Alle inzendingen over schrijven OR Blokkade

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Blokkade volgens mager protocol. Procedurefout ligt op de natste schouder. Eminence grise verzwakt naar eeuwig koud. Geplooid is het denkershoofd.…

Ik voel me volledig geblokkeerd wegen zijn afgesloten, ook binnen-weggetjes alle grote slagbomen zijn dicht de grens van het toelaatbare is bereikt ook de grens van het tolereren, incasseren, moraliseren, beheren en archiveren ik houd het echt langer niet meer vol de donkere nachten zijn lang en leeg en de gedachten zijn kil, koel, koud…

De poging zijn intellect te waarborgen Bracht een ‘leeg’ publiek en dit baart hem zorgen De muzikant heeft zijn snaren weten te stemmen De rest is een blokkade dat hem af doet remmen Succes probeert hij via hen te herleven Het talent dat hij zo graag door wil geven Echter de realiteit zet hem in een ander licht Wat rest op zijn schouders is…

Ook al lijkt het Af en toe stil Te staan, ingeklemd Tussen modderhopen Die de stroom Zo op het oog, Tot dood, rottend Water lijken Te reduceren, Maar elke seconde Die je verliest Aan het stilstaan Bij de stroom Die zo op het oog In haar leven Geblokkeerd wordt Zie je niet dat bijna Onzichtbaar de eerste Kleine blokkade…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

in ver kijken gaat het lichaam wijken schiet zien tekort als ogen in wolken dwalen bepaalt kleur de horizon de grens waar lucht en aarde elkaar raken is een blokkade soepel zweeft geest over de belemmering vindt ruimte in buiten het universum trekt maar is varen op een door aarde gegist bestek met voeten in de klei is loslaten…

ik schrijf zelden tranen want zij vlekken verdriet dat te langzaam droogt en dus iedereen ziet stukjes emotie die loslaten tussen wimpers weg glijden om langs de wang te sporen waar zij opgevangen worden waar wij normaal gevoelens verbinden zit er een blokkade diep van binnen die er niet hoort en het hele proces dramatisch…

ik letter de dagen zo gaan ze voorbij tussen de regels met pen rij voor rij dragen mijn woorden verdriet en plezier schrijven is leven op papier…

De onzekerheid overwonnen onderneem ik mijn eerste stap zal 't me gaan lukken ben ik goed genoeg voor 't schrijverschap De pen is mijn allerbeste maatje maar af en toe voel ik vijandigheid dan weet ik 't even niet meer ben ik alle woorden kwijt Soms komt er niets uit de vingers doch... m'n hart kent mijn gevoel op papier verschijnt…

duister woelen schrijven is sterven in de herfst…

geurt dat polderend haaks op rechte lijnen staat vaak innemend vriendelijk als het om teksten gaat waarbij de maatschappij mijn klankbord is in normen en waarden die tijd en opvoeding paarden ik behoor tot een groep die kennis van zijn roots uit dezelfde tekens haalt of later terug vertaalt zo heb ik de bron van mijn schrijven…

Woorden, die overgaan in zinnen, gevoelens, die het van gedachten winnen, zinnen, overgaand in een couplet, emoties, die ik in woorden omzet, strofes, vormen een gedicht, gevoelens, even voel ik me weer licht...…

ik schrijf om te herinneren maar ook om te vergeten of om te kunnen zeggen wat anderen reeds weten ik schrijf om te verjagen of in mijn hart te sluiten om niet te hoeven praten of juist te moeten uiten ik schrijf om druk te zijn of om stil te blijven om weg te kunnen dromen of angsten te verdrijven ik schrijf voor jou alleen of honderdduizend…

Schrijven stille kreet Je verstaat het keer op keer Mijn koele bloedend woedend hart Schrijven stille kreet Letters vallend uit mijn gedachten Verleden heden of een toekomstrede Schrijven stille kreet Je roept steeds harder Ik mis je, meer en meer…

schrijven is niet moeilijk maar vaak pijnlijk woestijnen droge stilte in het willen begrijpen zit gedrevenheid altijd weer rijzen vragen die als nomaden door het denken zwerven net als je denkt te weten ijlt de waanzin voorbij spaties van leegte die het hart niet konden vullen…

Geldingsdrang vormt de lucht van bruin bier en rook de scheppende ziel vereeuwigd op papier een hobby gevuld met creatief vertier en voel jij die prikkel tot schrijven ook?…

'k heb er lang over nagedacht en gekeken en gewacht gecheckt en afgestreept opgevraagd en weggesleept aangevinkt en gemarkeerd zwart op wit en ook verkeerd nagemeten en verkort vergeleken en opgeschort beschreven en afgedaan opgepoetst en laten staan omheen gedraaid en ingekeken veranderd en afgezeken punt en komma's bijgedaan die zijn…

Een schrijven over niet vergaande liefde… beschermd, afgesloten voor kwade invloeden van buitenaf. Glazige woorden omvatten het gevoel van het intense gemis, doorzichtig vereeuwigd. © avriends - 2007…

Blijf toch vooral naar me schrijven schrijf me steeds weer wat je ziet vertel wat er om jou heen gebeurt Het wonder van de vogels, de blauwe lucht, de bijtjes die zoemen, en een bloem die heerlijk geurt Als jij dat blijft doen, kijk ik met je mee maar wel fijn met mijn ogen dicht.…

schrijven, dat is wat ik wil misschien wel over heksen of toverkollen, aardknollen en trollen, over bezemstelen vliegende schotels en kopjes zonder oor blauw gras en groene jongens inktappels in een mand blauwe tanden van de wolf die kwijlend mekkerende geiten bestempelt tot avondmaal zeven kippen en een kokhalzende haan…

Intikken, surfen, mijn kleinkind vraagt 'omi: schrijven?' Dan geef ik hem een zoen, denk, schrijven is blijven...…

Een schouder van inkt, gedachten in gedichten, tranen op papier.…

kop, vriendinnen nog bellen om concreet iets af te spreken voor volgende week, de printer die steeds de melding geeft dat hij dringend nieuwe inkt nodig heeft Het is zo'n dag dat die "moeten-dingen" zich ongestoord aan je brein opdringen dus heb ik mijn trouwe hulptroepen hier, agenda, potlood, pen en papier en weet ik door alles op te schrijven…

Schrijven is een uitlaatklep schrijven is een must Schrijven is een ander iets vertellen, schrijven is een lust Schrijven is een dag wegdromen, met pen Schrijven is, wat ik in persoon gewoon ben.…

is je brief in een vergeten la beland werd ie gelezen opgeborgen verscheurd voel je weleens de traagheid van het schrijven van toen…

zoals de hemel zielen verzamelt aai ik doornen tot kleine stekeligheden, voor wie me kent was mijn schrijven de inhalatie het vermogen dat nu onbekend mijn krachten remt het toetsen van mijn vaardigheden is als smog aanwezig in de latente geest die alle scherpte heeft verbannen in de schranderheid zoals het eens was geweest moge ik…

Laats kreeg ik een brief van een 80 – jarige dame. Daarin verontschuldigde ze zich voor haar ontoereikende kennis van “www.be” waardoor ze wel verplicht was om pen en papier te gebruiken. De verontschuldiging was even overbodig als ontroerend. Ik pinkte een emoji weg.…