750 resultaten.
Presidentiële wensen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 135 De grote charlatan heeft weer gesproken,
de vredeshoop in haat en nijd verteerd.
Zolang hij maar zijn entourage eert.
De potten worden elders wel gebroken.
Hoe heerlijk toch om vuurtjes te gaan stoken,
want ja, hij heeft het lesje goed geleerd,
de aandacht moet gewiekst worden geweerd
van wat hij in 'geniep heeft uitgestoken.
Wat maakt…
Wensen voor het Nieuwe Jaar.
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 119 Wat 't nieuwe jaar voor jou in petto heeft?
Het spijt me, maar ik kan het niet vertellen.
'k Heb echt geen glazen bol die kan voorspellen
wat jij in 't Jaar Achttien zoal beleeft.
'k Wou dat ik je veel vreugde kon bestellen,
dat 't leven jou intens voldoening geeft,
je alles krijgt waarnaar je hartje streeft,
en bovenal een flink pak hersencellen…
In Memoriam S.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 353 Ze had echt van die heel charmante ogen,
die keken me intens verlangend aan,
dus kon ik de verleiding niet weerstaan
al strelend haar voldoening te verhogen.
Helaas, die diepe vreugde is vervlogen,
onlangs is zij heel vredig heengegaan.
Ze had het al een tijd laten verstaan.
De tekenen, die hebben niet gelogen.
Het leek alsof haar ogen wilden…
Wild en onbezonnen.
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 191 De winter geeft zich niet zomaar gewonnen,
want vooraleer hij weer aan ’t vluchten slaat
en ’t land opnieuw voor lange tijd verlaat
is hij nog aan een offensief begonnen.
Hij weet zich met zijn ongemak geen raad,
dus danst hij vrolijk, wild en onbezonnen;
hij heeft een web van sneeuwvlokken gesponnen
want binnenkort is ’t immers weer te laat…
De wereld van de wielen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 184 De wereld van de wielen is ontwaakt.
De knapperds met de goed gespierde kuiten,
die kunnen nu weer ongeremd naar buiten
en al dat moois wordt hogelijk gesmaakt.
Zodra ze rijden, zijn ze niet te stuiten,
en zie hoezeer de fans worden geraakt
wanneer er eentje noodgedwongen staakt
en pijnlijk naar zijn duiten kan gaan fluiten.
Niet dat ik…
Zit de schoonheid echt vanbinnen?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 318 Nu Berlusconi weer is opgedoken,
lijkt hij bijlange na niet uitgeteld.
Hij komt nog altijd vrolijk toegesneld
wanneer hij nieuwe kansen heeft geroken.
De jaren hebben hem nog niet geveld,
al heeft hij 't een en 't ander uitgestoken.
Zijn veerkracht lijkt nog sterk en ongebroken,
en zijn geweten licht en ongekweld.
Maar of de Italianen…
Een formidabel man.
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 292 Een formidabel man is overleden
en zachtjes naar de eeuwigheid gegaan,
een baken en een rots in het bestaan;
hoe moedig heeft hij elke strijd gestreden.
Zijn levenslust was nimmer te verslaan,
en ook al heeft zijn lichaam sterk geleden,
toch heeft hij menig boeiend oord betreden
en is vol kracht zijn eigen weg gegaan.
De twinkeling van humor…
Strijd in de verkiezingstijd.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 187 Politici beleven drukke dagen:
ze trekken vlot hun stoute schoenen aan
om heel gemotiveerd op pad te gaan
en moedig op de burgerstem te jagen.
O hemel toch, die irritante vragen
van journalisten die hen gadeslaan
en hen het liefste op hun bek zien gaan,
of lastigaards die eeuwig komen zagen.
Het is toch hevig zuchten en veel zweten,
opdat…
Een veel te korte nacht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 202 Een veel te korte nacht...
Wie heeft destijds het zomeruur bedacht?
Wie zorgt ervoor dat wij als arme schapen
alweer een uurtje minder mogen slapen?
Wie hoort er onze droeve jammerklacht?
De aandrang om te geeuwen en het gapen,
de rampspoed na een veel te korte nacht,
‘t beroepen op de laatste levenskracht
om ’t eigen lome lijf bijeen te…
Ongehoorzaamheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 272 Ik heb in Het Journaal iets raars gehoord.
Toen Puigdemont de vrijheid is ontnomen,
toen zijn er ook wat aanklachten gekomen -
want anders was die actie ongehoord.
Maar wat me toch een beetje heeft gestoord:
dat ‘ongehoorzaamheid’, naar ‘k heb vernomen
daarvoor ook als een reden wordt genomen;
dat gooit toch wel wat normen overboord.
Want…
Ere wie ere toekomt
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 280 Zie hoe ze hem toch keer op keer verwennen
en hoe hij op zijn wenken wordt bediend.
Dat hij alleen de grootste eer verdient,
geen dwaas die deze waarheid durft ontkennen.
Zijn leefomgeving keurig uitgekiend,
en valt er een obstakel te bekennen,
dan slaan zijn knechten steevast aan het rennen;
de beste zorgen krijgt hij toegediend.
Een comfortabel…
de doden die zich niemand kan herinneren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 106 slaap zacht, minister-president
we zijn het allemaal toch zo weer vergeten
denk maar niet aan de doden die u niet kent
‘we hebben het immers niet geweten’
kunt u zich dit misschien nog wel herinneren, ja?
ik bedoel een dorp met een naam die iedereen kent
dat dorp met die pijnlijke naam die rijmt op Hawija
slaap zacht, minister-president…
Zelfbeeld
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 248 Zelfbeeld.
Ik merk dat wat je veel ziet of meemaakt,
tot de dagelijkse dingen gaan behoren
omdat ze hun nieuwheid hebben verloren
waardoor je er vertrouwd mee raakt.
Zo merk ik dat ik niet meer zo erg schrik,
wanneer ik al vroeg bij het ochtendgloren
in de spiegel kijk, ongekamd en ongeschoren,
want ik weet nu die lelijke vent daar, ben ik…
Prentjes
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 291 Maar wacht, vannacht als ik een groots sonnet zet…
dan komt daar vast een illustratie bij!
Petrarca schreef ook weleens een sonnet.
Al zijn die, vergeleken met mij toch brij…
Illustraties kreeg hij nooit, noch internet!…
Bedankt Frank Fabian van Keeren
snelsonnet
2.0 met 8 stemmen 349 Gegroet...dit is de eerste keer
Dat mijn sonnet hier wordt geplaatst
Het is echter niet voor het laatst
Want morgen ziet u mij alweer
Van Keeren moeten we helaas gaan missen
Hij heeft het veel te druk met zich vergissen.…
SONNET
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 773 Héél even heeft u niet goed opgelet
en weeral staat daar zo’n verdraaid sonnet.…
Sonnet
poëzie
3.0 met 17 stemmen 5.256 Sponsae aeternae*
Ik weet dat gij mij nog verschijnen zult,
Zo zeker als de bloemen wederkomen:
Der dingen dove dek hebt gij genomen,
Het donkre leven dat de steden vult,
De winterwind die klaagt door dorre bomen,
Ten sluier die uw eeuwge glimlach hult...
Ik zou gelukkig zijn, als slechts geduld
De slaap kon vinden om van u te dromen...…
Iets als een sonnet
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 327 Wanneer word ik van de pijn bevrijd
die sinds jaren op mijn schouders rust
wanneer wordt mijn geweten gesust
en raak ik weg van eenzaamheid.
Hoe weet ik of na zo'n lange tijd
jij niet al iemand anders kust
onze liefde niet al is geblust
of raak ik je nu zelfs voorgoed kwijt.
Ik lees weer alles wat je hebt gestuurd
en raak plots…
Sonnet
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 397 Als ick lees den ghedichten van Vondel, van Hooft
dan voel ick mij stadigh versincken in tijdt,
den daghelijckse dinghen verlaten, bevrijdt.
Of Pieter of Joost mij mijn toekomst ontrooft.
Ik sie dan den wolken waar Breêro van schrijft,
ik ruik dan den lucht zonder geuren van hier.
K’hoor ’t ruisschen der bomen, proef den claeren rivier
en wensch…
Sonnet
gedicht
3.0 met 164 stemmen 30.157 Beer is huid
Slang is leer
Struis is veer
Vis is kuit
Schaap is wol
Os is haas
Geit is kaas
Paard is knol
Kip is ei
Bij is was
Das is das
Vogel vrij
Flamingo
Flamingo
------------------------------------------
uit: 'Vandaar dat ik ween', 1992.…
Sonnet
gedicht
3.0 met 98 stemmen 75.939 Soms loop ik 's nachts naar het Victorieplein,
Als kind heb ik daar namelijk gewoond.
Aan vader hand zijn zoon te zijn,
Op moeders schoot te zijn beloond
Om niet. Om niet is het, dat ik hier ga,
De vrieskou in mijn jas laat dringen,
Alsof de tijd zich ooit zou laten dwingen,
Terwijl ik roerloos in de deurpost sta
Om thuis te komen. En zo…
Nog eens een sonnet
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 239 Zo graag zou ik een helder vers nu schrijven,
met woorden puur zoals een bergkristal,
maar daarvoor zou mijn hart best heel jong blijven
en niet te vroeg gaan meedoen aan verval.
Dat vers zou moeten zingen in de morgen,
door niets zich laten storen in zijn vlucht;
maar ja, volwassenen zijn vol van zorgen
en zien vaak niet het blauwe van de…
SONNET
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.452 Ik ben in eenzaamheid niet meer alleen,
Want waar mijn ogen langs de wanden dwalen
Schemert uw lach daarheen. Ontelbre malen
Hoor ik in 't klokgetik uw voeten treên.
En langzaam nadert gij, zo ver, zo kleen...
'k Zie dat een brede neevlenkring met vale
Lichtloze sluier u omhult; dan dalen
Zachtjes uw lichte schreden naar mij heen.
Uw adem…
Sonnet
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.623 Nog blozen mijn wangen en gloeien mijn ogen
En zweeft om mijn lippen de vrolijke lach.
Toch zijn me een voor een alle dromen ontvlogen
En weg is de hoop op een betere dag.
Nog steek ik het hoofd ongedeerd in den hoge
En scherts ik en juich ik bij vriendengelag.
En toch zag ik iedre verwachting bedrogen,
Met ieder geloof dat in ‘t binnenst mij…
Sonnet
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.225 De wereld is dezelfde; overal
De blauwe hemel en de grauwe steden,
Drijvende wolken en, daar vér beneden
De velden en de mensen; morgen zal
Deze aarde mij niet anders zijn dan heden
En dan zij gisteren was; en zonder tal,
Trekken bij zonneschijn, bij regenval
De dagen verder, als zij altijd deden.
Alleen, lief, waar wij vluchtige uren…
Sonnet
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.028 Laas! Zal mijn onluk dan zijn wreedheid nimmer staken?
Zal dan mijn smart, dus lang gerezen in de top,
Nooit dalen? Zal mijn ramp dan nimmermeer houden op?
Maar steeds volharden in op mij zijn haat te braken?
Dus klaagde Phillis laatst, met tranen op haar kaken,
En wrong, gelijk ontzind, haar hagelwitte krop:
En rukte zo veel haar in een uur…
Sonnet
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 613 Ze huilt, grient en jankt om de tijd
die ze in een eng appartementje
met haar oervervelend ventje
nu al dertig jaar slijt.
Weggeëbd in vergetelheid
zijn de plannen met haar tentje
heel alleen voor nog geen centje
te reizen in de wereld wijd.
Kunstmatig gepaard en kinderloos
heeft ze geen vrienden. Ze zijn zoek
doordat ze voor die Brusselaar…
Sonnet
gedicht
2.0 met 117 stemmen 26.152 ik had je bloemen willen zenden
een soort bloemen dat je zou doen begrijpen
hoe ik wandel
onder welke luchten ik wandel
over welke bodem ik wandel
ik had je bloemen willen zenden
een soort van winterbloemen
met de bruine kleuren van de laatste roos
en de geur van nachten lopen
in gevaarlijk terrein
door verwaarloosde heggen omgrensd
waarachter…
Sonnet
poëzie
3.0 met 6 stemmen 573 En Mozes heeft de top des bergs betreden,
Hij ziet nu liggen het Beloofde Land
Met al zijn akkers, weiden, gaarden, steden,
Waarheen hem voerde 's Heeren milde hand.
De Leider denkt terug aan het verleden,
De veertig jaren, noden allerhand,
Door heel het volk van Israël geleden,
In een te fel gebied van zon en zand.
Doch Mozes sterft…
Sonnet
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 316 Zo net op schrift in vast stramien
alles recht hangt aan de muur
wekt ongezien mijn avontuur
starre showroom bovendien
stel dat het beeld verscheeft
afziet van recht toe recht aan
waar komt zoiets vandaan
weerzin blijkt dat kromming leeft
dan moet alles wel zo zijn
accolade neemt de overhand
verdringt met kracht de starre lijn
zo gaat…