slechts beminnen in de holte van je rots…

Sneeuwwitte vlaktes zandduinen als golven gestroomlijnd schelpen aangespoeld op een hagelwit strand het beeld overdondert gedachten dromen voort verbeelding draagt mij naar de horizon verstrooide as verdwijnt als sneeuw voor de zon stilte... ik verlies mijzelf in stil geluk.…

een sneeuwwitte deken doet al het groen verbleken wat een hemels gezicht alles lijkt wel vederlicht het is een pracht tafereel takken bedekt met poederzacht sneeuw ik geniet met volle teugen deze winter zit gegrift in mijn geheugen als een levende ansichtkaart iets wat nooit en te nimmer verjaart.…

letters van scharlakenrood sijpelen stilletjes over de dag van morgen eentje die stilte behoeft gepaste stilte omdat zij nog altijd niet worden geloofd hoe mensen werden ontmenselijkt ze opgeroepen werden, er niet geraden maar verraden werd, mensen die zich veilig waanden werden vernederd, geslagen verjaagd, opgesloten, in veewagons vervoerd…

Ze staat weer in bloei de appelbloesem wat is ze mooi met haar prachtige bloementooi uitbundiger en voller dan het afgelopen jaar raakt ze telkens weer m'n hartensnaar haar hangende trossen met sneeuwwitte bloempjes die als een waterval zacht dansen in de wind is ze een streling voor het oog en zo teer bemind…

Dansend loop je tussen hemel en aarde Met de sneeuwwitte wolken onder je Waar zul je heen gaan? Naar beneden naar land en zee Of zet je je voet op de eerste tree Van de trap die naar boven leidt Naar de post van de hemel? Twijfelend zoals je nu staat Besluit je dat je dansend de hemel in gaat…

Jij maakte een selfie op een golfbreker schuimspatten in vlokken omhoog jij leek uit alle macht te schreeuwen Maar ik kon je niet verstaan, hoewel met mijn middelvingers in de oren kwam jij via de neusgaten naar binnen Daar stoffeerde jij mijn holtes en bijholtes met een hoogpolig, sneeuwwit tapijt van aaneengenaaide ijsberenvellen…

De deur opent zich -als vanzelf- zowel bij zon als maan zie ik je in de deuropening: een sneeuwwitte zwaan in mijn herinnering.…

Zo de donkerkoele bruisende branding stroomt over een sneeuwwit strand hunker ik de gloeiende zon te vloeien tot een zwak scharlaken schemerlicht Ik verlang de lucht zinderend haar krekelgeluiden te mengen met het steevast bulderen van gepassioneerde kleurenpracht als peluw van de nacht zodat ik mijn schaduw kan rusten alleen gelaten…

Donkere sneeuwwitte straten Opweg naar een gezellig samenzijn We waren de laatste van het gezelschap Vrolijke kinderstemmen en schaterlach Gedekte tafels,voor elk wat wils Even bekroop mij een gevoel van...eigen Zonder mij waren deze mensen hier niet Geen zonen en dochters Zeven kleindochters en één kleinzoon Ondanks mijn verdriet Ben ik een…

Met een bloedstelpend begeren en een sprankje bang komt de geur van sneeuwwitte hyacint over mijn top tegen je wang Blauw bloed is bij ons te zien buiten zinnen, binnen lust onder een lading lavendel is het jouw mond die ons kust Wat ben je schattig schoon in een bed van roze rozen spreid je een strelende sfeer en je benen voor het liefkozen…

is wat zwak, biedt nog buien een dak laat de zon in zijn schil wanneer hij dat zo wil, wel wolken ten spijt sluit je hun sneeuwwit habijt; spreidt een grasgroen tapijt voor nieuw leven en niet even breng je de merel van de wijs ontneem je wei de ereprijs, want tussen paas- en pinksterbloem botert het al steelsgewijs…

Adem IJzige adem, noorderwind Kronkelt zich als ’n sneeuwwit lint Tussen de kale bomen IJs Zwart en wit, snijdende kou Kraaien in de lucht, zo blauw Winter is gekomen Nacht Eeuwig en eenzaam, duister en donker De donzige sneeuw onder ’t sterrengeflonker Droom je winterdromen…

om vijf uur in de ochtend schrapen mijn vingers de nacht rechtop en ik bedenk in vol bewustzijn dat ik de vluchtigheid van woorden niet wil overleven los of in een gedicht onder sneeuwwitte sterren het klinkt onzinnig en meer dan zwijgend maar waarom zou ik liegen in of buiten mij de maanverte van uren er is…

Sneeuwwit de schaarse haren boven een volrimpeld gezicht bijna los van deze wereld maar toch nog bij de tijd treur maar niet om mij als ik er niet meer ben ik heb genoten en geleefd wat ik jullie toewens vanuit die andere wereld zal ik vertellen in je dromen als je mij daar treft maar alvast één ding: toeval kan een ieder treffen…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

gebed van de mens Ik lees de welving van haar bovenlip De groef die ik te gretig openwoel Haar dubbele tong die een glimp onthult De tand die glanst als zij gedimd lacht Zij zingt wat ik zo heftig in taal verloor Zij heeft een man Het onverwekte kind verlaten Troont op een zwellende bron Vindt de droesem in de druppel Vangt het aroma van scharlakenrood…

Vol afschuw ruim ik veren van een sneeuwwitte duif. Wanneer ik mij voorover buig denk ik niet echt aan vrede.…

Ieder jaar de vraag Of het een witte kerst wordt Maar het wordt regen Regen elke dag Tot het einde van het jaar Want de hemel huilt De warme zon schuilt Voor oorlogen en crisis Sneeuw wordt ijs, wordt drab Geen sneeuwwit sprookje Geen eenhoorn of toverfee De kerstboom huilt mee Een jaar van verlies Van loslaten, verder…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Ik ben: een glinsterende mozaïek met weke rode voegen en een hart van sneeuwwit. ------------------------- uit: 'Op het oog', 2004.…

wanneer een spiegel glijdt uit de nacht het doolhof vult tussen duin en dromen, de maan zich losschudt, minutenlang meer dan vol verandert de zee niets aan zomergrassen, te midden van de dag bloemen zullen opgroeien als sterren in een vijver, hun dorst lessen met golfjes dons geplukt uit het sierspoor van de eend die in het sneeuwwitte…

Er staat in mijn hart een boompje gegroeid, De wortels zijn bloedig rood, Maar de bloesems zijn, als het boompje bloeit, Sneeuwwit langs de tengere loot. 's Nachts droom ik van vogels en laaiend vuur En hoor verward gekras, Maar een lied rijst in het morgenuur Als een feniks uit as.…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

Als een bruid in de morgen ligt de zee in al haar uitgestrektheid kalm, bijna sereen in volle schoonheid te wachten op haar prooi De golven spelen het spel der verleiding lokkend, fluisterend water haar golvende rondingen, getooid met sneeuwwit schuim wenken je naderbij De wind wakkert aan en de zee die zich haar prooi ziet ontgaan zweept…

Ik wuif de wind onder het beschermde blad, de winterkoning kent geen vrees zo beschreven in het okeren licht over de sneeuwwitte flanken van het winters gezicht. Een enkele schreeuw doorboort de nacht waar de trek z’n vlucht herbergt.…

ik zag de pigmenten wist de momenten dat zij het licht weer zouden zien na vele donkere dagen ontwaakten als eersten de primaire kleuren vlamden tegen donker en grijs wilden bloeien na hun lange afwezigheid heb mijn penselen gepakt op het sneeuwwitte doek kiemde lente snel blad warmte en zon openden later fleurige knoppen toen…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…