2318 resultaten.
SeiZoen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 158 een late rode klaproos
wiegt op de tonen van de wind
een paardenbloem wacht op
getuite lippen
buizerds kondigen zichzelf aan
cirkelend in de lucht
schreeuwen ze naar
hun prooi
een vlinder danst
samen met een blad dat
naar beneden dwarrelt
terwijl seizoenen elkaar kussen…
De seizoenen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 21 We willen blijven bruisen
niet bij de voorraden rusten
We halen licht en groen in huis
in de binnenkanten
van ons bestaan
een gretig gevoel
geen verveling, geen trage tijd
geen lange starre uren
in het zijlicht van de lage zon
We maken plannen in de herfst
we ruimen op in de lente
we rusten uit in de zomer
Complementair op het seizoen…
Rode lichten, slagbomen- dood
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 111 Natuurlijk is het triest,
logisch is het een drama,
vanzelfsprekend komt het
in 't nieuws
moeten twee jonge knullen
worden begraven.
Maar: veertien jaar
midden in de nacht
rijden op een scooter,
negeer de slagbomen,
kijk niet naar rode lichten,
denk vooral niet
aan al die mensen
die je achterlaat!
Vergeet ook de
treinbestuurder…
Veerkracht
netgedicht
3.0 met 62 stemmen 1.727 Als seizoenen veranderen wij
dragen nog lasten
maar
minder zwaar
anders in gewicht
verandering moet
kracht van het seizoen
kleurverschil in `t groen
vertrouwen in jou
ons!
veranderen kan
veerkrachtig
als seizoenen doen.…
Reken maar
poëzie
3.0 met 25 stemmen 2.336 Hij lacht terug en zegt: het is zo ook wel goed,
Als ik de ene kant van het paard aan zal sporen,
Ik wed, dan gaat de andere vanzelf naar voren.…
Kringloop
gedicht
3.0 met 10 stemmen 5.259 Jou laatste stappen, aarzelend dog te zeerste
gewaag, herhaal die ritme van die eerste:
hoewel nie juis volkome onbesuisd
geskied jou voortgang meestal uit die vuis,
dit toon onafgerond, iets wat geen ag
slaan op sisteem of pas by elke dag.
In jou bewoë wankeling word dit weer
'n zaak van noodzaak om te balanseer.
------------------…
Vertrouwen in het
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 64 Het bemint vanzelf.
Het leeft spontaan.
Wanneer ik me maar nergens mee bemoei.
Wanneer ik haar maar, heel gewoon,
haar eigen gang laat gaan.…
Lied
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 70 November zingt fel
In lage snelle luchten
Ritme valt binnen de tel
We hoeven maar te zuchten
Nu ik je spreek
Is dit klaar
Alles wat het leek
Stroomt vanzelf in elkaar
We bedachten in of exclusief
Vergeefs als ontsnappingsclausule
Er rest geen winnaar geen dief
Geen toverformule
Maar ik spel eindeloos verknoopt
Schijnbaar achteloos…
Het komt vanzelf
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 743 Stilte valt als de zon verdwijnt
de wind gaat liggen
en de kilte binnensluipt.
Het zou zelfs mogen regenen
op het zolderraam
lege ruimte vol met liefde.
Je hart is open maar verward
jouw rust in onrust
omdat het van binnen waait.
Geen woorden of zinnen
bedruipen wat op je maag ligt
en nee, het is niet zuur.
Je ademt nu even heel…
niets spreekt vanzelf
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 159 ik zag hoe de dichter
zijn droom wilde vangen
in heldere woorden
hoe hij worstelde
met een gebrek aan zinnen
hoe zijn pen schipbreuk leed
op klippen van onbegrip
hoe hij zijn heil zocht
en uiteindelijk vond
in een aforisme…
Het houdt niet op, niet vanzelf
snelsonnet
4.0 met 3 stemmen 297 De krant puilt uit van kommer en van kwel
Het is een meer dan troosteloos gebeuren
En overal zijn doden te betreuren
Een grensconflict, diplomatieke rel
Een ramp, een dag van nationale smart
En straks het huwelijk van Parry Brard…
Zijn vluchtverhaal
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 126 Mooie herfstdag wandelend door het park
zocht een bankje beschenen door de zon
las op een terrasje de plaatselijke krant
een oudere man uit een ander land
kwam op enige afstand bij me zitten
we wisselden even van gedachten
ik luisterde in gebroken Nederlands
intens naar zijn vluchtverhaal,
nu is hier zijn thuis, het opnieuw beginnen…
Maken van een gedicht
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 199 Schrijf op wat in je op komt
maakt niet uit wat of hoe
schrijf het maar op, toe
beklim de berg
je komt vanzelf bij de top.
Schrijf op wat in je op komt
er komt altijd wel wat
wat eens leeg en kaal was
wordt vanzelf een beschreven blad.…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
je moeder
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 301 je moeder, zei hij, en lachte
de druppels kwamen vanzelf
en onbevangenheid verdween
ik wist dat het nooit meer zo kon zijn
mijn moeder, zei ik, en huilde
zijn zorgeloosheid verdween vanzelf
en liefde onsteeg
hij wist dat het nooit meer zo kon zijn…
bon bon
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 552 Als het goed is,
wordt het vanzelf beter.…
Hemel en aarden
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.261 elkaar
wil ik vanzelf in je armen verzinken,
en overal golven - als ik met je vaar…
Een seizoen ( 1 seizoen )
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 832 Grenzeloos groene velden
en een net zo groenig bladerdak
Het sneeuwt nu
Gele regen
en
donker bruine vermoedens
En als zometeen het groene vlak
wit weggtrekt
Is er weer een jaar voorbij
En dan is het alweer bijna
mei
Wie weet schijnt dan de zon voor
Jou en mij
En wie weet
Hoeveel regen nog
we moeten trotseren
Hoeveel…
Koffietijd met Alberto
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 263 t.g.v. de sterfdag van mijn vriend Albert Weijman, bioloog, dichter en levensgenieter
(9 apr. 1947 - 29 november 2021).
Hij zet de tijd stil in een hoek
bij 't raam
Bestijgt de helicon met filozie
Een weldoordacht patroon van poëzie
Vermengd met wijsheid en filosofie
Weldra zet koffie zijn geheugen aan
Laat dan Idee met klanken associëren…
[ Alles is eeuwig ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 Alles is eeuwig,
behalve de tijd, die volgt --
vanzelf op zichzelf.…
Moedige zelfangst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 82 Wie ophoudt met zichzelf zoeken
zal zichzelf, vanzelf, hervinden
omdat geen mens verloren is.
Wie ophoudt met antwoorden vinden
zal geen bange vragen zoeken
omdat problemen, vanzelf, verdwijnen.
De iemand die zichzelf verliest
zal een angstig niemand zien
voordat een wanhopig mens
een moedig mens kan zijn.…
Tongen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 58 dat spreekt vanzelf…
van lente en zomer
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 653 Eerst laat zij als kind
de koude moeder achter,
wrijft zich wat eerstelingslicht
uit de ogen: er komen klokjes,
er aarzelt groen.
Dan gaat zij voorzichtig lopen
met het vermoeden
van een feest verderop en
later en bloost het veld,
waar haar voeten gaan.
Maar dan bevangt haar een hals-
over-kop van levensliefde
en buitelt zij over…
van lente en zomer (revisited)
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 475 Zij laat als kind een witte moeder achter,
wrijft zich wat eerstelingslicht uit de ogen:
er komen klokjes, er verzamelt groen
zich in eentonig groene regenbogen.
Zij gaat aarzelend lopen en vermoeden
dat er een feest broedt verderop, of later.
En heel het veld bloost waar haar voeten gaan,
want twee, drie tinten dragen haar op handen.…
Lente
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 563 Zonovergoten gedachten
als vlinders...
als vlinders in mijn hart
Een speels gevaar
speelt door mijn haar:
jouw hand...
Zonovergoten dromen
als feeën...
als feeën in mijn geest
Eén ademtocht,
mijn ziel doorzocht,
vind ik jouw wezen daar...…
Winter
gedicht
3.0 met 48 stemmen 17.196 Hoe winter waakzaam is
voor alles wat beweegt
en keerpunt is:
de aanslag van een karabijn,
het knappen van een tak,
de hoefslag van het everzwijn.
Hoe winter weerloos is
voor alles wat verdwijnt
en zichtbaar blijft:
de voetstap van de jager,
de stervende sneeuw,
het eeuwig brekende water.
Hoe winter zwijgzaam is
en weifelt in jouw…
Lente
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 519 de lucht
Maakt mij zo bewust
Van gemiste gevoelens
Kijkend naar mijn verleden
De liefde die niet de laatste zal zijn
Ik herinner me de momenten met jou
Nu lijkt het zo nabij
Zo moeilijk te vergeten
De goede tijden die ik had
Jij waard mijn harte wens
Ik stopte jou oproepen
Verliet alles – bekeek de wereld
En begon een nieuw begin
De seizoenen…
van glas achter glas reeds de lente
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 679 groene narcissen
ineens trompetterend geel
op de vensterbank…
Late krekel
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 808 Een late krekel zingt zijn lied in de bedauwde velden.
Wat is het, waarvoor hij aandacht vraagt?
Hij heeft ons op zijn manier iets te melden.
De klamme avondlucht die zijn boodschap draagt.
Het behoeft geen geoefende oren.
Want eenieder die wil, die kan het horen:
“Staak ik straks mijn lied,
dan is het eigenlijk al geschied!”
Een tijd van komen…