Alle inzendingen over sneeuw gevallen

Herstellende nog steeds van zware worteldiarree galoppeerde hij de nacht door over glibberige daken Zeven kleuters speelden 's ochtends met z'n allen heel tevree met de zachtoranje sneeuw om er een sneeuwpop van te maken Er was genoeg gevallen om een vreugdekreet te slaken…

nog is het laken wit de handen aan mijn bed zijn bruin zie zon in lach en woorden zij dansen rustig zomer in bezig zijn met mij maar als ik wakker word zijn vele bladeren gevallen gestorven in hun herfstpijn mag dan na al dat gaan de eerste sneeuw weer even smetteloos als mijn laken zijn…

Al is het op de weerkaart dan al lente Pas nu is heel 't land in wintertooi We zijn nog ver van Pasen, zon en dooi En scholen hebben sneeuwvrij vanaf Drenthe Het voorjaar zal dit alles weer vermoorden Maar voor even geen probleem met witte boorden…

Als kleine kinderen verheugden we ons op de sneeuw die komen zou keken op de radar, wanneer valt het nou? Dan ineens betrekt de lucht nog iets meer en jawel de witte vlokjes dartelen naar beneden, het sneeuwt!…

Sneeuw Witte vlokken over Veluws land Menig vlokje op de woeste gronden beland Kou en mistroostige sferen Siberië zullen we leren Sneeuwvlokken door ijzige wind voortgedreven Rode wangen tijdens het landschap beleven Snijdende wind voelt aan als striemen Wildsporen die in de sneeuw ontkiemen Sporen volgen van een vos Z’n pootafdrukken…

was het omdat de sneeuw was gevallen of omdat ze was gesmolten dat een koude hand zich op mijn borst legde en hier zo lang bleef liggen tot ik gevoelloos werd gewichtloos tot ik zwevend boven mijn lichaam dit roerloos kon zien liggen in een rode rok een zwarte trui een glimlach om mijn bleke lippen dromend over Sneeuwwitje het zusje dat…

Nu de bladeren weer losgelaten zijn, De kleur van rood en geel zijn intree doet Lijkt ook mijn zomergeluk te zijn gevallen Op de straat waar ik het rood ontmoet Ook op mijn wangen trouwens Maar dan van kou en wind Niet van geluk, mij eens verhitte Als de winter wordt geboren Hoop ik te zijn als sneeuw Mooi en wit en zuiver Wanneer ongetreden…

je kwam met nat in je haar de nacht was een kwart voorbij kwam het van de regen, de dauw of was je ergens gestrand kopje onder gegaan je schudde neen de slaap kwam niet meer die nacht en toch bracht de ochtend weer licht de scherpe geur van vers- gevallen sneeuw toen ik het raam opendeed naar buiten keek je voetsporen niet meer vond…

Wie wil er niet zijn hele leven Lekker lopen in de sneeuw Op de vlokken, net gevallen Voor mij valt nooit teveel Sneeuwpoppen kunnen bouwen 1 voor ieder uur Vernikkeld thuis te komen Je warmend aan het vuur Lekker snert gaan eten De soep staat voor je klaar Sneeuwpret, hele dagen En dat dan duizend jaar…

Jij brengt je woorden als de zuiverheid van vers gevallen sneeuw dichtwerk zo puur als ijsbloemen, kunstig bloeiend op een winterraam een groeiende boom van gedachten waarin de openstaande mens rijpe pennenvruchten kan verwachten jouw regelmelodieën zingen in kleinheid een grootse wijs als een jonge vogel in ’t lenteparadijs *…

je had de herfst al afgeschreven de oogst is uitgebleven maar de winter is niet koud de eerste bloemen heb je al gezien misschien te vroeg in de natuur nog clandestien het hagelt soms maar sneeuw is niet gevallen en koning vorst regeert op andere plaatsen zijn vazallen mag ik je nog een lente bieden groeien in nieuw samengaan bloeien…

Ze zijn echt nog, onder ons ik weet het zeker ze zijn lijfelijk weg, maar daar houdt het dan op, ik kocht een bosje rozen, want tja daar was het mensje en ik, gewoon dol op. En zo staan de rozen, prachtig te zijn komen mooi uit, een beetje zonneschijn dan ineens: een schrik, wat gebeurd er nou? van slechts 1 roos vallen alle blaadjes op tafel…

waar kleuren langzaam nestelen in grijs van grauwe maanden slaapt wit in pas gevallen sneeuw zijn winters maagdelijk rusten toch zal er iets gaan broeien in leven dat door snoeien kort gehouden wordt het zijn geen stemmetjes die soms winden kleuren wel de klank van samenspraak die over het mysterie van de blauwdruk gaat…

de maand van herfst en stille winter, regen en koud, wie weet gaat het nog sneeuwen. een tijd van donker en wat hinder, december laat gapen maar ook geeuwen. oude kerstbomen en houten tafels mooi aangekleed, zo elegant en struis. de geur van taart en warme wafels, kleurig lichtjesfeest op straat en thuis.…

Er zat een zwaluw in mijn tuin, met glanzend wit zwarte veren. Hij keek droevig voor zich uit, De omgeving kon hem op zijn tak niet deren. Plotseling schoten de oogjes alle kanten op, een bekje dat ging protesteren. Het was de wereld op zijn kop, hij was echt boos en begon zijn tak te molesteren. Die brak, waaronder likkebaardend een kat…

Het is een lust bij Ajax te verpozen, In de Arena zit je echt op je gemak. Daar is een semipermeabel dak, Waar destijds heel bewust voor is gekozen. Wie kletsnat thuiskomt, met een witte hoed: “De bovenramen deden het weer goed.”…

Bij de term " gebroken ogen" denk ik altijd weer terug aan jou, we liepen samen ik droeg je, door de regen, zon maar ook de kou. Ik hield je vast, alsof we nooit gescheiden konden worden van elkaar en toch: gebeurde waar ik bang voor was, je ontglipte me zomaar! Daar lag je op straat, je kopje in elkaar, je ogen stonden scheef en ik huilde…

Gezinshereniging, een heikel punt Voor Bikker en voor Kaag is het wel slikken Het CDA moet ook de wonden likken Dit kabinet is geen vervolg vergund Ik denk, terwijl ik deze regels schrijf: O lieve god, bespaar ons Rutte V…

sneeuw dat ik Mezelf heb teruggevonden…

als gevallen dook hij op een ieder perplex met zijn bestaan het was oorlog toen hij viel maar nu kan hij het leven weer aan…

onherroepelijk beklonken koud voltrokken ongenaakbaar feit knievallen rewinden fast forward verleden tijd…

Ze bleven uit beleefdheid even hangen Maar toen de ceremonie was besloten Wou woensdag de gehaktdag weer promoten En werd het kabinet niet opgevangen. Werd dinsdag nog gedragen door respect De woensdag ging weer voor het knaleffect.…

eindelijk heeft zij haar noot gekraakt het kabinet gevallen onderhandelingen gestaakt dames konden niet meer samen door één deur uithuilen en opnieuw beginnen na het benoemen van 'n formateur…

Hij miste, springend van de hak op de tak door de zwaarte van de zak en niet alleen de inhoud van het jute wat vervolgens brak.…

Het licht breekt de nacht De sterren de duisternis De kou verknipt de felle kleuren De wind de stilte, de dromerige rust En ik wacht Onveranderlijk, onvermurwbaar Hoop op het knakken van Mijn botten, ruggengraat in stukken Gebroken en verlaten lichaamsdelen Verlangen naar de gepijnigden Hopen op een plekje tussen De gevallenen Ik weet…

balkenende dacht mijn kabinet viel niet echt in goede aarde…

Na de strijd zo moe gestreden. Valt hij neder in het gras. Kijkt hij om naar het verleden. En ziet nog net hoe vredig het ooit was.…

Gevallen,bekneld, verlamd. Stijf van zenuwen slik ik de brok door mijn keel. Gevallen, verrijkt, omarmd. Ontspannen doorbloeding vloeit als verbindingsjuweel. Gevallen, heimelijk ontvlamd. De verboden vrucht voelt als het nieuw epitheel. Gevallen, aangenaam verwarmd. Bekleed ons gegarandeerde vondst fundamenteel.…

Zo kort mocht je maar zichtbaar zijn, zo kort maar aan de tak, de storm brak je af, met het grootste gemak. Net uitgekomen, net groen van waas, werd de wind je vandaag toch echt de baas. Daar lig je nou vlak op de grond terwijl iedereen toch echt wel vond, dat groen eindelijk tevoorschijn kwam. Maar daar lig je dan, de wind nam…

Lag voor dood op de grond Kon niet meer opstaan Kou waarschuwde dat het niet goed was de hele nacht op de plavuizen te blijven liggen Kon niet anders Pas toen de heer des huizes de volgende ochtend ontbijt kwam maken, en hem uit zijn ooghoek plotseling, in een vreemde draai, gevonden had hoestend weer aan het haakje gehangen.…