Alle inzendingen over sociale inslag van d

op 't hoofdkussen ontvangt hij genadiglijk z’n plussen vallende in minnen raakt hij buiten zinnen bij vijftig min stond hij nog plus pas bij vijftig plus ging hij in de min ooit was hij voor wie de bal durfde kaatsen nu is hij voor ’t minnen van de naasten hij zegt "mijn hart wordt oud altijd al van binnen goud dus…

Schering in overmaat, we kunnen niet ontkomen, deel van een klucht. Van hun loof ontdaan, stammen die er niet meer staan, ben ik de tel kwijt. Wij komen van ver, om weinig te begrijpen, we blijven op zicht. Op alle kleuren bloed, ligt de zon uit te rijpen, om je te verbijten. Geloof in zomers, elders valt weer de winter in…

[Haiku] de bliksem zigzagt als een gekarteld lemmet door het hemeldoek…

donder en bliksem lichtflitsen vanuit de lucht inslag in een boom…

er is geen polis voor zulke zaken voor de inslag van pure liefde die de boedel in mij deed kraken die mijn hart geheel doorkliefde…

In ons hart vinden wij het hier fijn Maar door een dankbare allerbescheidenste inslag verbergen wij dat door chagrijn…

Inslagen scheuren het veilig gewaande fort en leggen een oude inhoud bloot van dieper dan diepe lagen, wat met beton gewapend was wankelt op het zwakke fundament…

Wat social lijkt, wordt morsig metterdaad: De Tweets op Twitter blijken zeer tweeslachtig En Facebook toont nu -even twijfelachtig- Opnieuw dat norse, andere gelaat Zo kan 't op social media verkeren Totdat de boel vanzelf gaat exploderen…

want ze vallen bij bosjes en de spruiten zijn de pineut als het niet meer botert schering en inslag kan worden verminderd in goed overleg trachten waar een wil is is een weg en als alles gedaan is te redden en het toch valt blijft harmonie verzachten…

In mijn gedachten. Kom je nog steeds bij me zitten. En leg je je hoofd zachtjes tegen mijn been. In mijn gedachten. Omhels ik je nog steeds. En voel jij je geborgen. In mijn gedachten. Hebben wij nog steeds eindeloze gesprekken tijdens onze wandelingen. En koesteren wij onze verbondenheid. In mijn gedachten. Zitten wij nog steeds naast…

mijn weg loopt niet dood hij gaat door de mist de kilte het duister de bocht ik zoek een afslag een inslag geen uitslag ik kijk niet achterom in de spiegelwasem zet mijn tranenwissers aan en zoek beeld sneeuw maar sneeuw…

Mistroostig, somber, lusteloos van geest Die inslag is soms haast niet te begrijpen Bram Bakker, coryfee in zielenknijpen Komt nu met een Depressiegalafeest Een goed idee vanwege het taboe Maar gaan de doelgroepen er ook naar toe?…

boterhammen met kaas en worst salami en wat fruit en volle melk als ik het zo uitvoerig opschrijf heb ik toch een vreemd gevoel dat het schering en inslag is hongersnood ver van mijn bed…

we zijn bubbels geworden bubbels in een glas met prik elk stijgt op in het zijne en in de mijne stijg ook ik het glas ontstegen lossen we op in de lucht even geen berichtjes slechts een diepe desperate zucht de ledigheid overvalt ons in haar genadeloze vlucht niemand kan me nu bereiken voor iedereen voel ik me lucht…

geen blad bewoog de lucht was loom en zwaar beladen als in een hoofdpijndroom voelbaar hing de stilte om ons heen in een klamme greep van niet verroeren de klok tikte steeds luider de seconden af als bij het wachten aan een graf een flits verscheurde het donkere gifgroen de donder knalde raak onze actie kwam te laat in brekend…

Als DA14 ons wél had geraakt… Wat zou er nu dan uit aan ‘t sterven zijn? Iets groots, iets logs, een wezen soeverein Dat, even nog, van zelfvertrouwen blaakt Misschien is wel het antwoord op die vraag: De man. De ware dino van vandaag.…

Drie bogen één brug twee witte zwanen drijven in het spiegelglad…

ik zie de weeffouten in mijn levenspatroon donkere rafelige draden verbreken verbinding knopen, lussen, losse steken horen bij het tapijt dat jaar na jaar schering en inslag vormen het onvolmaakte is mij lief ik mag een mens zijn…

Waar wij eraan gewend Zijn geraakt elkaar Wegkijkend voorbij te gaan Is daar zo maar die ontmoeting Via Marktplaats waar we Zo waar een mens ontmoeten Die we in de ogen zien, Die zijn verhaal vertelt, En die bereid is ook Ons verhaal aan te horen…

België heeft een corona patiënt Maggie zegt : er is een medicament dat kan genezen ook voor Chinezen en krijgt in Wuham haar monument!…

Onze Liefde was sterk, Onze liefde was en is hard werk, Onze liefde was mooi, Onze liefde is de laatste tijd een rotzooi. Onze liefde was leuk, Onze liefde is nu bijna een breuk, Onze liefde gaf vaak problemen, Onze liefde had dit ons niet moeten ontnemen.. Het is mijn medeschuld, Maar van jou meer schuld, Want jij wilde er niet aan werken…

en in de sociale media en besef de mens is nog steeds een dier en soms zelfs een beest een gegeven wat er altijd in heeft gezeten en helaas altijd zo is geweest…

jij bent niet bang maar er hangen rafels aan je leven waarop een ander trappen kan losse draden die geen patronen kennen door schering en inslag van twistende stemmen waar de hoeder zoek is in een schreeuwende nacht die door gewetenloze stilte talloze malen wordt verkracht jij foetaal wil wederkeren naar de warme moederschoot om…

ik heb tijd geweven kwam mezelf tegen zittend aan het spinnenwiel waar ik draden spinrag uit het leven tot garens vlocht na het klaren zette ik met schering en inslag de patronen op maar kwam stof tekort borduurde voort over bestaan liet de tijd zo door mijn vingers gaan…

het licht is niet eigen als zoon van de maan weerschijn ik in de tweede hand woon ik in het tweede huis leef ik in de onderwereld protuberansen verkleinen mijn kansen mijn gelaat is pokdalig gekraterd de inslagen waren hevig en ergens rijdt nog een karretje rond gevoed door zonnecellen…

Weer Sterven D-u-i-z-e-n-d D-o-d-e-n…

Inslag weert aangeslagen Rood, blauw en geel, Breit zich grijsreeks Een kleurloze trui.…

Jij die zegt Sociaal te zijn Tegen hen die Met je moeten dealen Zegt dat vooral Met een vilein gezicht Waarop zo veel meer Staat af te lezen Dan in die zogenaamd Inlevende teksten Die je ons meegeeft, Jezelf kennelijk niet Bewust van het weerhaakachtige Woord waarmee je meestal je Meelevendheid verwoordt…

De Belg moet nu blijven in zijn kot en wipt ze buiten die met het snot zo word je niet ziek geen corona piek wordt het virus verplet als een mot…

ik heb je gekend als vallend blad dansend op wind stralend in licht van de zon kleur om en om je patroonde de grond met schering en inslag ik las rust in lijnen van luwte seizoenen voorbij maar in de top knopte je boom naar betere tijden wil melker 07/07/2010…