Alle inzendingen over scherts

Ongevoelig, ruw, koelbloedig Mag de scherts niet zijn; Vrolijk, vriendlijk en goedmoedig, En niet scherp, maar fijn, ’t Lachje, dat zij op doet rijzen, Zij noch wreed noch wrang; Glimlachje op de lip des wijzen, Kuiltje in poezle maagdenwang.…

Zei Ludwig 't in scherts Of werkelijk in ernst - Doen we de ouverture In een lagere terts Die de toets der kritiek Zeker kan doorstaan?…

In die ogen van die ander jou te zien zuiverheid en onschuld te ontdekken terwijl alles van jou als scherts, scheef, krom en ingewikkeld zoals bij hem zoals bij mij zal zijn alleen zie ik dat meestal niet Dat pure, ondanks al dat.…

In alle tijden wordt de mensheid getroffen door veranderingen gewoontes geloof en levenswaarden deinen steeds op twijfelzuchtig moeras d' Almachtige en Zijn hemelgeesten zien deze grillen aan met scherts hun Eeuwigheid heeft er alle ruimte voor.…

één ik heb haar toch maar in de gracht gegooid haar geur viel me wat tegen nu stapt ze door mijn duister en alle messen zijn gewet haar honger knaagt aan al mijn knoken haar angsten krijg ik nooit verwoord ergens ligt mijn ziel op sterven - niet dat het mij dermate raakt - maar zij zij komt steeds weer de pret bederven…

vandaag draag ik rood een warme blues en negen oude kruizen geconcentreerd herricht zich alles wat nut heeft, tot in de perfectie binnen mijn gezicht een schone taak een scherts, een uiterlijke blamage want ik ben juist een persoon die dichter bij de waarheid ligt…

Dan scherts: onder immense cirkuskoepel Ballet van jonge werelden, in kleed Van gaas, spiralig kronk'lend, ijl en soepel; Orion hield, wijdbeens torsende athleet, De Melkweg vast, de grandioze hoepel, Voor sprong van clown, wit waaiern'de komeet.…

Het kind vraagt zich af bij een hek vol plukken wol: "Zijn schapen jarig?" Draaiend en krassend maken de schaatsers etsen in rossig zonlicht. Traag verdwijnt de zon: oranje nevels stijgen in het kale bos.…

waar klatergoud in scherts het gif toedient bijt slang de lach door strotten zonder inhoud verblind zien ogen nep als werkelijkheid is waarheid alle rechten kwijt na het feest zijn ze verweesd op zoek naar de ultieme kick draaien dol in steeds ontwijken van hun nooit verkende ik…

Zakelijk gesprek klinkt spannend, maar vrijuit bij luchtige scherts Toekomst opbouwen; intussen schoon verleden koesterend eren. Het borrelglas schuift: gedachten doen zich horen als jonge vogels. Al deze stemmen zijn vereend in 't vertrouwde Café het Raadhuys.…

Nog is mijn kruin van herfst is het laatste blad niet naast m'n stam gevallen Mijn figuur krijgt dan dat zotte, malle de scherts van winter Een kaalheid...…

zoeken woorden troost als jij mij nagelt en het kruis gesloten houdt roepen zinnen om vervulling van verlangen door voor jou te hangen bind mij met beloften die de tijd heeft afgeperst de voetensteun was scherts doorsteek me met een toekomst die me schijndood houdt sterven is me al vertrouwd ik zal niet naamloos gaan herrijzen…

In het knusse vertrek van de geliefde kroeg vermeien zich thans niet meer dan acht mensen de weinige bezoekers voorspellen met geschuif van hun drinkglazen veelbelovend samenzijn dat verrassingen vraagt drukke spraak is spoedig daverende scherts en warrig gezang denkbeelden strekken zich naar hevige strijd uit tussen harde waarheid…

Gaf mijn vrije tijd aan het Boek, uitgezonderd de uren uitverkoren door me voor scherts met mijn kinders. Wat oude vrienden betreft, ik miste hun por in de ribben niet om bonmots als Van je vrienden moet je het hebben.…

eindelijk weer een snijdende wind sneeuw die steeds hoger klimt hechtend aan huis en haard zelfs voordeuren niet spaart glitters in een aardedonker buiten de greep van vorst op beslagen ruiten het krakend passeren van hen die kou moeten trotseren warm knettert het vuur in uren die in stroperige traagheid verlopen scherts en lach…

Als de Bijbel wordt gelezen In het christlijk huisgezin, Poost de zorge van haar vrezen, Houdt de scherts haar lachjes in. Vader voelt zijn diere plichten, Moeder sterkt zich in gebeên, En Gods liefdestralen lichten Over 't hoofd der kindren heen!…

'Hebt gij dan voor mij slechts scherts en lachjes, Niet de weelde van één klacht of traan?' 'Immers ook voor God niet,' sprak ik zachtjes En ik keek u lichtverwonderd aan. 'Wilt gij ook voor Hem uw droefheid dragen Trots en eenzaam,' zo verweet gij mij. 'Ligt geen aanklacht, lief, in alle klagen?' Was mijn wedervraag. Toen zwegen wij.…

En ik , ik luister naar de regen buiten scherts in kleuren ouders en kinderen ik zie bijna dezelfde gelukkige ambities dus dat zijn zij met name, dat blijven zij. Denk wat heb jij als kennis meegemaakt zijn wij wellicht als takken van een boom heb jij wel eens gebloosd, je gevleid gevoeld en toch geen snars van dit leven begrepen?…

Dat zou slechts kunnen als het volle maan is Ik joeg als een Factotum duvels toe Met veel gevoel voor scherts en ironie Vandaar mijn bijnaam Scherzo, evenknie Van Nemo, Bestevaer van Bontekoe Maar een Alfredo ben ik nooit geweest Teveel eer voor die Nederitaliaan Ten opzichte van Maximiliaan Die ook als Oofje z'n klassieken leest Daarna…

Scherts en vermaning zijn aan elkaar verwant. Hoor het woord van lachend glazengerinkel: "Kwade dronk blijft altijd onze vijand."…

Nog steek ik het hoofd ongedeerd in den hoge En scherts ik en juich ik bij vriendengelag. En toch zag ik iedre verwachting bedrogen, Met ieder geloof dat in ‘t binnenst mij lag.…

je-van-het van mijn schermpie tovert drama pim pam pettevet waar is dan den brother deze chemistogeest op z'n zweinsteinsch het is te warm klojo dacht echt dat je boswachter was in turnhoutsche plooi directeur in't woud die zegt 'hier wil ik pad daar wil ik kikker dus hak die boom daar even om' leeg mijn scherm jouw scherts…

Het teerste, door schaamacht'ge scherts verzwegen, Het diepste, dat in half ontveinsde daad Zich buiten waagt, half bang dat 't zich verraadt, Half hopend, trots in enen en verlegen; 'T heiligste, dat langs laat begrepen wegen Mijn ziel opvoerde tot haar hoogste staat, Had ik aan sterke herinn'ring's gouden draad Tot diadeem voor één…

De blanke tanden in de kop, die loert, Waarlangs de lach vloog, zijn thans zonder scherts. De stem is stil, die velen heeft vervoerd Tot grote vreugde door haar klank van erts Soms door een rimpling van omhoog geroerd Klinkt nog een klacht in treur-mineur van terts.…

Op Brahman, wereldgrond, schijnen de dingen A jour gewerkte scherts: door de openingen Golft onbelemmerd stralende eeuwigheid. Het denken, moe van God, keert van Zijn luister Zich gretig-aards vaak af naar kleurig duister En weldadig koele verganklijkheid.…

Doch ik, de blik gericht, het hoofd geheven, Zocht naar de speler, die deez’ scherts begon, En vond hem, waar de zomerwolken dreven In stille stoeten langs dat schild: de zon.…

Staccato steun voor zijn taal Gaf live apert apart verhaal Het einde van een jazzlatijn Genereert menig nieuw refrein Thema's opnemen en doorgeven Samen boppen is samen zoeken Het ontluisterend oorlogsinferno Schept jazzdichters met veel gusto Speed en gin strak in pak verpakt Best man op trouw van ernst en scherts Getuige in een haven…

Of als men, bij een vriendenmaal, De bekers rond mag zwieren, En, in onafgemeten taal, Der scherts de toom kan vieren; Wèl hem, die dan zijn lust voldoet, En lacht, wanneer hij lachen moet!…

Wanneer mijn ziel bedroefd, zelfs bij heur waardste vrinden, Vergeefs naar vreugde zoekt, die 't hartenleed verzacht, En geen vermaak gevoelt, alschoon de vriendschap lacht, En 't minzaam onderhoud door scherts poogt aan te binden; Wanneer in zulk een tijd de zorgen haar verslinden, En zij heur grootste vreugd, de Dichtkunst zelf veracht…

'k Hoor stemmen als kristallen klokjes, in 't ruim gestrooid als wolken-vlokjes, bij scherts en blij-zang ongetoomd; waar vol-geteugd de boezems zwellen, in 't levend blauw der ether-wellen - door wijde ramen ingestroomd.…