Alle inzendingen over september OR afscheid OR strand

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

November, november en het is pas september…

Donkere wolken kwamen aan een wind stak op best hard beter nu naar de boulevard te gaan echter voor 'k zover kwam: Werd ik gezandstraald niet gering kijk een uitje op strand met uitzicht op zee Is 1 ding, maar al dat zand waar 'k niet om vroeg was wat ik mee naar huis droeg.…

het meisje moe van de eindeloze herfstwind sleept de zoom van haar rok over het lege strand de hongerige meeuw krijst met schorre keel over de open zee het meisje hoort het schrapen van lepels in lege etenspotten ze ziet sintels met de schijn van gloed op deze plek neem je maar eenmaal afscheid…

Zondag 22 september 2019, strand, Julianadorp aan zee de laatste resten van de zon zullen hier schijnen vandaag daarna zal wolkenweer aanbreken, waarvan sommige openbreken met regen, hagel omfloerst met bliksem en donderknallen op een duinpan gezeten in de luwte van de windrichting geniet ik van de bijna middellandse-zee-blauw ogende zee…

Natuurlijk kom ik terug, zei je en pakt de stoute schoenen ga maar, ga maar en tart mijn tere ziel loop langs de zilveren stranden en waai de wind die zacht je ogen kust en leg je lege lichaam in de duin, die afscheid heet ga maar, ga maar ik zal je later zoeken.…

Wandelen met jou is het einde weer naar het begin brengen praten over kwaliteit van leven wat zo heerlijk is op een Noordzee strand terwijl wij maar geen afscheid kunnen nemen nog eens terug gaan naar toen we in bomen konden klimmen en zandkastelen afdroegen we naderen het einde van het verhaal en komen hier nooit meer op terug…

Het regent … druppels van verdriet Ik neem afscheid Af en toe breekt licht door de mist heen nog een paar mooie plekjes zichtbaar en warm door de zon Ik ben er en koester ze 2018 De mist wordt hardnekkig Sluit de zon buiten En ontneemt het zicht op het strand Het is er niet meer Ik kan er nooit meer komen Alleen nog in mijn hoofd…

bloemen heb ik niet maar over bloemen zing ik iets van die avond en die rozen als het donker wordt september alweer september ik kijk naar de maan en vraag me af wat ik zie de maan en onder dat zwakke licht loop ik van hier naar daar een wandeling zo mooi is ze zo mooi en ik denk dat ik gelukig ben in het oude…

bramen plukken in het duin zondoorstoven, kruidig ruikend doorns krassen zo gemeen op je armen, zomerbruin voorzichtig pluk je, één voor één zoete, zachte, zwarte bramen bijen zoemen om je heen zomerweelde, voor jou alleen rode schrammen, rood van bloed rode monden, bramenzoet…

je ruimt het veld en bergt de zon het bittert in de nectar in kleur jongleur kameleon het suikert in de blauwspar…

in geurende luchten mijzelf verliezen verdwalend in kleuren verdrinkend in tijd verkleurende vruchten wilgen die kniezen herfstgebeuren dompelend in spijt spijt van de dagen die ik onnadenkend doorbracht met vreemden te ver van hun bron verwijtend hun klagen in motregen drenkend herfstontheemden op zoek naar de zon…

September blaas uw gouden vlammen Door al de wijde wereld heen! Blaas van nog boordevolle stammen Het kwijnend afval naar beneên! Begraaf ons in uw gulle goud, Tot ons ontstuimige verlangen Barst boven al uw wilde zangen En feest in al uw vruchten houdt! September blaas uw witte buien Als blâren van een rozenstok!…

Molenstenen zwaaien rond en rond verdampen tot groezelgrijs graan Blauwe drietanden steken de dag beschaamd weg achter pastelgroene dennenpluimen het licht vervaagt de schaduw zorgt voor mijn smalle ogen ik zag alles heel even maar het was in het gehaakte donker allemaal slechts kostbare as…

Zachte kleuren, milde tijden, na het brute zomergeweld. Iets van rust, bijna symbolisch, wat bezadigd, melancholisch, nu het jaar flink overhelt. Nevelslierten, lucht aan flarden, dauwparels in een spinnenrag, stralenbundels door gebladerte van een koperen, omfloerste zon. Hoe glorieus begint deze dag! Wat kan meer poëtisch stemmen dan…

Mijn gedachten nog bij de zomer Mijn gevoel nog bij de zon Mijn hart nog bij de stilte Wat begon met een zacht warm briesje Begon te veranderen in harde koude wind Die mij zenuwachtige rillingen gaf Lichte mooie zomerdagen Veranderden in twijfelachtige weken Want alles stond op scherp De tijden werden anders Maar de verlangens naar de…

Het is september achter hoge ramen.…

De zomer is voorbij en het is niet erg. Ik zag genoeg ganzen overvliegen, de tuin stond vol bloemen, er waren genoeg warme dagen en er is genoeg gebeurd. Ringen zijn aan vingers geschoven, iemand viel van de trap, iemand brak zijn ledematen, en er kwamen berichten uit de wereld. Deze zomer kan ik met een gerust hart…

vallen van oude idealen en wensdromen De juwelier lapt de schoenen voor de onderdanen van verval terwijl aan de boezem van de zee dorstigen ideeën voor later moeizaam bijeen verzamelen Uit rag en web loods ik je weg dwars door helende herfststormen als het nog zin heeft in september.…

De zon al vlugger achter de nok van het dak mijn schaduw langer…

De e’s vervlechten lettergrepen De preherfst keert de levenssfeer En neemt begeesterd het beheer Gereed meer regen te verslepen Klef dwepen weken met de e Het snelsennet kweelt lekker mee…

September hoe lang nog uw bekoren, rustig kloppend hart, dat niet verstilt. Mijn liefde die nooit verkilt. De naam die ik steeds wil horen, schrijdt in volle pracht over oktobertreden. Beladen schoonheid verbergt de droefnis Van de eerste novemberbeden overschaduwt het eeuwig gemis van hen die streden, afwezigen aan de feestdis…

September! laat uw open grijze vanen Door koele luchten, schone straten gaan, Het gave goud ligt op uw zegebaan, Druipt van uw fijne wapperende manen; De pure honig laat ge in harten staan: Gewassen goud in glad-gevlochten spanen, Uw adem is ons tot het lijf gegaan En blaast ons, jonge goôn, langs nieuwe banen. Op kameraden!…

druppel voor druppel verjaart regen in de oceaan atomen van haperend vlees verwarren zon met maan o, hemel nergens zichtbaar in wolkenloos rookgordijn onbeschreven blad, leeg door verregaande letterpijn kantlijn klinkt als evenaar lachen als een hard gelag alle huid, mergel, aarde sterft op deze laatste dag…

De bomen groeien niet meer tot aan de hemel, ze zijn moe de herfst laat hun bladeren verkleuren september laat haar eerste tinten zien je wringt je in jouw sociale positie alleen en moeilijk om te vergeten je verdrinkt herinneringen in pijn ons geheugen houdt van de aarde een stille herfstavond tot wasdom gekomen maakt een einde aan zomerse…

Ik rook; drink; lijd met je mee op jouw golven; te pletter waarschuwen ze voor de vloed. Als jij er niet meer bent in de nacht; dan eet ik nooit meer een hamburger met uienringen want dat doet zeer.…

Vroeger op zondag, Met je ouders naar het strand. Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand. Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen. De toekomst nog lang niet vervlogen. Je hoofd nog vol van het heden. Dat is nu lang geleden.... Het is nu raar...en denk telkens... Ik hier jij daar. Dag lief mens.…

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

Ik ruik het zout Van de zee, Zie het duingras Dat moeiteloos Meebuigt in de wind - En even, Heel even maar, Voel ik me weer Een veilig kind…

Beachbeats tegen de duinenrand Geven een vreemdsoortige gelukstoestand Regen als een deken over de uitgelaten sfeer Doet niet deren in dit feestbeestenweer   Alleen rondkijkend met een flesje aan mijn mond Hoop ik op die glimp van jou en dat je toch nog komt De vrouwen wulps en bevallig Dansen niet geheel toevallig Pal voor mijn neus de laatste…