64 resultaten.
schilfers
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 117 je liet me achter
met een gebroken droom:
een handvol
flinterdunne schilfers
toen ik
heel veel later
mijn verkrampte vuist opende
ruiselde
glazig gruis
me als zand
door de vingers…
Ik snijd in dit ivoor.
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 710 Ik snijd in dit ivoor
de glimlach van een bruid
en een prauw om mee te varen
en een schouder waaraan ik slaap,
en een hand die stil wordt als maanlicht
in de witte schilfers ivoor,
en een oog, en een mond, en een oor,
en een voet voor de dans in het maanlicht
in de witte schilfers ivoor.…
Bladgoud
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 877 ~~~
voor mij
was je goud
totdat je verbleekte
als een blad aan een boom
natuurlijkerwijze verdraaid
doch elke schilfer
blijft gekoesterd
~~~…
glazen hart
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 1.943 want jouw vuur doofde niet
maar verbrandde jouw durf
en je ging heen
liet mij breken
in schilfers
van glazen pijn
een glazen hart
geblazen uit de zandkorrels vol liefde
die jij losjes in je handen hield
enkel en alleen voor mij
maar ze gleden als water door jouw
te wijd geopende vingers
en ik sneed mij aan schilfers glas
vanaf…
Goudvis valt kat aan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.006 Hij zwemt bijna op zijn rug
In een zuurstofarme bokaal
Zijn kieuwen happen verwoed
Tussen schilfers van roet
Was hij maar een sidderaal
Dan gaf hij de kat een stroomstoot terug…
schilfers vol eerbied
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 138 onbewust
schilfer ik tijdwijzers uit jouw woorden
vergeet het tikken
en alles wat ik ooit heb geleerd
over de nacht
seconden
worden kleine openingen waarin geluid kringelt
samen met het zachte neuriën in de Najaarslaan
dat, in gebed, nooit zal ophouden
omdat jij, vastgemaakt aan het bloemenwit, ziet
dat zijn liefde
die je…
Vervelling
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 219 in de lente vervel ik
verstijfd en verkild
kruip ik voorzichtig
uit het winterhol
sissend schuifel ik
onder de warme zon
oude huid ligt overbodig
in schilfers, achter mij
ik rol mij lenig op
ben mijn slangendroom…
maanfantasie
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 494 ik vul mij met het licht
van de volle maan
zwerf door een winterbos
draai in cirkels rond en rond
er vallen schilfers houthuid
op het sneeuwtapijt
ik wikkel ze in een eikenblad
en laat je alle kleuren proeven
van mijn regenboog…
de tijd als veelvraat
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 249 plots groeien er haren
uit je oor
vallen schilfers
op je kraag
het zijn signalen
van verval
die ons drukken
op de feiten
niets valt iemand
te verwijten
eeuwig gaat 't knagen door
de tand des tijds
als omnivoor…
Wellness visjes
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 95 De voetenhuid van schilfers schoongehapt,
Ik wou dat hoogstpersoonlijk wel beleven.
Een reden mij naar Artis te begeven,
Daar ben ik in zo 'n vissenbak gestapt.
Alleen met die piranha ‘s had ik pech,
Mijn tenen hapten o, zo heerlijk weg.…
Dichtbij
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 55 De Middeleeuwen zijn nog heel dichtbij
met schilfers van een vroeger tij.
We heffen nog graag een strijdlied aan
en een omgang prudent en stil
is aan ons nog welbesteed.
Als we om voorspraak vragen
slaan we graag een Kruisje
of bidden tot de Maghed reine.…
reuma
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 951 Je bent blij om het te horen
het zit niet tussen je oren
de diagnose is gesteld
en het is je verteld
je werd zo moe van je eigen lijf
botten kraken ze waren stijf
schilfers op je huid
je voelde je rot
en zag er niet uit
nu krijg je een medicijn
het klinkt krom,
maar hoe dankbaar kan je met een diagnose zijn.…
Gejaagd
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 625 Zwarte wolken weerstreven
mijn dagen mateloos
de jagende meutes
van machteloos
sleuren
mijn gewaden aan flarden
hun koude ogen glanzen
de witte tanden
verscheuren
mijn gemoed
gebroken de spiegel
in duizend schilfers
die glinsterend dwarrelen
door de tijd die heelt.…
De tafel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 80 Zwarte brandmerken kwamen,
schilferend vernis
en was van kaarsen.
Je kijkt naar dezelfde donkere hemel.
En sterren.
Ik zit aan dezelfde tafel,
eet mijn bord.
Wrijf mijn palmen over haar nerven.
Het voelt aan als vertrouwd.
Als iets dat er nog is.…
Rimpel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 772 De huid spant dubbel gelaagd
Om skelet en vlees en pezen
Vernieuwt zich in een wolk van schilfers
Rekt zich in zijn opperste vorm
Om een leren vlies
Gebonden door weefsel
Dat luistert naar spieren
En traag sterft
Waarna de punt van de zeis
In dat gaaf gelaat
Een kraaiepoot, een rimpel kerft…
zuiver
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 424 ze schrobt zorgvuldig schilfers
balsemt ritueel nieuwe krachten
met het oog op de maan
als bondgenoot van het leven
ze wenkt naar de zon
nodigt haar warmte uit
zonder schaduwspel
van heden of verleden
schrijdt verder door de tijd
drukt elke voetstap in het zand
en vormt een spoor
ze noemt het hoop…
Romeinen & Batavieren
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 187 “Dat laat mij als schildknaap ook niet koud,
het hele slagveld lag vol met schilfers hout.”
Jildert: “Ja, het zijn echte schildklieren,
Die Batavieren.”…
Wilg
gedicht
3.0 met 61 stemmen 10.157 Niets valt nog te verlangen
dan dat de wilg zal vangen
de laatste schilfers licht.
--------------------------------------
uit: 'Tussenspel op mondharp', 1987.…
LAIS CCXII
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 Het vernedert hun gebeuren, verzaakt
aan de korst, vergiftigt vergiffenis,
en schilfers nijd vergrijzen wat het maakt
tot een geschiedenis waar zij niet is:
tot zij zichzelf hervinden in gemis,
regent het pek op lust, en leegte klaart
hen uit tot schande die hun leed vergaart.…
wanhoopsdaad
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.008 Schreew en ween als je moet
sla en schop, als het dat is wat je voelt,
maar laat mij nooit verdwijnen
met de schilfers van jouw blik,
een kinderhand vol spijt,
die telkens weer verkwijnt.
Laat mij toch thuiskomen
in jouw wanhoopsdromen.…
Ren!
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 605 Kalken schilfers vallen door mij.
Hij beitelt spreuken in mijn schedel.
Pijnscheut.
Ik hoop, smeek:
O beul, leid me niet naakt en kaal
naar jouw schandpaal.…
Afscheid van mijn oude "ik" ...
hartenkreet
2.0 met 28 stemmen 1.196 Schilfers dwarrelen
op mijn vloer,
en af en toe vallen
grote stukken tegelijk.
Oude lagen "ik"
uit vervlogen tijden
leg jij bloot,
ook kleuren die ik
niet meer kan waarderen.
Maar om iets op te knappen
moet je met
een kaal geraamte
opnieuw beginnen.…
Onwens
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 777 straks als ik dood ben, zult u me horen een zachte
plop in uw linkeroor en ik ga nooit meer weg
u bent mijn vampierskus, mijn stof, mijn spuug
en ik ga weg zodra u zegt vort, vieze papegaai
de schilfers, de kale plekken worden me teveel
uw stank is niet meer te harden en praten
doet u ook al niet meer, u heeft alles al gezegd…
psoriasis (2)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 838 ellebogen als verweerde krijtrotsen
erosie van huid en psyche
schilfers dwarrelend op de grond
slagveld waar nagels constant
pulken celdeling onverstoorbaar
doorgaat op mismaakte knieën
aangetaste enkels en steeds die nagels
laten bloedsporen na op ellebogen
verweerd als krijtrotsen mismaakt
ik kijk ernaar en voel de plekken
op mijn…
Een vrolijk vooruitzicht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 5.979 Langs lanen met schilferige platanen
flaneert men heel mooi.
Hotels ruiken naar boenwas;
je krijgt er badschuim en shampoo
en in je nachtkastje het evangelie.
Nu ben ik nog niet in zo'n stad,
maar volgende week lekker wel.
-------------------------------------------
Uit: 'In handen', 1997.…
Brief.
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 294 In het watermerk
het punt gegrift van grafiet en schilfers
klei. Ze arceerden samen houtskooletsen,
veegden met de bal van hun hand zachter
vlekken. De lijnen in almaar dichter parallel
nu bruusk uiteen, lichter. En krast hij
met inkt de naam in het blad, in de palm.…
het permanente verblijf van angst
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 241 muren spuwen 't vocht uit
dat zich schuilhield achter schilderijen
en honderdjarige spiegels
zij is zich bewust van het vreemde geluid
het kan niet voorkomen worden
dat weet ze, ze woont hier al zo lang
in deze kamer waar alles sterft
woorden die op haar gekromde rug
wachtlopen
verdrinken in schimmel en schilfers
met nagels bekrast…
Lotgeval
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 331 in een equivalent moreel
Tracht een baby niet te laten huilen
als een ziel vragen sterfelijk te zijn
En je hart te verschuilen
in een camouflage van satijn
Want soms denk je zwart als zilver
en de trots erkent verval
Poetst goud na een schilfer
zonder toeval,het gouden lotgeval…
waar Pietje was
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 822 een plank in het park
draagt de schilfers van de herfst
in bruin verlaten kleuren
door naaktheid omgeven
op zijn houten lijf staat
uit de weggelopen keuken
van een randbewoner
een kommetje met water
te waken naast een pluim
die blijven hangen is
welke vreemde vogel toch
kwam hier snel een bad nemen
om dan weer weg te vliegen
dat zijn…
De wereld leeft
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 595 bomen staan
rijzig in een laan
sierlijkheid toont zich
rond elk uitlopend blad
de aardse tuin
stift haar kleuren
rond de genomen stap
krakend op het grindpad
haagwindes groeien
hechten zich vast
aan schilferende dakranden
verdoezelen het oud
vogels figureren
in schaduwvleugels
rond het hemelruim
dalen neder in het lindehout…