Alle inzendingen over sjaaltje

Ik heb dat sjaaltje meegenomen dat je haast nooit meer droeg het ruikt nog naar dat parfum waar jij altijd om vroeg de geur van je huid draagt het met zich mee dat simpele sjaaltje dat je jaren geleden voor het laatst droeg jouw beeld verschijnt je kijkt naar mij ik lees een boek je gebaren je stem komen tot leven kon ik nog…

Een jongen met een sjaaltje en een baard Die in een kreupel taaltje mag vertellen Dat men hier ook een daad zou moeten stellen En plotseling is Holland van de kaart Verandert heel ons volk in zenuwpezen Maar is het niet de angst die je moet vrezen?…

roos op koffietas blijft stil diep rood in haar hand terwijl een traag kwijtspelende sjaaltje door witte ridder. spats! rollende scherven als speelblokken, nooit verwacht! papa de voeten uit. snoepende liefdeskracht, die kleine kinderen toch.…

De beste gaan eerst Maar waarom jij Waarom in hemelsnaam jij Ik zoek maar vind niets Enkel je sjaaltje Is het dat? Was het dat? Ben je nu niets meer?…

Zuigt met wilde lust en passievolle, rode vlek pronkte vrolijk, in haar warme nek ‘ze is te jong,’ zei moeder ‘hier een kleurig sjaaltje, die vent, da`s een loeder’ ‘camoufleer, bedek!’ ‘rustig aan,’ zei vader, ‘plaats het in een helder kader!’…

Het zijden overhemd zakt door het geraamte het sjaaltje vat vlam zijn lach gist na op zijn lippen. Nu wordt hij geïntoneerd, niet de vleugel. Wie verliet daar zo schielings de woning zonder om te kijken naar het kind dat de man nazwaait die het werd? Waarom kiest iemand voor vernietiging?…

Vandaag kies ik bij zwart/wit zacht oranje, een sjaaltje losjes in een knotjesspeld, het schuimkoralen snoer van tante Anje en in mijn haar heb ik een bloem gespeld. Zinderend danst de lente door de lucht, er luiden voorjaarsboden in de zon, de kat miauwt zijn maartse lokgerucht, dekbedden kleuren fleurig een balkon.…

Een frêle vrouw van vijfentachtig jaar Madame Huflane die mij welkom heet Als ik de tuin, roze en blauw, betreed Ze heeft een sjaaltje om haar zwarte haar Ze maakte hier, zo blijkt, haar dromen waar En gidst me door de tijd daaraan besteed Het kunstwerk dat de volle aandacht vreet Was pas na dertig jaar volledig klaar Op klokkentijd heeft…

Samen kijken we naar de lucht, de zee, de vogels golven beuken op ons in voeten worden nat de wind blaast jouw sjaaltje op Het zand zo heet onder ons de zetel uitgeplooid de parasol open gevouwen boven jouw hoofd Ogen vallen dicht armen voelen licht benen gevlekt voeten gezwollen uitkijkend naar elke straal De goden zijn met ons vandaag…

Een fleurig sjaaltje siert hun saaie jas, een beetje lipstick tegen het ontbladeren en zilverwitte krulletjes omkaderen 't gezicht dat vroeger mooi of lelijk was. Dit is mijn voorland, zo zal ik verwelken. Ik maak een praatje met ze over 't weer en ruik een vleug parfum van aronskelken. De bus vertrekt.…

Ze legden een eed af, gaven elkaar en de groep de linkerhand, werden met een hoera verwelkomd, kregen een sjaaltje wat met de rode kant aan hun linkerkant moest, want tja daar zit je hart nietwaar? en verheven in de stand, van de scouting!…

Haar sjaaltje als een rups over het tapijt, ooit nog met de hand geknoopt en nu door rood en zwart besmeurd in de stank van dood gedrenkt. Een kan, die op haar kant de inhoud langs de tafel liet lopen en nog druppelt, alsof zij zeggen wil: ik heb het wel gezien, maar kan niks zeggen.…

De muur van de Cerf werd aangekleed met een schuchter gemaakt sjaaltje, en 2 schilderijen, ook van mijn hand. Aan de wand begon mijn bestaan. Mijn ogen waren door die ervaring belicht met waterdruppels en doordrenkt met zonneschijn. De Cerf is de maan, ik hun schaduw. Zij zijn de zee, die mij op het droge hielpen.…

Via de borstpartij naar de nek, met rimpeltjes die ik maar WAT graag bedek, een sjaaltje leent zich daar prima voor weet wat ik van anderen hoor, ach kind, valt allemaal best mee!…