252 resultaten.
Ik weet niet, lief, hoe 't leven ons zal leiën
poëzie
3.0 met 9 stemmen 603 Laat ons dan in elkanders armen schreien.…
Aan....
poëzie
3.0 met 2 stemmen 1.422 Ik durf met mijn denken
Uw smart niet genaken,
Niet aan te raken
Uw droefenis;
Hetgeen mij zou troosten
Licht zou het u krenken,
Het teerste en brooste
Dat in u is.
Ik zie uw verklaarde,
Uw stilfijne trekken,
Die, wat ze bedekken
Aan wanhoop en strijd,
Verheerlijkt belijden
En dankbaar aanvaarden
Het gevensbereide,
Dat in ons schreit…
Wanneer ik tot U kom
poëzie
5.0 met 1 stemmen 616 En dat zijt gij, dat weet ik, en ik wil
Niet leven voor uw schijnbaar zelf, dat lacht,
Maar voor de ziel der ziel, die in u lijdt, -
En als gij schijnbaar kalm en blijde zijt,
Zal 'k uw gedachten horen schreien zacht,
Of gij van verre staat en schreit - heel stil.…
Nu mocht ik liever hier vandaan
poëzie
3.0 met 25 stemmen 3.566 Maar wie zal keren 't droef gemoed,
dat schreien doet, dat schreien doet,
om eindelijk erbarmen,-
of toch de goede Herder kwam
en 't arme lam nu medenam
in zijn vertrouwlijke armen.…
Verloren in het niets...
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 430 Verloren in het niets,
Schreien voor het onbekende,
Hopen op een toekomst die er nooit was,
Streven naar de vrede met geweld,
Houden van maar niet mogen,
Zoeken naar de vrijheid die niet bestaat,
Hoop bouwen maar weer verliezen,
Begrip tonen maar niet krijgen,
Zijn maar niet zijn.…
De aarde is ziek
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 430 De hemel hoest dikke zwarte wolken
De poolkappen schreien
En de zee drinkt en drinkt en wordt dronken
De bossen roken hun longen zwart
De aarde zucht en steunt
Maar slecht weinigen horen het…
Aanslagen Brussel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 275 Geen woorden vinden
en toch willen troosten;
geen ogen die schreien,
alleen maar een doffe blik.
Onbegrijpelijk wat hier gebeurt
en toch moet het leven verder.
Is dit de eerste dag na het begin
van de lente? Is dit een nachtmerrie?
Dona eis requiem.…
Eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 396 Alleen zijn is schreien.
Alleen zijn is te kwetsbaar zijn en voelen om samen te kunnen komen.
Alleen zijn is erger.
Alleen zijn.
Ik ben zo alleen omdat ik teveel alleen wil zijn.
Te alleen wil dromen.
Te alleen op wil komen voor mij alleen.
In 't alleen.…
schommeltje
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 242 een klein meisje
dat op een
schommeltje zat
schreide haar
schortje nat
haar mammie vroeg
waarom schrei je
schat
je maakt je
schortje nat
maar het meisje
schreide
schommelend haar
schortje nat
omdat het op een
schommeltje zat…
Jouw bloemmotief
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 431 Nu nog schrijf ik later
om mij te ambachten
in je dromen, mijn torso verfijnd
bij deze gedachte
maar hoe kan ik je raken
wanneer mijn poriën de scherven
schreien van achteloze daden
waarmee jouw bloemmotief
verwelkte in en wolk die kleurloos
langs de hemel zwerft…
Systeem
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 154 Instanties en de Grote Maatschappijen
Creëren uit het niets soms een probleem:
“Meneer uw zaak past niet in ons systeem”
Zodat ik vaak ten hemel zit te schreien.
Als er iets goed gaat lijkt het haast een wonder,
We gaan nog eens aan ‘Het Systeem’ ten onder.…
Verschroeide ziel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 214 mijn vrouw zijn luistert
naar de verschroeide ziel
stilt tranen die inwendig schreien
en voedsel zijn voor het innerlijke in mij
ik laat los zo lang opgesloten
gekluisterd aan de tralies van mijn zijn
aangekomen op het punt van het verteren
pluk ik nieuwe vruchten die verlangend blozen
en zich nestelen in mijn opgekuiste ziel…
"Oude" Vrouwtjes...
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.549 Haar kneukels
krom
van 't breien
Haar ogen
rood
van 't schreien
Haar hart
wil
vermeien
Niemand
die' t wil
verblijen.
Wij, de oudere mannen, weten het:
IJdelheid
's mannen troef
des vrouwen haat
"oude" vrouwen hunkeren nog...
Helaas.…
Onbillijk
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 429 schrei mijn allerlaatste groet
het was veel te vroeg
voor het divergeren van onze wegen
onbillijk de gevoerde strijd
die je uiteindelijk verloor
loop nu leeg en verdwaasd
in de wereld die leven heet
koester onze herinneringen
terwijl het nevelt voor mijn ogen
~* Voor Patty die haar beste vriendin verloor *~…
Wie ben jij?
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 626 Ik weet het niet:
ik doe de dingen die 'k niet wil,
en die me spijten of doen lachen
of schreien soms, verborgen, stil...
Wie is de mens: de een, de ander,
wie is dat vreemde wezen dan
soms zo vertrouwd, altijd ongrijpbaar
mysterievol, maar 'k hou ervan.…
Spaarzaam is mijn blik
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 129 Getekend naar de tijd
is het kostuum meer dan naakt
gebruinde handen zonder
korenbed hebben
ledigheid geschoofd
akkers omgewoeld
met diepe kloven die traanloos
schreien in wat frêle licht
maken mij tot een horige
die zich een weg baant
op een uitgemergeld pad
wat mijn ogen verder zien
wil ik niet vertalen want het zeer
heb ik niet…
Ziels onmachtig
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 183 Om haar hart een muur gebouwd
zo kwetsbaar
dansend van donker naar licht
in haar een wild verlangen
maar zo voelbaar de angst
door gaan of leven in een cocon
van zelf opgeworpen tralies en stenen
als ze eens kon zeggen kon uiten
schreien zou ze willen
maar om haar hals
hangt zwijgend zwaar als lood
een parelketting vol van tranen
wurgend…
Illusie
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 658 Terwijl wij vrijen
en onze weldoener Eros bloeit
en de valse glitter verdwijnt
slaat de zee het rotsgezang
met water dat wil schreien
om het harde deel
van ons beiden
terwijl
de kraaien vallen
als hartaanvallen
van het doods behang
dat scheurt omdat wij vrijen
dromen wij teveel.…
de reiziger en ik
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 192 zo draag ik schelpen
achteruit
een zelfduel
met geruis
in oren
wie hoort het waaien
het zand
dat in een laatste dag-
gezicht valt
het eiland langs mijn voeten
gekneld tussen stenen
meeuwen schreeuwen
op natte vlekken
schreien om de vuurtoren
die langzaam uitdooft
overspoeld door ijle woorden…
ALS NOVEMBER IS GEKOMEN
poëzie
3.0 met 28 stemmen 5.098 -
Om de glorie, hun ontnomen,
In de mist te schreien staan,
Als november is gekomen,
En de takken traan op traan
Op de vochte grond doen stromen,
Waar de bladerkens vergaan
Na hun goude' oktoberdromen
En hun korte vrijheidswaan -
Als november is gekomen ...…
alleen dan
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 142 mocht ik woorden vinden in de zee
en vogels, blank van kleed, gedragen
door de wind
dan een kind dat schelpen steelt, van
clusters zand
alleen dan ja, op de huppelende toon
van kleine noten
schrei ik voor een wijle
in mijn hand
mocht ik gezangen weten, licht van geluid
met grote stemmen, ach
ja dan
draag ik het uit…
Ontastbare nacht
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 383 laat me niet dromen
over ontspoorde letters
als het bloed niet sterven wil
doorheen al mijn zinnen
want onbespreekbaar
wacht ik op vleugels en
armen vol rood gestold licht
omring me niet
met dichtbije nachten
die het sterven verbergen
in het opwaaiend stof
want in het schreien
en voorbij gaan
vallen de letters
in mijn…
AAN EEN VADERLOOS KNAAPJE.
poëzie
2.0 met 3 stemmen 406 schrei niet meer:
Uw vader heeft het goed omhoog,
Bij onze lieve Heer.
God-zelf wil u een vader zijn,
Geen vader is zo goed.
En doet Zijn hand u somtijds pijn,
Hij weet wel wat Hij doet.
Want u vergeten kan Hij niet,
Hoe ver ook de afstand zij;
Zijn troost is u in 't bangst verdriet
Het allerdichtst nabij.…
Dichter wandelt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 147 zon speelt kiekeboe
lichter wordt
sneller donker
De winkels
leeg
etalages
vol snuisterijen
De straat
klinkt hol
kinderkopjes schreien
doe me 'n lol
Heer, laat
zon schijnen
op de gevels
van dit Maasstadje: Ravenstein.…
Der Wille zur Macht
snelsonnet
4.0 met 9 stemmen 174 als opper-censor dit gedicht kon zien
zou vast zijn schrei ontzettend hard gaan klinken
en bleef hij op des dichters strafblad vinken:
“lees Shakespeare! (Herman Gorter? Héél misschien)”
des dichters gril schept vele rare rages
in vorm en vent; vervolgens persiflages…
Met hun poten in de vaart...
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.459 Ach, ik zou zo tussenbei'en
Om die bloemen kunnen schreien:
Het zijn er zo heel, heel veel.…
uw stilte, uw stem
netgedicht
4.0 met 43 stemmen 2.971 leer me de tijd
opdat ik de wonderen
in uw handen
kan begrijpen, de dankbaarheid
na al het schreien
nog zwarter
dan een wezennacht
heel mij
door uw gebeden en omring me
met het oude lied
ik zal luisteren naar herkenning
naar de kleine vogel
in uw ziel
omarm mij, breed in het licht,
ik zal de dood verlaten wanneer ik
sterven…
De wilde ganzen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 132 hoor je de wilde ganzen
aandoenlijk
avondlied
hun onbeschaamde
schreien
geeft een stem aan
mijn verdriet
ontvouw die veren vaandels
vlieg weg
uit de schemerlucht
mijn bange hart
wordt stil nu
dit is het eind
van mijn vlucht
in dit dierbare grijze nest
slaapt zacht
alles wat was
dus breng me naar
verre velden
leg me neer
in het…
niemandsland 1914
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.401 als in de grote oorlog
de eerste kerstsneeuw
de velden donzig wit maakt
komt het menselijke tot leven
vrede op aarde
komt weer uit de stal
mensen ontmoeten mensen
in het witte niemandsland
warmte in de prille doodsheid
van totale vernietiging
de geest van vrede
sommigen horen nog steeds
het schreien van een kind
in bethlehem…
ze dicht mirakels
gedicht
4.0 met 38 stemmen 5.257 poëzie haar zang
tonen dragen verre verten
toomloos temperament
haar letters
houden ’t niet binnen
schreeuwen het uit
schreien zouten over schermen
resoneren
voor eeuw’g
op ’s mensen huid
zelfs dan nog
is zij ingesnoerd
haar zegging
springt buiten zinnen
hangend aan haar mouwen
ziet men haar altaar
alles is uit vouwen
spett’rend van…