Alle inzendingen over slot zeist

treed binnen en zie hoe mijn hart zich thans opent dat bepaal ik zelf een kleine deur voor lijden de grote voor mijn liefde…

‘t Sociale leven is op slot gedaan. De lente trekt zich daar geen loot van aan.…

De kleinste stad in het wijde Friesland spreekt ingetogen van strenge krijgstucht. Soms klinkt feestelijk kanonnengerucht bij de wallen vol hechte, trouwe stand. Aan de gracht houden oude huizen hun band met handel en nijverheid, lang vervlucht, maar nog glimlachend, onder voldane zucht, in ramen, door werkend verleden omrand. Het bedaarde…

Bomen bij een sloot. Een reiger die staat doodstil. De kikker kwaakt luid.…

Het stille water een reiger aan de oever diepe dialoog Hoe meditatief en intuïtief portret van een vogel kleeft langs de oever waar silhouet in verschillende kleurnuances weerspiegelt op gerimpeld wateroppervlak, een inspirerend beeld om nooit meer te vergeten. Genesteld tussen het ruisend wuivend riet waar ze met haar enorme dosis geduld…

was ik de boer die wilde bloemen zeiste tot aan de blauwste van het veld aarde open reet om veredeld gras te zaaien zodat de melkindustrie kon blijven draaien ben jij de boerin met meer dan 100 zeugen waarvan de biggetjes vaak niet deugen dan commercieel worden afgemaakt omdat het mooiste vlees voor de hoogste prijzen gaat wij…

Kwaak zegt het eendje en plonst in de diepe sloot lekker brood vandaag.…

waterburcht mistroostig opgesloten in het verleden hoe standvastig stond je hier omringd door het warme groen versteend zijn nu je gedachten van vergane glorie waar jouw torens als heer en meester pronkten als bakens van onze trotse stad en jouw vlaggen fier wapperden in de noordenwind slot op Kalehay citadel van Albrecht van Saksen en…

De verwarring door gekte in de familie, die zich verwijderde als in een echo van stilte waarin woorden zich verloren leek immer maatgevend in het voorjaar wanneer gras groen groeide in weide en in het najaar grauw kleurend het natgewas vol herfstdauw en misschien was er iets van die verwarring die de weemoed tekende in herinneringsbeelden…

Wonderlijk werktuig in het land - de sloot - in de schoot van de aarde gesleten meanderend buigzaam met star eenrichtingsverkeer jaarringen vlinderen over haar zanderige buik de boorden groengesluierd steenkoollagen in haar tooi wierig fladderende vezels met de rug naar de bron een verdord seizoen legt haar schijnbaar droog en dood…

Ik heb rondgereden en kom zo onbedoeld terecht in Zeist: nog steeds een dorp door dartel loof omlijst, net zoals drieëntwintig jaar geleden. Wanneer zij lachend opendoet herrijst mijn jeugd in mij en wat wij samen deden. Er is, terwijl wij wederwaardigheden bespreken, niets dat op vervreemding wijst.…

De brug is weer toegankelijk, het verkeer komt op gang. Een overvol voetpad, drukte van belang. Dan gebeurt er iets, een bus nadert dreigend een vrouw met een fiets. In een impuls grijpt een voetganger haar stang, geroep… hij tilt haar met fiets en al terug op de stoep. Rakelings schuurt de bus langs haar wang, het valt…

al sinds mijn geboorte heb ik jou op mijn geweten jaren ben je weggebleven af en toe wat schaduw of het grauw en wit van een gezicht maar de laatste tijd maak jij toch min of meer een ongepaste inbreuk op mijn leven waar cultuur haar mooiste kanten toont zie ik jouw hand die vergankelijkheid beloont jij oogst volop natuur en zeist…

Routineus joggend door het lentegroen staat daar, confronterend, een reëel object... Waar duidt dit op, wat geeft het aan? Dat Jezus écht is opgestaan? Niermeyer's 'Geometrische Tantra' toont zijn heilzame werking: dwars door alle structuren, gedachten, moeizame totstandkomingen, feiten valt hier het Licht als een verlossing - inderdaad…

Zwembadgesprekken, half bloot en aanraakgraag indruk maken ja elkaar onder de randen door glanzend insmeren en raden ja vertrouwde vreemde onschuld van samen liggen soezen nee niet uit wanhoop hem aankijken niet hem laten polsen of ik nee niet mijn armen om hem heen slaan geen lieve woorden .....alsjeblieft niet hem veroveren met…

Ineens sloot je je ogen Net als iedereen die nacht Ineens sloot je je ogen Maar toch was het heel anders Ineens sloot je je ogen Wat was er dan zo anders Ineens sloot je je ogen En ze gingen niet meer open…

Alle geuren, kleuren en woorden laten mij achter in vergetelheid door het onkenbare omrand. Zintuigen verdoofd, leeg in mijn hoofd, maar met alle kracht in mij voel ik me op een dag weer vrij zodat alles betekenis krijgt... En dit kan met geloof en vertrouwen worden bereikt.…

’t Is woensdag dus ik ben weer aan de beurt, Ik was van plan een snelsonnet te schrijven, Maar laatstelijk – ik wil niet overdrijven – Raak ik daarover meer en meer verscheurd. Want tijdens dergelijke schrijverij Komt ongetwijfeld te veel stikstof vrij.…

Liefde is de sleutel van het slot van het slot Liefde is de sleutel tot het mysterie aan het slot van een verhaal Liefde is de deur opengooien van een open verhaal Liefde is een open verhaal Liefde is ...…

Als je je zelf op slot zet kan je geen kant meer op Alleen Jij zelf kan het slot openen en jezelf de vrijheid weer geven…

Ze had kanker toen ze zei: Geloven is voor mij als kind bij vader achterop de fiets vol overgave, benen in de fietstas, leunen tegen vaders jas, Hij kent mijn bestemming zonder routeplanning. Ze kende haar vader maar even. Toen hij stierf was zij pas zeven maar de band met Vader is altijd gebleven. Als Vaders gang lijkt te vertragen…

Ik heb het net gedicht De fuik sluit De deur op slot Ik heb het net gedicht Het luik voor mijn ruit Een steen voor mijn grot Mijn handen voor mijn gezicht Het net gedicht De boel op slot Terug getrokken in mijn grot Mijn handen voor mijn gezicht Dicht Op slot…

en je liet mij buiten staan niet meer opnieuw beginnen maar onze eigen weg inslaan Nog steeds kom ik jou tegen in de donkere stilte van de nacht dan kan ik stiekem naar je kijken naar je ogen en naar hoe je lacht Soms denk ik jou ineens te horen of ruik zomaar spontaan jouw geur ik kan jou niet uit mijn hart verbannen maar helaas, jij sloot…

De overeenkomst lijkt te lopen tot deze voleinding, dit abrupte slot. Want God gaat verder, zwenkend van hem heen in zijn miljoenen. God is nooit alleen. Voor gene kwam een ander weer aan bod. We zijn voor hem een vol benzinevat, dat hij leeg achterlaat. Hij moet het kwijt, al de afval, met zijn wezen in strijd.…

Daar zaten zeven kikkertjes Al in een boerensloot De sloot was toegevroren Ze lagen hallef dood Ze kwekten niet, ze kwaakten niet Van honger en verdriet Daar zaten zeven kikkertjes Al in een boerensloot. De jongste, die een wijsneus was, Zei tot zijn kameraad: 'Die malle nachtegalen, Wat hadden die een praats!…

1 Riet, halsstarrig gras de onbeweeglijke roerdomp, een schreeuw ontmantelt de mist, het water klotst zwartademend. 2 Op de plomp volgen zilveren druppels, een aardegroene kikker sprong in de diepbruine sloot. 3 De welige ogen van de man, de zachtwitte lelies, met handen uit karmozijn, een dromende visser te zijn. 4 Om…

Het braakland in de verte. Een woord oud als de weg naar Rome, we hebben de verleiding niet weerstaan. Lijnen en plannen maken dit uitdijende weiland. We zijn aangekondigd - houd je mond toch, je ziet ons spoken, zoek een betrouwbare bron, huiverig voor iets dat maar voorbij blijft gaan. Dan sta je recht en grijpt me beet. Nee, het was…

ik ben niet zo maar een hangjongere beweert het edelknaapje dat in de hangkast achter ridderslot en grendel toeft…

Jonge meerkoetjes kleine rode snaveltjes een reiger zit stil…

Een plons in de sloot: Portugese hondenpup doet zijn naam eer aan…