Alle inzendingen over sollicitant OR anoniem OR Nijmegen

Wie letterlijk een keer voor paal wil staan - Al is het maar voor een keer in zijn leven - Moet zich maar eens naar Nijmegen begeven, Daar kan dat aan een net verbrede nette laan. De foto toont hoe men het daar beleeft Dat ieder er zijn eigen toko heeft.…

Ik doe even een groetje In het gedoetje Dat winter heet En natuurlijk het moetje Van het voetje Dat binnen blijft Maar binnen die gedoetjes Dus digitale groetjes Van mij, dat ‘t beklijft Doe dus ook digitale groetjes Binnen uw gedoetjes Dat u het weet, niet vergeet! Jan Jacob Krediet van den Bos Dichter van de Jordaan 2021…

Ik ben zo bekend in mijn anonimiteit als anoniem in mijn bekendheid…

Ik weet niet wie je bent ik weet niet hoe je heet jouw gezicht heeft geen naam jouw stem heeft geen kleur Een verwonderde blik maar ik geef geen kik er is geen deur die voor mij opengaat er ontsnapt mij een snik Ook al kennen we elkaar niet zo echt ik weet wel dat je vecht een druppel geluk is alles wat je wilt het geeft je kracht…

Geen houding het lijkt of ik je niet zie echt wel maar je merkt het niet ik kijk naar je vanuit alle hoeken waaruit ik je kan bekijken het is een feit ik wil je zien maar het blijft alleen bij dromen als ik naar je kijk zijn we samen gelukkig echter als je me voorbij loopt niets bijzonders je kent mijn naam niet eens…

het laat zich raden, maar zoek het niet te ver dronken heb je weinig gezien het schouwspel beleefd in al zijn bedrijven. het zweet verhulde beklijvend zijn gelaat; verwijderde het niet al te ver, maar raad dat maakt het spannend. hij heeft een naam een klinkende naam, dus roep hem niet te luid een ding weet je; ook omgekeerd gok…

Mijn leven is gebaseerd op een waargebeurd verhaal Een verhaal dat ergens ligt te wachten, ver weg en haast onvindbaar Het wacht tot het wordt gelezen Mijn weg is gebaseerd op een zelfgemaakt pad Een pad in het nergens Langs weilanden, door zijstraten en haast niet zichtbaar Het wacht tot het wordt belopen…

engelen en luisteren naar de medemens die zo welkom is in de stal voor alle anonieme hulpverleners…

ik heb baat bij jouw schaduwwoorden die vlinderen anoniem om me heen als wegwijzers van aard tijdens de nacht (laat mijn waterogen gaan, op zintuigen van daar naar hier, van ’t ogenblik) tiktak, luchtig gevulde uren getuigen door de nacht van adem in mijn oren kleppert de klok een slapeloze muze mijn diepte gaat ver jouw schaduw verzacht…

Ze roepen mijn naam nog een hond begint te blaffen er groeit een besef in mij dat het niet mijn hond is maar de gevreesde hond in de donkere straten van een verlaten stad op zoek naar vriendschap voor de dood.…

je was al weg omdat ik dat met woorden zei mijn gevoel stierf als 't ware zijn dood maar je kon niet weten wat ik bedoelde, het had het gewicht van ondraagbaar lood wat geweest is, is nooit geweest, wat leeft is nimmer vrij zolang ik zal leven; ik heb aldoor gevreesd iets koos er voor en je werd door dat onhoudbare al eerder…

. ---- NIJMEGEN/UTRECHT - Volgens Nijmeegse taalwetenschappers is het gebruik van 'hun' als onderwerp van een zin niet meer uit te roeien. Hoewel het gebruik van het voornaamwoord als onderwerp volgens de regels van de Algemene Nederlandse Spraakkunst echt fout is, is het steeds vaker te horen.…

Wijs me de kamer waar u de anoniemen sensibiliseert…

verdekt opgesteld in digitale loopgraven vuren ze anonieme aanvallen af verpakt in modder en het slijk van de aarde woedend vastgelopen op ijzige wegen op de dingen zoals ze lijken te zijn en nu de moed om slijk modder en de loopgraven te verlaten en dan de dingen zichtbaar beter te maken dan ze zijn…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Dat is toch wel bijzonder wat voor hit er In Nijmegen op internet floreert Voor wie (wil weten of-ie) iets mankeert: Een huisarts die een spreekuur houdt op Twitter Welk virus jou ook treft onder de dekens 't Is opgelost in 140 tekens…

Starbucks zet Nijmegen mooi op de kaart Al kunnen ze de kaart niet echt goed lezen Want voor die brug moet je in Arnhem wezen Hun koffiemok wordt echter steeds meer waard Geen mok meer over in de koffiebar Slimme promotie met ‘A brigde too far’…

( voor onze columnisten in tijden van verval ) geworden tot een onverdraagzaam volkje van ongedurigen die zich uitleven in kwetsende geschriften uiteraard lekker anoniem want heldhaftigheid moet wel behapbaar blijven welnu 'helden' van het anonieme geschrift zijn er voldoende teveel eigenlijk dat ik met een gemoed van wanhoop…

Een groot geluk kan alleen dan bestaan, wanneer ze met grote kracht aan liefde zal gaan.…

uit:symp.stervensbegeleiding Nijmegen 1973.…

Je bent hier zo mooi anoniem Cornil, zo mooi anoniem. Ik ook als nederig schepsel met zachte vrouwelijke voeten.…

Ik stond stil met mijn fiets, als een schim, verstild als een zombie voor zich uit starend, naar een vrouw die haar kind de melkfles gaf, ik dacht, waarom niet je bolle borst, leeg? Ik zag dat omstanders zich automatisch zorgen om mij maakten en terecht, ik had zo kunnen hemelen vanwege mijn falende hart en misschien wel omdat God het…

In mijn dromen kwam je binnen Overdag laat ik je nooit meer gaan Alles wat ik zoek Alles wat ik denk wordt waar Waar jij gaat in mijn gedachten In mijn dromen kwam je binnen Overdag laat ik je nooit meer gaan Ik verstop je naam in een gedicht Verborgen gezicht van mijn hartstochten Woorden golven uit mijn handen Spoelen aan op het witte…

Aangenaam, mijn woonhuis is in een straat van nergens dromen onbevangen spiegelen eenzaamheid waarin ik mij thuis voel in leegte, droeve stilte onder bewolkte horizon kom ik tot leven ik blijf altijd mezelf een schaduwzijde aan andere kant van het bestaan een vreemdeling die liefde onderzoekt in het onderbewustzijn van anonieme…

Uit duizenden Zo op het oog Ontelbare achterlichtjes Hier naamloos verzameld Op Groningen Centraal Ken ik zelfs mijn Eigen niet, toch is het Mijn toekomst die hier Voor me ligt, maar, Weet je, door de waas Van anonimiteit zie Ik haar niet Groningen, Centraal Station, september 1978.…

A horse with no name Door dorre woestijn Een zwarte sirene Naar hall zonder fame Gros bisous de partout Een anoniem paard Plotseling de nulle part Sans doute tout à coup Een bodembestaan Ondergronds zonder water Nooit werd het er later Diep als d'oceaan Gros bisous is au bout Een meermin met voile Een zwarte étoile De nulle part…

een vriend is verkleed en anoniem De oorlogen zouden stoppen omdat iedereen kon zien dat vrede dus mogelijk is en niet alleen tijdens Halloween…

Staat van ontvluchting gezamelijk broederlijk zie hier de drie musketiers Liefdevol vertrouwend kwaliteits staal bestrijdt geschreven oppervlakkigheid Ogen doorgronden ziel, pijn vlamt op naast een poel van ongebluste lust en bitterheid Blijf nog even en streel mijn ego nu eens met zaal leegte en pseudo intellectuele persoonlijkheids…